Notice: spl_autoload_register(): Argument #2 ($do_throw) has been ignored, spl_autoload_register() will always throw in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-content/plugins/google-publisher/ClassAutoloader.php on line 27

Notice: Function _load_textdomain_just_in_time was called incorrectly. Translation loading for the subscribe2 domain was triggered too early. This is usually an indicator for some code in the plugin or theme running too early. Translations should be loaded at the init action or later. Please see Debugging in WordPress for more information. (This message was added in version 6.7.0.) in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/functions.php on line 6114

Notice: Function _load_textdomain_just_in_time was called incorrectly. Translation loading for the wemail domain was triggered too early. This is usually an indicator for some code in the plugin or theme running too early. Translations should be loaded at the init action or later. Please see Debugging in WordPress for more information. (This message was added in version 6.7.0.) in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/functions.php on line 6114
Uncategorized – schrijfmomenten

Gedachten,,,

Aan de erven van .......

Soms nemen je gedachten je mee naar zo een dag uit het verleden. Vandaag was zo een dag, 1 telefoongesprek over post ontvangen van iemand die je dierbaar was en is. Het gesprek haalde iets in me naar boven waarvan ik had gedacht dat ik het allang een plek had gegeven. Niks blijkt minder waar en wat wel een waarheid is, is dat je ingehaald kunt worden door het verleden in het heden.

Twee maal in mijn leven maakte ik het mee.

De eerste keer jaren geleden, we hadden met de familie net de crematie van mijn Oma gehad en waren nog aan het napraten over alles toen de telefoon ging. Een ons welbekende bank, een medewerker aan de lijn, die belde. Hij was op zoek naar Mevr. S. Enigszins verrast zei ik: “waarvoor belt u”.. nou zei de man, we willen mevrouw graag een lening aanbieden. Mijn oma was destijds ruim de 80 gepasseerd , us ik vroeg in mijn naïviteit :”hebt u naar de geboortedatum gekeken”, waarop ik een ontwijkend antwoord kreeg, Dus dan maar hard gezegd: “Ik denk dat mijn Oma dit waanzinnig fijn zou hebben gevonden maar we hebben haar net gecremeerd”. Hierop begon de jongeman te stotteren. Ik heb de hoorn op de haak gelegd. Jazeker, we hadden destijds een toetsentelefoon met een hoorn. Een dag later werd er een bos bloemen bezorgd met een excuusbrief van de bank.

Vandaag nog zo een moment….nog steeds stil dat een zin zoveel emoties en gedachtes teweeg kunnen brengen.

Vandaag zomaar een gesprek, iemand die al de overlijdensakte had gemaild als bewijs om iets sluitend te maken, had nog een keer een brief op de deurmat gekregen. In mijn hoofd herkende ik de stem aan de telefoon, mijn lichaam verstarde en blokkeerde. Alle zeilen bijzetten niemand hoeft te weten wat dit met me doet. Ik geloof dat dat aardig is gelukt.

Even doorbijten tot ik in de auto naar huis rijd, ik neem de afrit en draai linksaf richting het surfstrand. Klik de auto dicht en loop naar de kant…ik kijk naar het water en sta stil bij de woorden: Aan de erven van….2017 , ontving ik die post en nog vele malen dat jaar…Aan de erven van, een paar woordjes die je doen beseffen dat het meer impact heeft dan alleen die woorden. Een tijd, een episode of meerdere decennia en diverse ups en ongelooflijk veel downs…..ze komen niet terug en zullen er nooit meer zijn.

Een zin en ik was terug in de tijd….mijn tranen vonden hun weg…huilen is het ultieme schoonmaakmiddel van je ziel en hart , daarnaast lucht het op…was het dat ene zinnetje. Nee er zat iets meer bij, iets wat ik zo graag uit mijn register wil verbannen maar t lukt soms maar ten dele….Nooit goed genoeg, maar vandaag was ik de betere versie van mezelf in alles wat ik gedaan heb.

Dus naast de emoties ook iets anders….lekker gekookt en deze blog weggezet.

Gedachtes mogen zijn, het zegt iets over jouw….tranen en huilen mag. Ik mag dat van mezelf maar er nooit meer zo in verdrinken als destijds met alle downs…

Liefs E.

Share Button

Aftellen….

Nog tot 17 mei a.s. werk ik in Lelystad in het kantoor met het meest fantastische uitzicht ever. Een kantoor wat ´s winters koud is, zomers zo warm dat je bijna in een bikini zou kunnen werken 😉 en met storm beweegt het kantoor met de wind mee. Zeeziek ja t zou zomaar kunnen gebeuren.

Naast dit aftellen is het ook een soort van afscheid van de stad waar ik 35 jaar lief en leed heb gedeeld. Waar geluk en verdriet naast elkaar stonden. Waar gebonden en vrijheid mijn grootste zorg was naast zorgen om en voor zorg.

Een echt afscheid is het niet want mijn zelf gekozen familie woont er, de leukste man die ik ken woont er 🙂 en sommige vrienden blijven vrienden om mee uit eten te gaan :-). Dus zal ik er echt wel meer dan eens zijn.

En toch voelt het of ik de laatste koffer heb ingepakt en opgeborgen. Het is goed zo…weggaan op alle vlakken. Al een tijd geleden heb ik besloten dat niemand mijn leven gaat regisseren, dat kan ik zelf. Dus ook in de baan. Tot vrijdag 17 mei ben ik nog werkzaam in Lelystad, dan een korte vakantie en op naar een baan in Amersfoort.

Een van de geluksmomentjes is wel dat ik vier dagen ga werken en de vrijdag vrij ben. Een cadeau aan mezelf, omdat na 45 jaar full time werken het tijd wordt voor een stukje me-time. Waar anderen kinderen en zorgverlof kregen heb ik al die uren opgevangen bij elke werkgever.

Nu wil ik graag in t voorjaar en in September, mijn verjaardag vier ik zelf wel met een kadootje en een etentje ergens in een mooi land, zolang ik er maar met de auto kan komen :-).

Dus nog even en mijn eerste vakantie komt eraan, wederom Frankrijk, beginnen in mijn favoriete overnachting Ibis hotel in Reims en van daar uit richting Lyon want die stad wil ik graag bekijken. Wellicht nog een overnachting in Nuits St. Georges in de buurt van Beaune.

Gelukkig ben ik nog een paar dagen vrij voor ik vertrek dus kan ik even mijn hoofd resetten en leegmaken.

Dus weet je nog een goed boek, dan hoor ik het graag :-).

Liefs E.

Share Button

De Tandarts…..

webfind

Met de verhuizing naar Putten op de Veluwe kwam er ook een eind aan de relatie die ik al 35 jaar had met de tandarts in Lelystad.

Ik zie me nog binnenkomen destijds zat ze in een praktijk aan de Rode Klif in Lelystad. Wat was ik bang, een andere tandarts en tja na veel zoeken had ik er een gevonden die wel nieuwe patiënten aannam destijds. Zo lang bij een tandarts, je realiseert je dit pas als je er weg gaat.

Had ik al eerder weggewild, jazeker, ergens een paar jaar geleden belandde ik door pijn aan een kies bij een weekendtandarts. Hij zei dat ik als je mijn gebit nog mooi wilde krijgen, je er het een en ander aan moest doen. Helaas was mijn tandarts het er niet zo mee eens. Waarom niet ? geen idee en ik was zo uit het lood dat het me eigenlijk niet zo veel meer kon schelen. Toen was ik het vechten in alles zo moe, zo ontzettend moet van zorgen voor zorg voor anderen dat zorgen voor mezelf een soort van ondergeschoven iets werd. De laatste controle was vorig jaar ik wist dat er een gaatje of 2 zaten, ik ging er weg met alles is goed. Wel schrok ze dat ik ging verhuizen…..dat viel me op die dag.

Ik had een paar mailtjes gedaan naar tandartsen in Putten en eigenlijk kreeg ik al snel een mail terug van https://www.tandartsputten.nl/ dat ik welkom was in de praktijk.

Met kerst vorig jaar brak er een kies, dus afspraak gemaakt. Met 15 minuten stond ik buiten een beetje trillend op mijn benen. Aardige tandarts, gaf een goed beeld wat ik al verwachtte is dat er zoveel aan de hand was dat er actie genomen moest worden. Uitleg bij de foto’s gehad, erg verhelderend. De foto’s zijn gemaakt bij de kaakchirurg, had hij me moeten wijzen op de aanwezige ontstekingen of de oude tandarts?. Er zitten bij de voortanden ontstekingen tussen de oude wortelkanaalbehandelingen en de apextie’s die jaren terug waren gedaan. Dus een afspraak van 1 uur voor het opzetten van een behandelplan. Het was wel veel, gaatjes die niet aansloten bij tanden, 2 wortelkanaalbehandelingen en ja omdat de oude kanalen gevuld waren destijds met zoveel cement en er al apextie’s waren gedaan op de vier voortanden zouden deze eruit moeten om het weer knap te krijgen, een andere optie was er even niet. Zucht, was mijn vermoeden al die jaren terecht. Waarbij ik gelijk de kanttekening maak, kan dit zoveel energie kosten ,,,, ja dus want ontstekingen ondermijnen je gestel enorm. Zou die hoofdpijn die ik links heb dan ook verdwijnen? dat ga ik afwachten.

Inmiddels ben ik 2 wortelkanaalbehandelingen en 1 hoektand hersteld verder, waarbij de verdoving 100% meeviel en ik meer last had van de naweeën van de verdoving. De eerste kanaalbehandeling heb ik doorgezet, ben de volgende dag gaan werken, echter als je de dag doorkomt met een “zweverig gevoel” en als de wereld een soort van film voelt, je naar huis rijdt met de auto en denkt…wat de piep, ik ben gekker met anderen dan mezelf…ik voelde me echt niet goed. Thuisgekomen 2 x paracetamol 500mg genomen en geslapen tot 07:00 uur op zaterdagmorgen dat zegt genoeg. Dus vandaag de 2e wortelkanaalbehandeling, verdoving erin en gaan, ruim 1 1/2 uur later stond ik met een volgende afspraak buiten. Een beetje wiebelig maar niet zo naar als de eerste keer, thuis wat gedronken en gelijk plat om alles even weer recht te krijgen. Ik voelde de verdoving wegtrekken. Had ik toch 2 uur geslapen, zoveel deed het wel de verdoving x de spanning, het trekt mijn energie compleet leeg.

Inmiddels is het rond 20:00 en voel ik me met 2 paracetamolletjes redelijk. Ik ben blij dat ik morgen een snipperdag heb genomen. Nu zijn die voor leuke dingen maar als het voor mij zo beter voelt, dan is het goed.

Op naar de volgende date…..om het mooier en knapper te maken moet je lijden, zowel in pijn als ook financieel 😉 want de zorg verzekering vergoed niet alles.

De tandarts, het zijn net bouwvakkers, ze boren, klopboren, maken schoon en bouwen weer op.

Twijfel je aan je tandarts vraag een second opinion bij de verzekering, ben niet zoals ik, ga voor je eigen welbevinden en volg je gevoel en hart, deze weten de weg.

LIefs E.

Share Button

Mijn appartement….te koop…..

Appartement te koop Lelystad

De makelaar is geweest, de fotograaf heeft prachtige foto’s gemaakt.

Mijn appartement staat te koop en ik, ik vind het hartstikke spannend. Oh waar staat het te koop? https://www.funda.nl/koop/lelystad/appartement-42212158-archipel-34-14/ bezichtigingen gaan via de makelaar, net als alle vragen die je graag beantwoord wilt hebben.

Ik ben toe aan een volgende stap in mijn leven, een appartement buiten Lelystad, he wat? buiten Lelystad? Jazeker, want zo als mijn papa altijd al zei: “Overal bakken ze brood” en na 34 jaar Lelystad is een andere omgeving ook wel eens fijn lijkt me. Aangezien ik toch al regelmatig te vinden ben in de hoek Harderwijk, Ermelo en Putten is de volgende stap niet zo lastig.

Van trappen naar een appartement met een lift, een bosrijke omgeving en ah ja ze zijn er allemaal of een groot deel van de kerk, daar kan ik wel mee leven. Respecteer elkaar en doe eens lief.

Inpakken, spullen wegdoen en nieuwe zaken bekijken of kopen als het past in mijn smaak, mijn hoofd en mijn hart :-). Zo ging ik vandaag naar een van de mooiste winkels in Nederland (vind ik dan he), de Eijerkamp in Veenendaal https://www.eijerkamp.nl/ , daar ik niet kan inschatten wat mijn budget voor inrichten is, heb ik eerst een rondje alleen gedaan, koffie gedronken en uiteindelijk bij het volgende rondje zag ik een bank naar mijn smaak. Ik ging zitten en dacht ‘Ja dit is hem’ niet mijn kleur, maar echt ze hebben zoveel stoffen van diverse kwaliteiten. MIjn favo bank is geworden de Gelderland 4800 https://www.eijerkamp.nl/gelderland-4800-zitbank-e00476133.html oh nee niet de grijze hoor, ik hele mooie stof, wol x kamgaren uitgezocht, erbij een ronde eettafel met fijne stoelen grijs/witte bekleding erop en toen zag ik de meest fantastische boekenkast ever….dus de verkoper heeft uit de losse pols getekend, we hebben gepuzzeld en gegumd, ja hoor gewoon papier en potlood en voila,,,mijn indeling stond op papier zoals ik het ongeveer bedacht had :-). Zo blij, zo happy, ik had nog een fijne relaxstoel gezien dus ook die in de kleur uitgezocht van wollen wit met blauw leder en tja elektrisch verstelbaar.

De kamer hij is ingericht, want ja ik heb al een andere woonruimte geaccepteerd. Na een late lunch, het was inmiddels 14 uur geweest heb ik nog even de kasten afdeling en de kleden bezocht echter daar zag ik niets bijzonders, wel mooie achterwanden bij de bedden, ook dat zette me aan het denken, wat als ik er nu een wandje voorzet met een afbeelding die ik mooi vind?? niet zo een heel gek idee.

Liefs E.

Share Button

Kittens……

pica by me

Heel onverwacht, ik heb immers nog vakantie, ben ik naar Elburg gereden. Nou geheel onverwacht ook weer niet want ik kom er wel vaker. Er zitten fijne winkels, unieke winkels, leuke eetgelegenheden en ook niet geheel onbelangrijk fijne bakkers :-). Altijd als ik een stad of dorp bezoek waar dan ook neem ik brood van daar mee. Zo hou je afwisseling ook in het brood.

Dit keer was mijn doel mijn buurvrouw van mijn vorige woning, nou ja buurvrouw, je moest even een bruggetje over en daar woonden Barbara en Ed samen met hun kroost en katten, veel en leuke katten. Van de katten die praten tegen je, en die van knuffelen houden. Nu moet je weten dat ik allergisch ben maar de katten zo leuk vind dat ik er wel een stemprobleem aan over wil houden. Dit is snel te verhelpen met het drinken van melk heb ik ontdekt en ja pillen kunnen ook. Echter een kat nemen is voor mij geen optie.

Dus in Elburg de auto geparkeerd op de parkeerplaats, genoten van alles wat ik op dat stukje tegen ben gekomen. Ze wonen echt in de vesting in een prachtig huis, waar ook het atelier gevestigd is http://barbararoling.nl/ op haar site is veel te zien van haar kunst.

Aanbellen met zo een koperkleurige trekbel heeft altijd iets bijzonders, veel geblaf volgde, oh ja ze heeft een hond…uch dat is een understatement, ik werd warm begroet door diverse wollige viervoeters die het maar spannend vonden.

Aangeschoven in de keuken aan tafel en lekker bij gekletst. Barbara vertelde over de kittens en op enig moment rommelde er iets aan mijn schoen. Een prachtige kitten kroop op mijn schoen en wilde wel omhoog klimmen dus handje geholpen. De schat, hij nestelde zich fijn op mijn schouder en af en toe afdalend om zich in mijn elle boog te nestelen. Al pratende kwamen de andere volwassen katten ook een aai halen. Een ander kitten nestelde zich in de hal in een schoen en werd keurig door moederpoes terug gezet in de mand in de andere kamer.

Barbara vertelde dat ze net een advertentie hadden gezet, dus ik heb aangeboden om te bloggen over de kittens en katten. Soms is iets het zo waard om over te bloggen. De kittens zoeken namelijk nog een gouden mandje. Voor meer info verwijs ik graag naar de advertentie: https://www.kittentekoop.nl/kittens/ad/oosters-type,32/gouden-mandje-gezocht,7525#dj-classifieds

Het was een middag met liefde mooie gesprekken en voor herhaling vatbaar 🙂

Liefs E.

Share Button

Zomaar een zondag….

Vannacht werd ik wakker en kon niet meer slapen. Insomnia, welnee zo af en toe heb ik het, gewoonSoms neemt een gesprek een andere wending die je niet ziet aankomen, zo ook die bewuste avond.

Niet alleen mijn ziel maar ook mijn hart, het ging mis, ik voelde het in mijn hoofd, mijn hart en het trillen van mijn linkerarm. Eng naar en ik voelde me unheimisch. Dikke tranen er was iemand die lief was. Rustig worden en wham als uit het niets werd er weer van alles gezegd. Ik heb mijn besluit genomen, ik wil weg, niet dat ergens anders alles beter is, maar het begint met dialogen en als dialogen bestaan uit eenzijdige gesprekken, ben je mij als mens kwijt.

De storm…bizar het water sloeg over de kade, ons kantoor staat pal aan het IJsselmeer. Schepen hingen scheef in de haven, t beukte de golven hard en ongenadig. Het pand bewoog mee. Ik moest denken aan jaren terug die februari storm als conductrice, we stonden op Zaandam toen iemand kwam waarschuwen dat het verstandig zou zijn de deuren te sluiten, het glas in het wachthuisje rinkelde gevaarlijk. Op Amsterdam aangekomen, stond de hal zwart van de mensen, bleek een auto die 2 auto’s naast de mijne stond het niet te hebben gered. Ik hoefde maar 10 minuten te rijden naar huis, ik ben nog nooit zo bang geweest. Oh ja wel de bedreigingen halen hier de angst wel in.

Het gedrag, mijn hersens maken overuren ondanks de fijne gesprekken van gisteren her en der. Bijzondere mensen weer, zomaar bij het kijken naar tassen bij https://www.nijhofbaarn.nl/. Gisteren reed ik terug naar huis en voelde me blij, mijn hart voelt vrij. Gewoon zomaar fijn.

Zondag, toch een paar uur geslapen wat niet in houdt dat ik uitgerust ben. Doodmoe als je benen onder je lijf het niet meer doen. Nog even liggen en dan in de ijzers, ik had een koffie date bij een buurvrouw met wie ik jaren in dezelfde straat heb gewoond. Voor die tijd even groente halen bij AH en een bos bloemen voor de gezelligheid.

Ik sta bij de kassa als er rumoer ontstaat bij het personeel. Bij de inruimkant staat een personeelslid tegen een “klant” te schreeuwen iets over een blikje bier. Ik haal adem, dan staat het personeels lid naast me en voor het personeelslid staat een man die duidelijk iets heet meegenomen. Ze belemmert hem de weg, ik kan niet terug de winkel in, ik kan niet weg want de andere dame moet nog afrekenen…help ik voel dat mijn lichaam in een reactie schiet van blinde paniek. Ik probeer zo rustig mogelijk te blijven, het helpt niet dat winkelmedewerker haar stem verheft, een stap naar achter en ze staat weer naast me, ik kijk naar de klant…duidelijk een veelpleger. De winkelmedewerker, blijft sommeren en de “klant”haalt 3 blikjes bier uit zijn zakken. Ze laat hem gaan….de politie doet toch niets.

Ik vraag me af….rondjes in mijn hoofd, adem in adem uit, langzaam haal ik bloemen…alles lijkt zijn glans even verloren te hebben. In de auto haal ik adem, diep adem..het liep weer goed af…en toch wrikt er iets. Ok later maar, eerst koffie. Bij mijn buurvrouw vergat ik alles wow wat een uitzicht en mooi ingericht ook. Het appartement deed me denken aan Het Swafert in Hengelo waar mijn Oma en Opa ooit woonden. Mijn hart sloeg dicht. Met veel moeite kon ik het gesprek leuk en ontspannen houden. Maar wat was ik blij toen ik thuis was. Eten en plat, zo moe..zo intens moe..Uren geslapen en duff watterig in mijn hoofd, even iets drinken, rustig aan doen…beetje tv en even bloggen.

Open springende laatjes…zomaar uit het niets…is dit nu wat ze noemen ptss? Hebben de bedreigingen en dreigingen nog zoveel invloed?

Blij dat ik erover kan en mag schrijven. Een mens is gewoon kwetsbaar, wat mij is overkomen kan morgen jouw deur bereiken.

Een wijze raad voor medewerkers van AH en alle andere supermarkten winkels enzzz, bel de politie en laat je klant niet ergens tussen staan in jouw moment van overmoed., Je hebt geen idee wat mensen mee hebben gemaakt. Niemand zit te wachten op escalerende situaties, jij niet, ik niet en zeker een winkel niet.

Nooit meer mag mijn rugzak zo vol worden als toen die jaren met zorgen om en zorgen voor zorg van mijn ouders, dat diende een doel. Maar wat er nu gebeurt is eigenlijk met geen pen te beschrijven….nee ik doe geen gekke dingen, nog steeds wint de zon en de mooie dingen het van alle bagger….maar ik neem wel verregaande beslissingen over waar ik wil wonen. Hier vind je wat daar laat je wat, maar ik ben nu zo zelden thuis dat zegt genoeg…denk ik zo.

Liefs E.

Share Button

Tafel 20…..

Zaterdag, als altijd mijn dag om iets leuks te doen. Ik kijk uit het raam om 7 uur in de ochtend en denk, pfff regen grijs en grauw. Nah eerst boodschappen, want wat er ook gebeurt, mijn maag mag niet meer dichtklappen en ik moet gezond eten, daarna naar Rataplan om spullen weg te brengen. Een goede poef met een “vlekje” mocht niet ingeleverd. Nee roken voor de ingang met 7 mannen dat mag wel, niemand die aan de kant gaat. Jammer Rataplan mij zijn jullie kwijt met alles, daar weegt geen gratis kop koffie tegen op. Dus poef in achterklep, die woont daar wel een weekje voor ik naar de stort rijdt. Tja en wat ga ik nu doen? Ikea?, niet handig met het idee om te gaan verhuizen wat in mijn hoofd een anker heeft gevonden lijkt wel.

Ok, de dijk over, mens van Lelystad naar Enkhuizen een grijze, grauwe waas, ik blijf achter een rij auto’s hangen, geen haast, zal ik keren bij de Trintelhaven? ach ik ben toch onderweg, dus even doorzetten. Ik besluit even te gaan winkelen bij  https://www.streekhof.nl/ een niet al te groot winkelcentrum maar toch met fijne winkels om even rond te kijken. Bij de  https://www.douglas.nl/ zag ik een geur die mijn aandacht trok. Nu ben ik fan van https://www.douglas.nl/nl/p/3001038733?variant=187699 het unieke flesje en een geur die al mijn registers in mijn hoofd open trekt. Waarop een zeer vriendelijke verkoopster me een geur laat ruiken waarvan registers en laatjes in mijn hoofd open gingen staan, iets anders heel anders maar t past wel bij wie ik ben in het hier en nu. https://www.douglas.nl/nl/p/1013617295.

De verkoopster bij Douglas bood aan een proefje te maken van de parfum,, wow wat een service met een vriendelijke lach en gewoon aardig.

 Lunchroom De Basseroet – Streekhof – Stede Broec – Bovenkarspel   een heerlijke lunch met een Latte Machiato. Bij de Bruna twijfelde ik over 3 boeken en dan koop ik even niets, een boek moet mij vinden en niet andersom. De juwelier had prachtige horloges, maar ehhh, ik wil ook nog op vakantie, dus ook dat moet even wachten. Terug bij de auto app ik vrienden, die in Breezand wonen, ik rij door West Friesland en geniet alsof ik op vakantie ben, prachtige weggetjes leuke plekjes, Nederland is zo mooi als je er maar oog voor hebt.

Aangekomen even geknuffeld en fijn bijgepraat met koffie en wat lekkers 🙂 zo dat was echt lekkerrrrrr. Mooie gesprekken volgenden elkaar op van het ene uiterste naar het andere uiterste. Van een mooi boek wat men in elkaar heeft gezet voor een vriend en oud veteraan, die op veteranen dag een lintje kreeg van de Burgemeester. Bijzonder om een voorwoord te lezen waar zoveel mooie waardevolle woorden in stonden, dat ik kippenvel kreeg heen en terug, bijzonder persoon, iemand die bijna dezelfde achternaam heeft.  Ergens werd gevraagd “wat doe je met het eten?” ik? geen idee ik laat op een zaterdag mijn hoofd altijd kantelen. Dus werd ik gevraagd om mee te gaan uit eten. Eten in Heerhugowaard, ok op tijd rijden we weg. Ineens gaan we linksaf…ehhh denk ik nog Heerhugowaard is rechtdoor, veel tijd had ik niet want we rijden een dorp in…ik kende het van naam meer niet, alsof ik zo Engeland ofzo in reed.  http://theirishcottage.nl zit gelijk aan het begin van het dorp of het eind zo je wilt :-). Ik beland in iets wat zich het beste laat beschrijven als een open en eerlijke ruimte, de bar en achter de bar een uitgelezen selectie whisky’s , ik als wijnliefhebster kan me voorstellen dat deze bar bij whisky liefhebbers en – hebsters een fijne plek is. Leuk is dat je zowel in de pub als in het restaurant kunt eten. Wij hadden gereserveerd, dus we mochten plaatsnemen in de hoek, wat later Tafel 20 bleek te zijn. Bij het gaan zitten, knippert het lampje boven de bank, de rest van de verlichting niet, we kijken elkaar aan en krijgen een brok, zo een klein iets, maar ze was het de dierbare vriendin die begin dit jaar de regie in eigen hand nam en haar einde aankondigde. Een bijzonder moment van #vierhetleven moment. Ik ben niet van de hashtags maar deze past bij haar. Nee ik praat niet in de verleden tijd, want in mijn optiek is ze er nog.

We drinken wat en gesprekken blijven bijzonder. Het voorgerecht zo waanzinnig goed en lekker ik had Carpaccio with an Irish Twist , daarna een hoofdgerecht met o.a. buikspek en blackpudding, daarna Chocolate Baileys Panna Cotta. We hebben afgesloten met koffie en voor de niet koffie persoon een late bottle vintage port. Als ik terug denk aan het eten, komt er maar een woord steeds naar boven “hemels” eten.

Wat heb ik genoten van de dag en avond met fijne warme gesprekken, waarbij ik mensen weer verbaasde door zonder haperen ja te zeggen op een feestje ergens in het land. De zaterdag is van mij maar vanaf een uur of 4 ben ik ergens in het schone Drenthe met mensen met wie ik hemelsbreed kan praten, lachen en huilen (als het zo uit zou pakken).

Weer een dag met een gouden randje…Tafel 20 ik ben je dankbaar dat ik/wij aan mocht schuiven, wat zal je genoten hebben van de verhalen, de bediening en de eigenaresse  in een woord Fabeltastich met een goede dosis gezonde humor.

Ik kom graag weer en nee dat dekbed en slapen doet het hem niet, stilliggen is niet mijn sterke kant 😉 dus 1 glas Chardonnay, een glas water en koffie is prima. Het eten verdiend 5 sterren dus ik kom graag nog een keer terug :-).

Share Button

Van cola naar water…

Wat drink je en hoeveel, de kassabonnen die ik digitaal ontvang van de was eigenlijk de eyeopener die ik nodig had. Echt drink ik zoveel cola? Dat moet veranderen, hoe dan ook. Want echt dit is gewoon absurd zeker met de prijzen die alleen maar stijgen.

Na een dagje uit zit in aan de tafel bij mijn nicht M. liet me de meest fantastische fles zien die je maar kunt bedenken. Een van Waterdrops https://www.waterdrop.nl/ , wel eens iets over gelezen maar me er nooit echt in verdiept. De fles met een opdruk van de schilderes Frida Kahlo is ongelooflijk mooi en past super bij M.. Nu ben ik altijd wel op zoek naar iets unieks, dus toen ik thuis was gekomen toch de site opgezocht.

Oeh leuke dingen en oh ja ze hebben ook winkels in diverse landen en ja ook in Nederland 🙂 Hoe leuk is dat als je een fijn kadootje zoekt voor iemand of net als ik op zoek is naar lekker water met een smaakje waar geen suiker in zit maar wel iets van vitamines. Ik bestelde dus een starter set, fles inclusief een set van diverse smaken van de cubes, een cadeau aan mijzelf, het duurde even voor het binnen was maar echt, ik drink minder cola en meer water. De fles van 600ml en 2 cubes gaan mee naar kantoor en naast minder cola drink ik ook minder koffie.

.https://www.waterdrop.nl/products/starter-set-glass?variant=41613236273338

Mijn volgende bestelling? Ik ga de thee ook proberen als ik alle thee die ik nu heb (gewonnen bij de postcodeloterij) op is.

Share Button

Niet goed genoeg….

webfind

De zin” der zinnen steekt zo af en toe zijn kop op.

De alles in mijn leven overheersende zin….”jij kunt dat niet”….”jij bent niet goed genoeg”.

Jij die me dit aan hebt gedaan hebt het heden voor het oneindige ingeruild een paar jaar geleden en toch, achtervolgd het me deze week.

Die zinnen, de vrienden en vriendinnen die je van me inpikte….soms weet ik nog niet hoe ik een vriendschap moet aangaan, me altijd over mijn schouder kijkend voel, altijd denkend wanneer is het moment daar…dat je er staat en het weer doet. Oh wat is dit voer voor psychologen, na de jaren komen er steeds meer momenten van “waarom deed je dat..”

Ik heb nog zoveel onbeantwoorde vragen waarop ik nooit een antwoord zal vinden of krijgen…een ding weet ik wel…die ene zin ” je kunt het toch niet”. ik probeer het zo vaak op negeer te zetten of weg te drukken, meestal lukt het maar op kwetsbare momenten komt hij dubbel binnen…zo ook deze week…waar alles dubbel was een bezoek aan de kaakchirurg (het hoeveelste bezoek in mijn leven was dit nu al) het hoogte punt van de week want he…zonder tranen, behoorlijk duizelig de deur uit lopen…vlakbij de auto mijn lievelingshond tegen komen, duizelig naar huis gereden, eng ach t mag maar een naam hebben, de buuf die even lief deed….trap op , bed gehaald zonder ongelukken ;-). IK kan dat en he…ik fixte het wederom alleen.

Vragen nee dat zit niet meer in mijn register….want soms heel soms is alleen alles beter…

Soms is mijn hoofd te vol, mijn hart te leeg..

Soms is kiezen en aarzelen mijn ding.

Soms is het ogen sluiten of wegrennen.

Soms is het verleden wat kruist met het verleden om vanuit dat punt opnieuw te leren lopen en vertrouwen in jezelf binnen de mogelijkheden die het leven biedt.

Ik beloof mezelf nog steeds…ga niet in de auto als je je machteloos, woedend of vol emoties zit…vandaar de blog…het brengt een soort van rust.

Relativerend en overdenkend…ik heb t grootste deel van mijn leven gehad nog jaren (zeggen ze dan) te gaan…genieten waar en wanneer het kan….me beseffend dat ik degene ben die de touwtjes van mijn leven bediend …ook dat is vrijheid.

Share Button

Angst….

Tjonge echt ik moest dus naar de huisarts een paar weken terug, ja ik heb nog steeds dezelfde praktijk als toen ik in Lelystad kwam wonen. Gek eigenlijk dat je gewild of ongewild bij een arts of praktijk blijft hangen. Nu hebben we wel andere huisartsen gekregen maar het pand blijft hetzelfde.

Ik was ziek voor ik ging, niet ziek als in mij mankeert echt iets 😉 maar meer weer uitslag in mijn gezicht. Dus een afspraak want tja voor dat witte briefje met de nodige medicatie moet je toch echt halen bij de huisarts. Dus alles van slag thuis, een klein kwartier op een parkeerplaats staan om rustig te worden, hoge hartslag bij binnenkomst…mij overvalt een complete angst en probeer mijn ademhaling onder controle te krijgen, uiteindelijk lukt dat wonderwel tot ik wordt geroepen en de arts begint over de bezoekkamer die veranderd is, want ook huisartsen worden bedreigd…en dan knapt er is iets alsof er een draad in mijn hoofd doorbrand en ik begin te huilen, ik wil haar angst niet noch de angst voor de praktijk en hoeveel machteloze momenten ik daar heb gehad in mijn strijd voor mijn ouders en hun zorg.

Mijn gezicht, na 5 jaar van penicilline kuren mag ik naar een dermatoloog zoals de huisarts opmerkt: “kijken wat hij er van bakt”.

Gebeld met de dermatoloog en na een tig aantal vragen vind men dat het spoed heeft….Ik vraag zal ik foto’s opsturen met de nodige informatie wordt het gewaardeerd, men is ongerust ik niet. Ik wil de angst niet en heb al jaren terug een besluit hierin genomen. Het gesprek met de kliniek bracht me jaren terug bij het AMC waar we uren op een uitslag van mijn moeder moesten wachten. Eindelijk mochten we naar binnen, alle gesprekken voor ons waren slecht nieuws gesprekken…dus onze hoofden en harten bibberden ….eng. Twee artsen met een lijst met vragen, mam beantwoorde ze met nee allemaal in mijn hoofd galmde het met allemaal ja antwoorden. Ik hoor mijn moeder vragen is het op te lossen met een pilletje het antwoord was nee , maar we willen wel graag een punctie doen bij u, mijn moeder was kort en bondig nee dat wil ik niet , dan ga ik wel wat eerder dood. Na dat bezoek zijn we door de beide artsen nog een x aantal keren gebeld want het was belangrijk, jaren later brak ze een pols en belandden we weer in AMC en deden ze een kruiswaarde bepaling op het bloed en voilà daar was het weer, de vraag voor een punctie, men durfde in de eerste instantie niet te opereren…

Terugkomend op angst die zomaar even de kop op kan steken en veel verder dendert in je leven, je hoofd en hart…..Het is tijd om de ziektekosten verzekering te bellen en te veranderen van huisarts.

Angst is anders dan bang zijn….angst ik wil het niet toelaten in mijn leven …Haar angst mag niet mijn struikelblok worden in het leven wat ik leid.

Noteert: begin bij bellen zorgverzekeraar voor een nieuwe huisarts, zorgen dat het ook met mij goed blijft gaan.

Bij de huisarts, de man waar je altijd voor 8 uur terecht kon, die gewoon deed en dichtbij de mensen stond, in Hengelo hing een geborduurd schilderijtje met de tekst :

“Een mens lijdt dikwijls ’t meest, door ’t lijden dat hij vreest”.

Share Button