Strijken….

Verbaasd kijkt iedereen me aan als ik zeg ik moet strijken. Moet ik strijken welnee maar ik vind het een cadeautje aan en voor mezelf om na een warm bad tussen frisse en gestreken lakens te liggen dus strijk ik met enige liefde mijn beddengoed :-).

Vandaag kwam daar nog iets bij…en met het strijken daarvan stapte ik terug in de tijd.

In 2000 leerde ik mijn toenmalige vriend tegen, leuke avonden volgden van ‘t café De Zon bij het Waagplein in Amsterdam naar café Witte de Witstraat waar live muziek was en je ook kon dansen…van daar gingen we naar de meest leuke en spannende locaties op de zaterdagavond…eng scary leuk fantastisch van spijkerbroek en bloes naar jurken enzo, nooit slank nooit mooi genoeg, nooit goed genoeg….en nu strijk iets wat lijkt op dat van toen…
Ik strijk en memories vliegen door mijn hoofd…het is goed…toen was toen …nu is nu..

Ik ben wie ik ben dus draag ik een soort van memorylane met dat verschil dat ik me top voel er mag zijn en dus met een fijn gevoel iets sta te strijken…

Vrijdag…is het al vrijdag…mijn strijkwerk zegt leg me nu maar in de kast mutsie…vrijdag…dus draal ik nog bij iets wat ik graag wil omdoen maar.zucht..wel niet zucht volgend dilemma…dus nog even tijd…en het past wel bij de outfit van vrijdag…niet gebonden en vrij en toch gebonden aan de vrijheid die me het feesten op welke manier me geeft..

Tot vrijdag mompel ik…en begin te zingen waarop mijn buurman appt dat het badkamermuziek is!!! dammmm het raam stond open 😉

Ik app terug, zin in een feestje…zijn antwoord “eng hoor die feestjes van jou” grinnnnn

Mijn avond is goed…nu even de week door komen 🙂