Label: Hengelo

18/06/202418/06/2024

Van fulltime naar een 32- urige werkweek…

Ik had deze geschreven, echter door een bug was deze helaas niet geplaatst, dus bij deze 🙂

In mijn nieuwe baan ben ik begonnen om 32 uur te werken. Het is nu mijn tweede weekend en ik moet zeggen het is best even wennen. Altijd werkte ik fulltime, ah ja ook 38 uur en 36 uur maar dat voelde toch anders dan nu de 32 uur en elke vrijdag vrij.

Afgelopen weekend realiseerde ik me dat het voelde als een korte vakantie :-). Ik was afgelopen vrijdag wel vroeg wakker en vatte het plan op een dagje Duitsland te doen, echter het weer zat niet mee, dus plannen omgegooid en ben ik naar Arnhem/Duiven gereden.

Nu weet iedereen wel dat ik een groot fan ben van https://loods5.nl/ , vaak ga ik naar Zaandam echter in in Duiven zit deze winkel op een terrein met meerdere winkels 🙂 zoals de https://www.ikea.com/nl/nl/ en een fantastische https://www.intratuinduiven.nl/ waar ook altijd een mooie kerstshow is. Naast deze winkels zijn er Woon express Duiven – Bezoek onze woonwinkel Duiven en er naast https://www.montel.nl/afspraak-maken/

Overal gekeken echter de bank niet gevonden die ik zoek, naast kleur is de uitvoering zeker belangrijk. Ik hou van hoge armleuningen, dan kun je goed wegkruipen in een hoekje om een boek te lezen of net die ene spannende film. Dus dat zoeken naar een bank doe ik nog even door :-). Tot het “klik” zegt, en ja ik heb een fijne Montel bank …dus zit niet op een kratje :-).

Daarnaast zit ook de https://www.mediamarkt.nl/nl/store/mediamarkt-duiven-1381?utm_medium=seo-places%20link en aangezien mijn elektrische tandenborstel krr krr en tssss zei …ook maar een nieuwe gescoord. Uit de IO serie, en wow wat een verschil zeg… zo blij mee.

Vandaag ook maar een bezoek gebracht aan Specsavers Lelystad, een andere vestiging vond het opzoeken van mijn gegevens maar lastig lastig….dus tja dan maar halen in Lelystad. Twee brillen voor de prijs van een. Dus een gewone bril en zonnebril zodat het autorijden ook veilig is en blijft en ik een reserve bril in de auto heb. Veel mensen weten dit niet :

Een reservebril of –lenzen in de auto is verplicht in de landen Duitsland, Frankrijk, Portugal, Spanje, Oostenrijk en Zwitserland. Heb je dit niet geregeld als je bijvoorbeeld op vakantie gaat? Dan riskeer je een boete én gevaarlijke verkeerssituaties bij plotseling slecht zicht.

Dus ook vandaag heb ik een super dag gehad en ben ik met een bos bloemen via mijn “zussie” en haar gezin naar huis gereden. Blij en uitgerust……

Bloemen, witte rozen met gras ertussen ….afgelopen zondag was het vaderdag…mijn vader hield van bloemen met een twist….aangezien de rest van de bloemen, tegenviel werden het witte rozen.

Vaderdag…t blijft een dag waarop ik je meer mis dan ik kan zeggen in woorden…echter denk ik nog vaak terug aan al die avonden dat mam bij het Concertgebouw in Hengelo werkte en wij de Peter Alexandershow keken…..de muziek die je zo lief had…deze is voor jou 💕.

Peter Alexander – Operettenmelodien (1964) (youtube.com)

15/06/202115/06/2021

De telex…

Zomaar een dag op kantoor met een leuk gesprek over verschil van nu en toen.

Managers van vandaag zijn de mensen van meestal rond de 40 en hebben een hoog carrière move gehalte. Nee daar is niks mis mee, maar de snelheid van jonge mensen is net als het computer tijdperk, wat je gister deed is morgen verleden tijd en oud. Ook daar is niets mis mee heb ik als bijna 60 jarige geleerd. Immers er is een verschil, verschillen die op alle vlakken duidelijk zijn. Als mens en als persoon merk je dar niks van :-). Echter in gesprekken….

Het begon met jij hebt nog schrijfwerk gedaan nu thuis even gravend, ja alles werd met de hand vast gelegd en telmachnine’s ja je weet wel een soort rekenmachine met zo een papier rol 😉 oh is dat al lang geleden en ken je die uit een museum…:-) . Het woord wat alles zei in fracties van secondes…de telexmachine.

Het woord telex bracht me terug naar mijn jeugd, ik denk dat ik een jaar of 6 was en ik regelmatig mijn vader ophaalde die als metaalbewerker bij de Heemaf werkte. De Heemaf een groot gebouw met een soort van loodsen, veel steen en weinig raampjes. Als je langs de portier kwam, die echt iedereen persoonlijk kende, die altijd met een schuine knipoog zei: “loop maar door je weet de weg”…en daar ging ik klapdeuren door van die rubberen of zoiets…en helemaal achterin was mijn vaders werkplek, de draaibank links en daar nog iets achter in het midden stonden de lassers. Gefascineerd kon ik daar naar kijken, Siegfried werkte er oa. Later zou ik veel meer zien van de Heemaf werken en wat ze nu eigenlijk maakten..

Het was een zonnige dag, die dag dat we vanuit de werkplaats naar het “kantoor” liepen want mijn vader moest iets afgeven bij de dames van de telefonie wat weer met een personeelsvereniging te maken had. Het kantoor zo anders, vreemde geuren en geluiden. Waar pap moest zijn, het was een ruimte van smal en lang met grote apparaten waaruit een geluid kwam wat ratelde en als het geluid stilhield , moest er een papier afgescheurd worden wat in een bakje ging voor de postkamer. De inhoud van dat bakje ging met een interne postbode naar de juiste afdeling.

Een sprong naar vandaag, de telex, een stukje uitleg, bracht me in luttele seconden terug naar dat moment in de werkplaats van mijn vader, ik bevond me in een kantoor, maar de lucht die mijn neus in kwam was de geur van metaalbewerking. De geur waar mijn vader destijds thuiskwam. De geur die me deed denken aan mijn fluitende vader, de man die zo blij was als je hem ophaalde. Het moment dat ik even iets gas terug nam..het benam me nogal de adem..de geur van metaal in een grote spik en span kantoortuin.

Mijn vader Jan Kuipers * 1928 +1917, was een uniek man net als het moment van vandaag…

ps mocht je ooit de Neeltje Jans bezoeken het grote bedieningspaneel daar heeft mijn vader aan meegewerkt tijdens zijn werkzame jaren.

18/04/202118/04/2021

De kapper…

Kappers…ik haat ze en lief ze 😉.

Mijn vroegste herinnering aan een kapper is die bij mijn oma en opa om de hoek. Een klein winkelcentrum “Klein Driene” in Hengelo. De kapper met tijdschriften en nog belangrijker die pot met snoepjes/kauwgom in een papier. ’t Was er ouderwets gezellig, iedereen kwam er op de tafel tijdschriften en hij wist werkelijk alles van iedereen. Jaren gingen we daar naar toe, tot volgens mij mijn moeder vond dat je naar een “dames” kapper moest.

Tja en dan begint de ellende van “hoe wil je het” wat moet eraf en vooral wat wil je niet om de kappersstoel te verlaten met een kapsel wat je zeker niet bedoeld had. Mijn haar dik, lang en rood…nee niet uitdunnen …en dan toch juist dat doen….

Later “nee dit kapsel staat je goed” ik zou niet veranderen…jaar in jaar uit het zelfde dus…verhuizen hielp ook niet …alhoewel ik bij “de Bijenkorf” in de jaren ’80 toch echt een super kapper had of liever gezegd de dame die kapte. Zij begreep wat ik bedoelde….helaas ging ze weg. De kapper in Haarlem was gezellig, maar verknalde een trui met een permanent zetten…dus weer op zoek…zucht vermoeiend ja dat kun je wel zeggen.

Jaren later in Lelystad ook van kapper naar kapper…van kapsel naar kleur en het verknallen van een kleur. Inmiddels vond ik een kapper bezoek niet meer “relax en ontspan” en ik was dan ook na uren zitten klaar met kappers.

Tot…een vriendin me attendeerde op de kapper VILLAGE HAIR – Ervaar onze passie… • persoonlijke aandacht voor haar -en hem-!

Een oase van rust, Cynthia en haar team staan garant voor een ontspannen waardevolle sfeer. Je maakt een afspraak en diegene bij wie de afspraak staat helpt je van A tot Z. Dus geen gedoe van tig dames aan je haar/stoel. De kleuren en muziek zijn rustig en de dames verstaan hun vak. Hoe ik dat weet, ik ben zo iemand die iets leuks ziet echter wat kan met mijn haar qua kleur en model wordt goed doorgesproken ook waarom iets niet kan, misschien is dat wel het meest belangrijke wat de dames aan kunnen geven. Soms iets onmogelijk met je eigen haarkleur..zo bedenk ik wel eens een kleur…tja en dan heb je grijs haar…en toch maken ze er dan weer een fabeltastisch kapsel van.

Ik kom niet zo vaak bij de kapper maar voor het eerst in mijn leven heb ik doorgepland met de kapper, dus een volgende afspraak gemaakt. Leuke daarbij is dat je korting kunt opbouwen als je na je date een vervolgdate maakt ..altijd leuk 😊.

Tot medio augustus…vlak voor mijn vakantie …nieuwe haar 🙂

Liefs E.

19/12/202019/12/2020

Vuurwerk…

Het eind van 2020 nadert, nog 2 weken werken en dan is er 2021.

Bizar dit jaar dat geheel werd overheerst door het alom zich heen maaiende virus Covid19 of Corona. Het virus dat de wereld laat sidderen en met maaiende armen en scherpe messen lijkt wel een gehele generatie van ouderen naar het hiernamaals heeft gedirigeerd. Het virus wat je niet in de hand hebt, die je geliefde, je naaste, je collega, je vriend of vriendin, je oma of opa zomaar neermaait. Het virus kent geen mededogen…bizar is wel dat de mensheid zich waagt hiermee te meten. Regels opgelegd door de regering, wie zich er niet aan houdt, krijgt een boete of nog erger….laten we wel zijn…in de oorlog was er de nsb…nu lijkt het broertje te zijn opgestaan de klikkers die menen dat jij met te veel mensen thuis zit en een feestje hebt…niet alles is wat je hoort en niet alles is wat je ziet.

Verder komt er een vuurwerkverbod, waar ik eigenlijk best blij mee ben. In de jaren dat ik zorgde voor mijn ouders die ziek waren, kwam het misschien wel eens in een write. Maar de reden dat ik nooit weg kon was zo simpel als wat.

Mijn vader lag in zijn jeugd in het zwaarste bombardement oktober 1944 in Hengelo. Tijdens dat bombardement bevond hij zich op weg van zijn werk in verband met het luchtalarm naar huis. Midden is de stad stond het Vios gebouw aan de Beekstraat…daar heeft hij vlak tegen het pand aan opgekruld gelegen tot het over is. Men heeft nadien 4 uur gezocht naar mijn vader, destijds ook nog maar een tiener, liep compleet verdwaasd over de Deldensestraat compleet trillend. Niet weten wat moest en kon, vanaf die tijd had hij een tremor ( een trilling die altijd aanwezig is) in zijn hand. Meer hoorden we er nooit over, t leven ging door en alles werd vergeten…zo leek het.

Wanneer werd zijn tremor erger, ik zag en merkte het als hij zenuwachtig was of met een “woordenwisseling” dus als de emoties een loopje namen met hem. Naarmate hij ouder werd, nam de tremor toe, nooit begrepen waarom tot op dat ene moment,,,dat alles duidelijk was en werd.

Het was een paar jaar geleden dat er carbid werd geschoten, dan werd mijn vader meer dan onrustig. De tv wat harder hielp wel, de mooie uitzendingen op de Duitse tv zenders dan ging het goed maar vanaf 22 uur tot middernacht liep mijn vader van voor naar achter door het huis. Naarmate de knallen donkerder en heviger werden veranderde zijn stap, zijn houding, leek het huis te bestaan uit onrust en een keuken- en achterraam. Geen rust, ogen op onrustig, de blauwe ogen van een klein jongetje dat was wat ik zag.

Dat waren de momenten van sturen en bijsturen en praten en blijven observeren in de hoop dat er rust kwam. Die kwam vaak pas als hij in bed lag, stiekem keek ik wel eens, opgekruld heel klein lag hij daar dan…zijn wereld waarin hij even niemand toeliet.

Naarmate de jaren verstreken werd het erger….toen ik in 2016 op naar 2017 mijn hand op zijn schouder legde…schrok ik niet alleen van hoe mager hij was geworden – was me echt niet opgevallen- en vooral het trillen als een espeblaadje…en toen, toen pas vertelde hij alles in tranen, hoe erg het was dat ene bombardement, hoe zijn moeder had gereageerd….samen hebben we gehuild om iets uit het verleden wat zo lang niet gedeeld was. Het vuurwerk was naast dat mijn vader het mooi vond het meest confronterende uit zijn leven en dat heeft hij bijna tot het laatst toe bij zich zelf gehouden.

Blij dat hij het heeft het gedeeld…en dit jaar ben ik thuis en kijk naar een stille en bijna niet gekleurde hemel (uitzonderingen zullen zijn) en hef het glas met de woorden : “Pap ze zijn stil hoor je het daarboven ook de rust het relaxte…”

Wij keken die avond naar The Red Army Choire op een of andere zender…

Mijn vader was een groot fan van dit koor…helaas verongelukt in 2017…

NU anno 2020, sta ik stil bij “geen vuurwerk” en hoeveel mensen met een trauma op welke manier dan ook blij zijn met dit besluit.

Ik wens iedereen een goede oudejaarsavond en een frisse start in 2021

Liefs E.