Bizar wat het Corona virus ook genoemd Covid19 met ons allemaal doet.
Het bizarre virus velt bomen van mensen en reduceert per etmaal het aantal bewoners van de wereld. Elk bericht, elke mededeling heeft te maken met woorden als ziek, IC, beademing, longontsteking, hoesten, griep, mondkapjes en beschermende kleding. De periode waarin we de Minister President vaker zien dan ooit tijdens persconferenties enzz…een virus wat in de hele wereld om zich heen grijpt. Iets wat je niet kunt pakken of aanraken wat niet tastbaar is..en toch zo naar is. Inmiddels de nodige bekenden die ziek of zieker dan ziek zijn, op de IC zijn beland of zelfs overleden. Ook zijn er de lichtpuntjes van hen die het beter gaat, die van de beademing af mogen en de IC kunnen verlaten.
Er is een 1 1/2 meter maatschappij, knuffelen is er niet meer bij, alles de hele wereld staat stil, iedereen blijft zoveel mogelijk thuis of doet dingen alleen.
Ik zie mezelf soms als in de laatste 2 jaar met mijn ouders waarin bijna alles onmogelijk was en ik stil stond in een wereld die meer en sneller draaide dan ik soms kon sloffen. Als ik naar nu kijk sta ik op een zelfde punt, met dat verschil dat als ik wegga er geen zorg meer is voor de ander en de klok niet bestaat. Als ik op een bankje ga zitten dromen stil voor me uit is er geen haan die naar kraait. Als ik verdriet heb (nee soms heel soms maar) is er ook niemand die zich er druk over maakt.
Vanmiddag kocht ik een boek en ineens schoot me te binnen dat dit misschien wel de tijd is voor het manuscript vorm te geven wat ik al eens heb ingeladen en waarin een begin is gestart met weergeven wat het met je doet als je eigenlijk op een 0 punt staat van je leven en hoe je kunt gaan genieten vanuit dat punt. Want ja dat was een dingetje toen…en dat is dan een understatement …
Dus neem ik naast werk en lezen de tijd om meer en anders te gaan schrijven. Doelloze tijd omzetten in waardevol voor mezelf, of ik iets ga doen met het manuscript….geen idee want ik ben geen neerlandica, mijn nederlands mankeert her en der vast wel iets aan….maar als het er is..kan ik het altijd hier nog neerzetten….:-)
Omdenken is een kunst die ik me al heel lang eigen heb gemaakt bewust en onbewust want anders zou je geen leven hebben en laat ik op dit moment het leven nog veel te lief hebben….:-)
Ik blijf de zon zien…jij ook …
Liefs E.
