Label: Lelystad

30/05/202430/05/2024

Punt of komma…

Vanmorgen realiseerde ik me dat ik zelden komma´s zit. Nee niet in zinnen maar op het pad van het leven.

Als ik terugkijk op mijn vertrek uit Twente en alle keren dat ik mijn koffers pakte om me ergens anders te settelen, zit er geen komma in maar een punt. Een punt, simpel een rondje beetje vetgedrukt als jet het op papier ziet. Punten hebben zelden een tekening zo ook heeft mijn punt geen tekening, maar wel dezelfde betekenis als een ´deur dicht doen´ een deur die zelden meer geopend wordt, of pas na geruime tijd. Dan volgt er een punt komma, een opening in mijn hart en hoofd, of het dan weer een komma wordt? Dat weet ik zelf soms pas na een verloop van tijd.

De tijd kristalliseert dat uit, vreemd dat dit me nog niet eerder is opgevallen. Dat tijd wonden heelt weet ik al heel lang, misschien is helen niet het juiste woord, maar de scherpe randen gaan eraf en pleisters vergaan op dat smalle stukje na wat herinnert aan dat ene moment.

Na 35 jaar Lelystad heb ik een deur gesloten en ben verhuisd naar Putten. Natuurlijk ben ik wel in Lelystad omdat simpelweg mijn zelfgekozen familie er woont 😊, de zus die ik nooit had en waar ik best blij mee ben. Het delen, elkaar steunen zijn belangrijk voor me.

Gister gebeurde er iets waar ik verder niet op in ga omdat het buiten me staat, echter de persoon die ik graag mag en met wie ik fijne goede gesprekken heb met dito avonden, had slecht nieuws gehad. Met deze persoon heb ik een bijzondere vriendschap. Toch is er na dat ene whatsapp bericht in mij iets veranderd, als er verdriet is , je alleen bent en op een vriendelijk gebaar, immers vrienden steunen elkaar, heel duidelijk een zin begint met ”Nee…”dan raak je mijn hart op een manier die je misschien niet hebt gewild. Echter zoals mijn vader ooit zei : “gedane zaken keren niet om”. Waar ik zo vaak een komma zette want…het is zo fijn en leuk die avonden…realiseer ik me nu dat ik een punt zet.

Waarom? Je mag op mij hart dansen maar als je mijn ziel raakt….dan kan ik niet anders dan een punt zetten.

Vannacht heb ik de punt gezet in mijn droom, er ligt een weg voor me, heel duidelijk een pad wat mijn pad is en van niemand anders….Gek dat sommige dingen zo duidelijk zijn.

Alles heeft een reden, mijn reden `ik kies wederom voor mezelf, mijn eigen geluk en mijn eigen pad.

Zacht trek ik de deur dicht in mijn hart…soms is het beter zo.

Liefs E.

06/05/2024

Aftellen….

Nog tot 17 mei a.s. werk ik in Lelystad in het kantoor met het meest fantastische uitzicht ever. Een kantoor wat ´s winters koud is, zomers zo warm dat je bijna in een bikini zou kunnen werken 😉 en met storm beweegt het kantoor met de wind mee. Zeeziek ja t zou zomaar kunnen gebeuren.

Naast dit aftellen is het ook een soort van afscheid van de stad waar ik 35 jaar lief en leed heb gedeeld. Waar geluk en verdriet naast elkaar stonden. Waar gebonden en vrijheid mijn grootste zorg was naast zorgen om en voor zorg.

Een echt afscheid is het niet want mijn zelf gekozen familie woont er, de leukste man die ik ken woont er 🙂 en sommige vrienden blijven vrienden om mee uit eten te gaan :-). Dus zal ik er echt wel meer dan eens zijn.

En toch voelt het of ik de laatste koffer heb ingepakt en opgeborgen. Het is goed zo…weggaan op alle vlakken. Al een tijd geleden heb ik besloten dat niemand mijn leven gaat regisseren, dat kan ik zelf. Dus ook in de baan. Tot vrijdag 17 mei ben ik nog werkzaam in Lelystad, dan een korte vakantie en op naar een baan in Amersfoort.

Een van de geluksmomentjes is wel dat ik vier dagen ga werken en de vrijdag vrij ben. Een cadeau aan mezelf, omdat na 45 jaar full time werken het tijd wordt voor een stukje me-time. Waar anderen kinderen en zorgverlof kregen heb ik al die uren opgevangen bij elke werkgever.

Nu wil ik graag in t voorjaar en in September, mijn verjaardag vier ik zelf wel met een kadootje en een etentje ergens in een mooi land, zolang ik er maar met de auto kan komen :-).

Dus nog even en mijn eerste vakantie komt eraan, wederom Frankrijk, beginnen in mijn favoriete overnachting Ibis hotel in Reims en van daar uit richting Lyon want die stad wil ik graag bekijken. Wellicht nog een overnachting in Nuits St. Georges in de buurt van Beaune.

Gelukkig ben ik nog een paar dagen vrij voor ik vertrek dus kan ik even mijn hoofd resetten en leegmaken.

Dus weet je nog een goed boek, dan hoor ik het graag :-).

Liefs E.

27/02/202427/02/2024

De Tandarts…..

Met de verhuizing naar Putten op de Veluwe kwam er ook een eind aan de relatie die ik al 35 jaar had met de tandarts in Lelystad.

Ik zie me nog binnenkomen destijds zat ze in een praktijk aan de Rode Klif in Lelystad. Wat was ik bang, een andere tandarts en tja na veel zoeken had ik er een gevonden die wel nieuwe patiënten aannam destijds. Zo lang bij een tandarts, je realiseert je dit pas als je er weg gaat.

Had ik al eerder weggewild, jazeker, ergens een paar jaar geleden belandde ik door pijn aan een kies bij een weekendtandarts. Hij zei dat ik als je mijn gebit nog mooi wilde krijgen, je er het een en ander aan moest doen. Helaas was mijn tandarts het er niet zo mee eens. Waarom niet ? geen idee en ik was zo uit het lood dat het me eigenlijk niet zo veel meer kon schelen. Toen was ik het vechten in alles zo moe, zo ontzettend moet van zorgen voor zorg voor anderen dat zorgen voor mezelf een soort van ondergeschoven iets werd. De laatste controle was vorig jaar ik wist dat er een gaatje of 2 zaten, ik ging er weg met alles is goed. Wel schrok ze dat ik ging verhuizen…..dat viel me op die dag.

Ik had een paar mailtjes gedaan naar tandartsen in Putten en eigenlijk kreeg ik al snel een mail terug van https://www.tandartsputten.nl/ dat ik welkom was in de praktijk.

Met kerst vorig jaar brak er een kies, dus afspraak gemaakt. Met 15 minuten stond ik buiten een beetje trillend op mijn benen. Aardige tandarts, gaf een goed beeld wat ik al verwachtte is dat er zoveel aan de hand was dat er actie genomen moest worden. Uitleg bij de foto’s gehad, erg verhelderend. De foto’s zijn gemaakt bij de kaakchirurg, had hij me moeten wijzen op de aanwezige ontstekingen of de oude tandarts?. Er zitten bij de voortanden ontstekingen tussen de oude wortelkanaalbehandelingen en de apextie’s die jaren terug waren gedaan. Dus een afspraak van 1 uur voor het opzetten van een behandelplan. Het was wel veel, gaatjes die niet aansloten bij tanden, 2 wortelkanaalbehandelingen en ja omdat de oude kanalen gevuld waren destijds met zoveel cement en er al apextie’s waren gedaan op de vier voortanden zouden deze eruit moeten om het weer knap te krijgen, een andere optie was er even niet. Zucht, was mijn vermoeden al die jaren terecht. Waarbij ik gelijk de kanttekening maak, kan dit zoveel energie kosten ,,,, ja dus want ontstekingen ondermijnen je gestel enorm. Zou die hoofdpijn die ik links heb dan ook verdwijnen? dat ga ik afwachten.

Inmiddels ben ik 2 wortelkanaalbehandelingen en 1 hoektand hersteld verder, waarbij de verdoving 100% meeviel en ik meer last had van de naweeën van de verdoving. De eerste kanaalbehandeling heb ik doorgezet, ben de volgende dag gaan werken, echter als je de dag doorkomt met een “zweverig gevoel” en als de wereld een soort van film voelt, je naar huis rijdt met de auto en denkt…wat de piep, ik ben gekker met anderen dan mezelf…ik voelde me echt niet goed. Thuisgekomen 2 x paracetamol 500mg genomen en geslapen tot 07:00 uur op zaterdagmorgen dat zegt genoeg. Dus vandaag de 2e wortelkanaalbehandeling, verdoving erin en gaan, ruim 1 1/2 uur later stond ik met een volgende afspraak buiten. Een beetje wiebelig maar niet zo naar als de eerste keer, thuis wat gedronken en gelijk plat om alles even weer recht te krijgen. Ik voelde de verdoving wegtrekken. Had ik toch 2 uur geslapen, zoveel deed het wel de verdoving x de spanning, het trekt mijn energie compleet leeg.

Inmiddels is het rond 20:00 en voel ik me met 2 paracetamolletjes redelijk. Ik ben blij dat ik morgen een snipperdag heb genomen. Nu zijn die voor leuke dingen maar als het voor mij zo beter voelt, dan is het goed.

Op naar de volgende date…..om het mooier en knapper te maken moet je lijden, zowel in pijn als ook financieel 😉 want de zorg verzekering vergoed niet alles.

De tandarts, het zijn net bouwvakkers, ze boren, klopboren, maken schoon en bouwen weer op.

Twijfel je aan je tandarts vraag een second opinion bij de verzekering, ben niet zoals ik, ga voor je eigen welbevinden en volg je gevoel en hart, deze weten de weg.

LIefs E.

17/12/202317/12/2023

2023 wat een jaar….

2023…ik heb er lang over gedacht, wel een blog, geen blog en toch kriebelt het. Want 2023 was een meer dan raar jaar. Voor mij in ieder geval, wellicht wel voor meerderen.

Januari was een maand waarin mijn beste vriendin ever E. 💕afscheid nam van het leven, ik kon niet naar het afscheid en de crematie. Maar lieve E. je zit in mijn hart en mens wat kan ik onze gesprekken hemelsbreed missen. Dat je maar met veel liefde neerkijkt op een ieder die je lief is en/of is geweest. Na haar kaart volgende er nog 7 enveloppes met brede en smalle rouwranden in de eerste 2 maanden van het jaar. De post app en de brievenbus werden even mindere vrienden. Nee niet alle crematies of condoleance avonden bezocht. Na het overlijden van mijn ouders heb ik daar echt een lijn in getrokken om mezelf mijn geest en mijn hart te beschermen.

Op mijn werk was het al niet beter, dus cv op Indeed en ik deed het weer, een leuke baan vinden dit keer in de reiswereld als medewerkster sales en servicedesk voor de Duitstalige klanten. En wow wat een verademing om niet gepest te worden, hoe anders kan een bedrijf en de leiding zijn. Zo blij mijn hart klopte weer en ik vond rust.

Leuke avonden en gezellige gesprekken met de buurman bij de open haard of heerlijk bij hem in de tuin. Genieten in hoofdletters, hij heeft een speciaal plekje in mijn hart.

En toen gebeurde het meest niet verwachtte in mijn leven. Ik woonde heerlijk in een leuk appartementen complex met fijne buren. Nadat er appartementen werden verkocht en daarna verhuurd, veranderde de sfeer dusdanig dat mijn lichaam dag en nacht aan stond. Iets wat men al snel door had op het werk. Inmiddels had ik een beslissing genomen, ik zou gaan verkopen en huren. Makelaars over de vloer en via een makelaar kon ik gaan huren. Een belletje was voldoende, nog diezelfde avond schreef ik me in en een dag voor mijn vakantie in Augustus ging ik 2 appartementen bekijken. Het ene appartement was zo fijn dat ik bij de mail gelijk gereageerd heb. Een dag later had ik het appartement en kon de makelaar alles in gang zetten voor de verkoop.

Een top vakantie mooie steden, veel gezien, leuke en fijne gesprekken, waar taalbarrières hun weg vonden in ogen en zielen. Het uit eten bij het restaurant Le Tazon in het Novohotel in Le Subdray, waar de keuken fabeltastisch was, een aanrader gewoon.

Mijn appartement verkocht, een fijn appartement terug in een rustige woonomgeving, heerlijk een 55+ complex. Soms zitten er voordelen aan het ouder worden ;-). Wonen op de Veluwe ik had het niet bedacht. Maar drukte kun je opzoeken, de stilte is lastiger te vinden.

Na de verkoop heb ik Mr Noir mijn auto ingeruild voor Mr Bordeaux, you name it and it to you. Heerlijk hoge instap, veel snufjes en niet meer hoeven krabben Nissan en de verkoper in Lelystad , doen het goed, en oh ja, stuurverwarming waar mijn handen blij van worden.

Een weekend weg met vrienden en hun dochters en honden in een leuk huisje vlak bij de Duitse grens was heerlijk. Veel winkels gezien, gegeten en oh zo jammer dat dan een weekend eindigt met een maag die enorm van slag is. Zo van slag dat ik maandag en dinsdag heb moeten af melden op het werk :-(.

Maar nu, nog een week te gaan en heb ik voor het eerst in mijn werkbare leven, vrij vanaf 22 december tot 2 januari 2024. Het klinkt als vakantie en misschien moet ik het er even van nemen de dagen na kerst en voor oudejaarsdag. Dus twijfel ik aan, Berlijn, Lille of Antwerpen. Ha ja het ligt ook allemaal dicht bij elkaar zo he :-).

Voor nu Prettige kerstdagen en op naar 2024

** ik verwacht geen witte kerst maar dromen mag **

29/10/202329/10/2023

Dag Lelystad…

35 Jaar geleden nam ik de stap na een verbroken relatie om van Amsterdam naar Lelystad te verhuizen. Destijds was er leegstand en kon je kiezen waar je wilde wonen. Zo belandde ik destijds in een wijk, een beneden woning met voor en achtertuin…en dat tuinieren was een ramp. De straat ach, ik had wel fijne buren naast een x aantal wat mindere buren. Ik vond er weer rust en relaxte momenten in mijn leven. Na 5 jaar gebeurde er iets in mijn leven met een impact, die ik niet voorzien had. Mijn ouders besloten toen naar Lelystad te verhuizen. Samen betrokken we een meer dan fijn huis, waar zij beneden woonden en ik een fijne ruimte boven had. Veel deden we samen, 23 jaar lief en leed, veel fijne vakantie en heel veel zorgen om zorg, zorgen voor zorg en tranen met alle emoties van dien.

Na het overlijden van mijn ouders in 2017, kwam alles in een stroomversnelling. Ik wilde graag huren, de makelaar vond het geen optie. Dus kocht ik met zijn hulp een fijn appartement in een groene wijk. Zes jaar heb ik er genoten van alles, de buurt, de buren en de BBQ die regelmatig werden georganiseerd. Toch was er iets wat knaagde, de raambekleding die maar niet wilde lukken voor de schuifpui was er een van. Op enig moment had ik een gekke droom. Een groot water, verdwalen in een bootje en eindigen bij een open plek met veel ruimte. Het zette me aan het denken, de behangrol over de deur en een bak kleurpotloden deden de rest. Dat dit ook een naam heeft dit kleuren kwam ik kortgeleden pas achter op LinkedIn, het heet” bilateraal tekenen” https://www.youtube.com/watch?v=arrVc8Jpg8A

Het kristalliseerde mooi uit, ik pakte de rol in, legde hem weg, de tekening nogmaals bekijkend, wist ik dat verkopen het enige goede kon zijn wat moest doen. Wat en hoe en waarnaar toe? dat waren dingen om over te denken. Het begon met het uitnodigen van makelaars. De eerste twee aardig, maar helaas de een had geen huurhuizen en de ander wilde wel veel maar helaas wilde een investeerder in nieuwe appartementen in Lelystad niet meegaan in het verhaal. Dus wat nu, zoeken op het www, een woongroep? ik deed een mailtje met in mijn achterhoofd “pas ik wel bij zoiets”. Ik belandde op de site huren bij Makelaardij van der Linden https://www.vanderlinden.nl/woning-huren/. De volgende stap was de makelaar uitnodigen, helaas werkte de makelaar van 6 jaar terug er niet meer, echter dit keer was het een dame met een mooie achternaam die kwam. Grappig om te ontdekken dat er mensen zijn zoals ik zelf met open vizier en houding. Het werd een gesprek met een lach en traan en ze ging gelijk bellen voor een huurwoning. Ik kon kiezen tussen t Harde en Putten. Beide gemeenschappen zijn nogal kerks, waarbij t Harde een wel heel gesloten kern heeft. Dus Putten dan, even later ontving ik een mail voor een bezichtiging. Twee appartementen een aan de weg kant en een aan de achterkant. De keuze was snel gemaakt. De verkoop van mijn appartement kwam in een stroomversnelling. Ik kon huren per 1 oktober en de overdracht van het appartement zou 26 oktober zijn.

Met hulp van vrienden verhuisd, alle dozen zijn gestapeld, er is een deel ingericht en ik slaap er heerlijk in Putten.

De overdracht is geweest, ik ervaar een rust die ik lang niet heb gehad. Rust die je nodig hebt om te kunnen presteren en te accelereren.

Op zondag wakker worden van klokgelui van de naastgelegen kerk, het horen en me omdraaien en nog even wegdromen.

Rust is het enige wat je moet hebben, de drukte is om de hoek. En Putten /Lelystad is niet zo ver ook niet vice versa :-).

Mijn grootste dank gaat uit naar Makelaardij van der Linden, mijn lieve vrienden die er gewoon waren om te helpen, zodat ik dit keer niet alleen voor stond.

LIefs E.

20/08/202320/08/2023

De toekomst…

Niemand weet wat de toekomst zal brengen. Ook ik niet, maar ik zie veel, voel veel soms te veel en overweldigd het enorm.

Ik kijk al zeker een jaar naar nieuwe raambekleding voor de schuifpui maar kan het niet vinden. Gek, normaal vind ik alles en hak ik knopen door. Ik laat het maar zo ergens haalde ik mijn schouders op en ik kom vast wel ergens iets tegen. Niks is minder waar als hoofd er niet bij is. Er dingen gebeuren in je privé omgeving waar je part nog deel aan hebt en niet de veroorzaker bent van onrust. De onrust, hij greep me letterlijk tot die ene avond waarop zoveel duidelijk werd. Het negeren van mensen, praten over mensen, het zijn anderen die het doen, de verandering in houdingen van mensen. Die avond knapte er iets in mijn hoofd en hart, het heeft zeker 2 weken geduurd voor ik alles in me weer op orde heb gebracht in mijn lichaam. Tot die droom, ik zat in een soort van rubberboot in noem het maar “niemandsland” nergens iets te zien, geen mensen geen steden niks. Tot ik bij de muur kwam met de spiegel, ik keek op zag mezelf als “lost in time” en er kwam een woord in me op “stop” dit wil ik niet. Weg was de muur, en ik kon verder, aanleggen uitstappen en met opgeheven hoofd liep ik de dijk op. Erachter was een open veld, mooi en rustgevend. Langzaam zakte ik op het gras, tranen, tranen om het feit dat ik zolang niet naar mezelf heb geluisterd. Tranen omdat ik in fracties van secondes besefte dat ik al een tijd niet meer happy was met mijn woning. De woning die ik kocht na het overlijden van mijn ouders, die voelde als een warm bad. Zes jaar waarin ik mezelf weer vond, in wie ik ben en mag zijn. Zes jaar van mezelf ontdekken en uitvinden. Want geloof me, als er altijd is gezegd “jij kunt dat niet” is dat ineens jouw waarheid. Aangezien ik dit aardig heb overwonnen, is er soms nog dat stemmetje, dat me intens onzeker maakt, zonder dat ik dat wil of wens.

Tijdens een avond “manifesteren kun je leren” was er een opdracht, een soort van reis naar de toekomst…vandaag moest ik hieraan denken. Toen zag ik een fijn huisje ergens met een veranda en ik hoorde mezelf tegen mijn jongere ik zeggen “je doet het zo goed, laat het los, t komt wel goed met jou”.

Vandaag keek ik in de spiegel van het hier en nu en ben ik blij met de stappen die ik nu neem, het verkopen van mijn appartement, in de meest groene en gewilde wijken van Lelystad, ik heb een optie genomen op een fijn huur appartement niet zo groot, wel met lift en het voelde toen ik ging kijken comfy.

Op dit moment genietend van een vakantie in France voel ik een rust over me heen komen. Ik heb geen angst voor de toekomst, ook qua werk niet. Ik laat nu alles maar op me af komen, een nieuwe woonplek in een ander dorp met een oude stadskern. Ik geloof dat ik daar wel kan aarden.

Natuurlijk zou ik best willen verhuizen naar andere steden, maar soms is realistisch zijn niet zo erg.

Ik geniet van het ontspannen rijden, de rust om me heen en de fijne mensen en dito gesprekken die ik her en der heb.

Liefs E.

16/07/202323/09/2023

Zomaar een zondag….

Vannacht werd ik wakker en kon niet meer slapen. Insomnia, welnee zo af en toe heb ik het, gewoonSoms neemt een gesprek een andere wending die je niet ziet aankomen, zo ook die bewuste avond.

Niet alleen mijn ziel maar ook mijn hart, het ging mis, ik voelde het in mijn hoofd, mijn hart en het trillen van mijn linkerarm. Eng naar en ik voelde me unheimisch. Dikke tranen er was iemand die lief was. Rustig worden en wham als uit het niets werd er weer van alles gezegd. Ik heb mijn besluit genomen, ik wil weg, niet dat ergens anders alles beter is, maar het begint met dialogen en als dialogen bestaan uit eenzijdige gesprekken, ben je mij als mens kwijt.

De storm…bizar het water sloeg over de kade, ons kantoor staat pal aan het IJsselmeer. Schepen hingen scheef in de haven, t beukte de golven hard en ongenadig. Het pand bewoog mee. Ik moest denken aan jaren terug die februari storm als conductrice, we stonden op Zaandam toen iemand kwam waarschuwen dat het verstandig zou zijn de deuren te sluiten, het glas in het wachthuisje rinkelde gevaarlijk. Op Amsterdam aangekomen, stond de hal zwart van de mensen, bleek een auto die 2 auto’s naast de mijne stond het niet te hebben gered. Ik hoefde maar 10 minuten te rijden naar huis, ik ben nog nooit zo bang geweest. Oh ja wel de bedreigingen halen hier de angst wel in.

Het gedrag, mijn hersens maken overuren ondanks de fijne gesprekken van gisteren her en der. Bijzondere mensen weer, zomaar bij het kijken naar tassen bij https://www.nijhofbaarn.nl/. Gisteren reed ik terug naar huis en voelde me blij, mijn hart voelt vrij. Gewoon zomaar fijn.

Zondag, toch een paar uur geslapen wat niet in houdt dat ik uitgerust ben. Doodmoe als je benen onder je lijf het niet meer doen. Nog even liggen en dan in de ijzers, ik had een koffie date bij een buurvrouw met wie ik jaren in dezelfde straat heb gewoond. Voor die tijd even groente halen bij AH en een bos bloemen voor de gezelligheid.

Ik sta bij de kassa als er rumoer ontstaat bij het personeel. Bij de inruimkant staat een personeelslid tegen een “klant” te schreeuwen iets over een blikje bier. Ik haal adem, dan staat het personeels lid naast me en voor het personeelslid staat een man die duidelijk iets heet meegenomen. Ze belemmert hem de weg, ik kan niet terug de winkel in, ik kan niet weg want de andere dame moet nog afrekenen…help ik voel dat mijn lichaam in een reactie schiet van blinde paniek. Ik probeer zo rustig mogelijk te blijven, het helpt niet dat winkelmedewerker haar stem verheft, een stap naar achter en ze staat weer naast me, ik kijk naar de klant…duidelijk een veelpleger. De winkelmedewerker, blijft sommeren en de “klant”haalt 3 blikjes bier uit zijn zakken. Ze laat hem gaan….de politie doet toch niets.

Ik vraag me af….rondjes in mijn hoofd, adem in adem uit, langzaam haal ik bloemen…alles lijkt zijn glans even verloren te hebben. In de auto haal ik adem, diep adem..het liep weer goed af…en toch wrikt er iets. Ok later maar, eerst koffie. Bij mijn buurvrouw vergat ik alles wow wat een uitzicht en mooi ingericht ook. Het appartement deed me denken aan Het Swafert in Hengelo waar mijn Oma en Opa ooit woonden. Mijn hart sloeg dicht. Met veel moeite kon ik het gesprek leuk en ontspannen houden. Maar wat was ik blij toen ik thuis was. Eten en plat, zo moe..zo intens moe..Uren geslapen en duff watterig in mijn hoofd, even iets drinken, rustig aan doen…beetje tv en even bloggen.

Open springende laatjes…zomaar uit het niets…is dit nu wat ze noemen ptss? Hebben de bedreigingen en dreigingen nog zoveel invloed?

Blij dat ik erover kan en mag schrijven. Een mens is gewoon kwetsbaar, wat mij is overkomen kan morgen jouw deur bereiken.

Een wijze raad voor medewerkers van AH en alle andere supermarkten winkels enzzz, bel de politie en laat je klant niet ergens tussen staan in jouw moment van overmoed., Je hebt geen idee wat mensen mee hebben gemaakt. Niemand zit te wachten op escalerende situaties, jij niet, ik niet en zeker een winkel niet.

Nooit meer mag mijn rugzak zo vol worden als toen die jaren met zorgen om en zorgen voor zorg van mijn ouders, dat diende een doel. Maar wat er nu gebeurt is eigenlijk met geen pen te beschrijven….nee ik doe geen gekke dingen, nog steeds wint de zon en de mooie dingen het van alle bagger….maar ik neem wel verregaande beslissingen over waar ik wil wonen. Hier vind je wat daar laat je wat, maar ik ben nu zo zelden thuis dat zegt genoeg…denk ik zo.

Liefs E.

09/03/202209/03/2022

Angst….

Tjonge echt ik moest dus naar de huisarts een paar weken terug, ja ik heb nog steeds dezelfde praktijk als toen ik in Lelystad kwam wonen. Gek eigenlijk dat je gewild of ongewild bij een arts of praktijk blijft hangen. Nu hebben we wel andere huisartsen gekregen maar het pand blijft hetzelfde.

Ik was ziek voor ik ging, niet ziek als in mij mankeert echt iets 😉 maar meer weer uitslag in mijn gezicht. Dus een afspraak want tja voor dat witte briefje met de nodige medicatie moet je toch echt halen bij de huisarts. Dus alles van slag thuis, een klein kwartier op een parkeerplaats staan om rustig te worden, hoge hartslag bij binnenkomst…mij overvalt een complete angst en probeer mijn ademhaling onder controle te krijgen, uiteindelijk lukt dat wonderwel tot ik wordt geroepen en de arts begint over de bezoekkamer die veranderd is, want ook huisartsen worden bedreigd…en dan knapt er is iets alsof er een draad in mijn hoofd doorbrand en ik begin te huilen, ik wil haar angst niet noch de angst voor de praktijk en hoeveel machteloze momenten ik daar heb gehad in mijn strijd voor mijn ouders en hun zorg.

Mijn gezicht, na 5 jaar van penicilline kuren mag ik naar een dermatoloog zoals de huisarts opmerkt: “kijken wat hij er van bakt”.

Gebeld met de dermatoloog en na een tig aantal vragen vind men dat het spoed heeft….Ik vraag zal ik foto’s opsturen met de nodige informatie wordt het gewaardeerd, men is ongerust ik niet. Ik wil de angst niet en heb al jaren terug een besluit hierin genomen. Het gesprek met de kliniek bracht me jaren terug bij het AMC waar we uren op een uitslag van mijn moeder moesten wachten. Eindelijk mochten we naar binnen, alle gesprekken voor ons waren slecht nieuws gesprekken…dus onze hoofden en harten bibberden ….eng. Twee artsen met een lijst met vragen, mam beantwoorde ze met nee allemaal in mijn hoofd galmde het met allemaal ja antwoorden. Ik hoor mijn moeder vragen is het op te lossen met een pilletje het antwoord was nee , maar we willen wel graag een punctie doen bij u, mijn moeder was kort en bondig nee dat wil ik niet , dan ga ik wel wat eerder dood. Na dat bezoek zijn we door de beide artsen nog een x aantal keren gebeld want het was belangrijk, jaren later brak ze een pols en belandden we weer in AMC en deden ze een kruiswaarde bepaling op het bloed en voilà daar was het weer, de vraag voor een punctie, men durfde in de eerste instantie niet te opereren…

Terugkomend op angst die zomaar even de kop op kan steken en veel verder dendert in je leven, je hoofd en hart…..Het is tijd om de ziektekosten verzekering te bellen en te veranderen van huisarts.

Angst is anders dan bang zijn….angst ik wil het niet toelaten in mijn leven …Haar angst mag niet mijn struikelblok worden in het leven wat ik leid.

Noteert: begin bij bellen zorgverzekeraar voor een nieuwe huisarts, zorgen dat het ook met mij goed blijft gaan.

Bij de huisarts, de man waar je altijd voor 8 uur terecht kon, die gewoon deed en dichtbij de mensen stond, in Hengelo hing een geborduurd schilderijtje met de tekst :

“Een mens lijdt dikwijls ’t meest, door ’t lijden dat hij vreest”.

28/05/201928/05/2019

Beren…

Ik dacht dat ze weg waren…de beren, maar soms heel soms zijn ze er nog.

Inmiddels weet ik dat ik er zelf alleen iets aan kan doen, dus toch maar een A4 tje gepakt lekker ouderwets omdat het voor mij nog steeds werkt. Opschrijven, waar en wanneer signaleerde ik het, deed ik er niks mee, maar vroeg me wel af….zoveel vragen maar geen antwoorden en dan ineens, kristalliseren zich zaken uit.

Zoals de nieuwe fiets, waarom een nieuwe, de andere was goed, ja hoor maar ik vergat even naar mijn hoofd en hart te luisteren, dat je als je in Lelystad wilt fietsen…je een enorme conditie moet hebben of inderdaad een fiets met iets. Had je geen motor rijles kunnen nemen is me al eens gevraagd…:-). Mijn familie heb ik heilig moeten beloven nooit op een motor te gaan rijden hoeveel vrijheid het ook moge geven. Immers de putdeksels waren ontelbaar in Hengelo zo ook het aantal keren dat ik gevallen ben met een brommer..Nee de 112 synchroon mee laten rijden was ook al geen optie ;-).

Dus nu een fiets met accu….ik ga fietsen en genieten en me niet verontschuldigen “leeftijd” of iets anders….genieten staat op één bij me en als dat impliceert dat ik een e-bike fiets prima 🙂 ik kan er mee leven.

De bruggen ..ze worden appeltje eitje ehhh denk ik dan maar 🙂

27/10/2017

Afspraken …

Vorige week, een berichtje naar een schilder om mijn keuken te doen. Tuurlijk ik kom op donderdagavond naar u toe voor we beginnen om te kijken. Donderdagavond thuis gebleven, niemand gezien…vrijdag een whatapp…sorry ik was aan het werk, ik kom maandag…ok ik lekker thuis…niemand gezien…weer een berichtje…ik kan het “vrijdag wel even doen”….de stoom kwam inmiddels uit mijn oren. Ook ik heb een leven …werk en sociaal…zucht ..nee het is niet de eersteklusser die me laat stikken.

Immers…1 x iemand gevraagd voor deurbeslag, ligt in een bus, is betaald en 3 x nagevraagd wanneer kun je het doen? Klaar ermee, een professional die het gefixed heeft. Dubbel betaald ja maar tis goed zo…

Dus zo ook nu de klus voor de keuken….niemand dus ik doe het zelf..handig? nee, geschilderd heb je dat al eens gedaan…eh neee…eng, ja best wel…toch uitbesteden? aan wie dan?

Nu denk ik best vooruit…een woonkamer die gedaan moet worden…ik laat het voorlopig zitten.

Vanmiddag, keuken, leeg, gaten geplamuurd, tegels schoon 2/3 van de muren afgeplakt, mijn lichaam protesteert niet een beetje maar iets meer…kan ik ja hoor…want na dit jaar kan ik alles…

Waar ik goed in ben…in veel, maar he volgende week een nieuwe keuken..vanuit daar ga ik weer “goed voor mezelf zorgen”….eten koken is daar een ding van en dan doe ik even 1 jaar maar niks …klaar ermee..

Hoor je denken, neem een man een leuke vriend ofzo…nee hoor ik niet voor de klussen want dan rennen ze weg..zelf doen is mijn motto.

“Ik heb het nooit gedaan, maar denk wel dat ik het durf/kan”…thanxs pippi langkous ..mijn alter ego…

Tot de volgende blog 🙂