Notice: spl_autoload_register(): Argument #2 ($do_throw) has been ignored, spl_autoload_register() will always throw in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-content/plugins/google-publisher/ClassAutoloader.php on line 27

Notice: Function _load_textdomain_just_in_time was called incorrectly. Translation loading for the subscribe2 domain was triggered too early. This is usually an indicator for some code in the plugin or theme running too early. Translations should be loaded at the init action or later. Please see Debugging in WordPress for more information. (This message was added in version 6.7.0.) in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/functions.php on line 6114

Notice: Function _load_textdomain_just_in_time was called incorrectly. Translation loading for the wemail domain was triggered too early. This is usually an indicator for some code in the plugin or theme running too early. Translations should be loaded at the init action or later. Please see Debugging in WordPress for more information. (This message was added in version 6.7.0.) in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/functions.php on line 6114
genieten – schrijfmomenten

Genieten, dat kun jij wel….

webfind

Zomaar een zin, ergens vorige week die me in een chatgesprek werd toebedeeld.

Mijn antwoord: “dat heb ik mezelf wel geleerd”.

Deze zin zette me tot nadenken. Nadenken wanneer ik daarmee ben begonnen om weer te genieten en het tot levensgenieter te brengen.

Beginnen in 2017 alles daarvoor bestond uit zorgen, zorgen om en voor zorg en me vooral zorgen maken over de zorg van mijn beide ouders.

Het is Januari 2017 dat ik voor het laatst de zin zei in het ziekenhuis, omdat men niet wilde geloven dat het met mijn vader niet goed ging…de zin der zinnen: “Kom pap dan gaan we naar de dijk rijden eraf en dan zoeken ze het allemaal maar uit”. Op dat moment besloot men dat mijn vader toch maar moest blijven en er een WMO consulente moest komen. Die kwam, zag en overzag alles en toen mijn vader zei:  “ Om mij hoeven jullie je geen zorgen te maken ik ga toch dood, maar daar zit iemand waar ik me wel heel ernstig zorgen over maak”. Let op mijn dochter ik kan het niet meer van deze afstand. De WMO mevrouw keek me aan alsof ze door me heen keek, mijn vader moest een klein stukje lopen, ze had genoeg gezien”. Nou zegt pap, dit was wel heel kort he ….hoop dat ze iets kunnen doen…ga je straks langs mam? Ja pap dat doe ik zeker.

Buiten in de veiligheid van mijn auto kwamen tranen…dikke tranen.  Zucht, rug recht adem en uit, je kunt het nog even langs mam en dan naar huis. Tja de een in het ziekenhuis, de ander in een verzorgingstehuis en met beiden ging het echt niet goed.

’s Avonds thuis, adem in en uit, iets eten en slapen morgen werken. Tussen alle spagaten door.

Mijn vader is kort daarna in maart overleden en mijn moeder in april. Drie weken na elkaar zoals mijn moeder al lachend voorspeld had.

2017 het jaar van verhuizen , inhuizen, uitruimen, huis verkopen en appartement kopen. ’t Was het jaar van kracht en adem in en uit….en tranen veel tranen.

2018 ik zag op tegen de datums dat beiden het leven lieten…ze zeggen wel eens dat je hele blauwdruk en DNA veranderd. Ik besloot in maart een huisje te huren bij  https://www.landal.nl/parken/duc-de-brabant#filter:eyJzIjoiMyJ9al. Vanuit deze plek een deel van de wereld weer herontdekt, want 7 jaar zorgen en daarnaast werken in een steeds kleinere wereld laat echt wel sporen na.

Met trillende knietjes deed ik het inchecken maar t werd gezien door de receptioniste. Ze waren echt lief, ook de mensen die achter me stonden. In het huisje aangekomen stond het zweet op mijn rug en was ik bekaf. Ik vermoed dat dit het moment was waarop ik besloten heb, me nooit meer aan iemand te committeren en puur voor genieten gaan in het leven.

Hoe zwaar het was al die jaren laat zich ook vangen in een angst, de dijk van Lelystad en het water links en rechts. Net als alle sommen in mijn hoofd wat als je x km per uur rijd en dan t stuur naar rechts gooit…..Nooit meer heb ik die momenten, zelfs niet als ik zomaar op een richel beland, door anderen, doordat men woorden verdraaid die ik never zal zeggen…immers ik kan veel maar ik kan niet kijken in de hoofden van anderen.

Ik leef mijn leven, en dat is genieten van soms veel en soms van de kleine geluksmomentjes zoals vandaag in Genk de waanzinnige kerstetalage van Valentino chocolatier, waar een mooi gesprek plaatsvond over de kosten van de ornamenten en dat je foto’s in je hoofd maakt en die gedachten en foto’s kan niemand je afpakken.

** Dit is een beroemde uitspraak van Edith Eger : “Niemand kan je gedachten van je afpakken”. **

Dit jaar was met alle kosten van de tandarts mijn duurste jaar ever, een knappe e-bike verder, de tandarts ed. kosten bakken geld, maar ik heb nog in geen enkel jaar na het overlijden van mijn ouders zo genoten als afgelopen jaar.

Geniet vandaag, want morgen is niemand  beloofd ongeacht je status, religie of leeftijd.

Liefs E.

Share Button

Corona…..

webfind

Voor de zoveelste keer lees ik twitter en wat er gezegd wordt over de lockdown. Alweer een lockdown verlengd…Vervolgens lees ik het artikel van de burgemeesters van Nederland https://www.msn.com/nl-nl/nieuws/Binnenland/alle-burgemeesters-van-nl-tegen-rutte-er-ontstaat-moedeloosheid/ar-AARO0eh?ocid=msedgntp

Moedeloosheid….ik dacht het woord nooit meer tegen te komen in mijn hoofd, immers dat had ik achter me gelaten in de 500 stukjes die ik niet mee zou nemen naar het heden toen mijn ouders overleden in 2017. Hoe vaak had ik me verdrietig, moedeloos en alleen gevoeld ondanks alle steun van vrienden/familie op het grote www of facebook…

Terugkomend op de moedeloosheid in de wereld zoals de burgemeesters het aangeven is nog maar een klein topje van de ijsberg…..Je hoort het niet, maar de ik zie tekenen onder alle gelederen van de bevolking en dan maakt het niet uit met leeftijd, kleur, wel vacc of niet vacc. De gesprekken die de wereld mooi maken, hoor je bijna niet. Veelal is het een klaagzang, van ik zie niemand meer en voel me alleen. Oh ik kijk daar van op de meeste klaagzangen komen van hen met relaties/gezinnen…de ouderen of alleengaanden hoor je bijna niet.

Ik weiger te klagen, ik zet een wekker op zaterdag ben om 7 uur in de winkel en haal dan voor een halve week alles in huis. Blij met Netflix, ereader, boeken en tijdschriften, een kopje koffie ergens in een dorp of stad nee ik heb geen moeite om de app te laten checken maar lang zitten en echt genieten doe ik ook niet van dat moment. Van de week besefte ik me dat er niks veranderd is ten opzichte van de tijd dat mijn ouders ziek waren, bijna hetzelfde stramien, dezelfde routine maar wat mis ik soms het zorgen voor…..de gezelligheid van mijn vader met : oh wat ben ik blij dat je er bent, het is anders zo stil zonder jou.

Langzaam kijk ik om me heen, best alleen zo in een huis wat comfy aanvoelt, wil ik het super comfy hebben dan heb ik alles om me heen, trek ik bedachtzaam de gordijnen dicht, draai de luxaflex dicht en duik in een mooie film of serie en vergeet de wereld die al lange tijd niet meer de mijne lijkt te zijn.

500 stukjes nam ik mee er zijn er al wat afgebrokkeld….alleen zijn soms fijn soms niet….moedeloos nee ik wil het niet zijn en ik hoop velen met mij niet…er is nog te veel om van te genieten als je het maar wilt zien ….

Soms ook even niet zo sterk…maar he…de 60 gehaald…dus nog een paar jaar red ik vast ook wel ;-).

Enne toch ook wel benieuwd of er nog een woord van Rutte komt over de brief van de burgermeesters van Nederland :-).

Santa Montefiore Quotes on - BukRate
webfind
Share Button