Notice: spl_autoload_register(): Argument #2 ($do_throw) has been ignored, spl_autoload_register() will always throw in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-content/plugins/google-publisher/ClassAutoloader.php on line 27

Notice: Function _load_textdomain_just_in_time was called incorrectly. Translation loading for the likebtn-like-button domain was triggered too early. This is usually an indicator for some code in the plugin or theme running too early. Translations should be loaded at the init action or later. Please see Debugging in WordPress for more information. (This message was added in version 6.7.0.) in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/functions.php on line 6121

Notice: Function _load_textdomain_just_in_time was called incorrectly. Translation loading for the wp-email-template domain was triggered too early. This is usually an indicator for some code in the plugin or theme running too early. Translations should be loaded at the init action or later. Please see Debugging in WordPress for more information. (This message was added in version 6.7.0.) in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/functions.php on line 6121
Kerst – schrijfmomenten

Kerst 2022

Merry Christmas

Kerstmis 2022, bijzonder want met de kerstboom pakken, leek het net of ik hem gisteren nog had opgeborgen net als de kerstspullen. Ik keek ernaar en eigenlijk was dit na 2017 de keer dat ik dacht “zal ik hem niet opzetten” en tegelijkertijd de gedachte dan mis ik hem toch en moet ik het op het laatste moment doen. De boom staat en op de een of andere manier kan ik er waanzinnig van genieten en voel en ervaar ik de rust van kerst.

De eerste dag heb ik doorgebracht in pyjama en een dik vest met enorm veel kerstfilms, vannacht wakker om 5:30 uur en na woelen in bed de tv aangezet (lang leve het single leven) en belande in een fijne kerstfilm, in de reclame toch maar een beker melk en een broodje gesmeerd. Kerst is uitrusten en bezinnen…de kerstfilm die ik keek was “Christmas in Bramble house” of het lag aan de knusheid van de slaapkamer (nee hier staat geen kerstboom oid) of de rust in mezelf, ik heb genoten van deze film.

https://youtu.be/kkVnL1mV2X4

Na de film ben ik als een blok in slaap gevallen en was het rond 10 uur dat ik wakker werd.

Lekker ontbeten, nagedacht en geschreven in een mooi schrift over reflectie van het afgelopen jaar naar aanleiding van een nieuwsbrief welke een oud collega gestuurd had. Daarna heerlijk tv gekeken en niks gedaan…helemaal niks om vervolgens nog maar weer in slaap gevallen te zijn de rest van de dag wel besteed met niksen :-).

Wel kristallen zich dingen uit door het schrijven in een schrift πŸ™‚ dus dank je wel Martine https://www.sparkletrainingcoaching.nl/ voor deze super tip.

te koop bij Bol.com

Ik koos voor schriften met vogels zij staan voor mij voor vrijheid. Op het grote www staat het volgende: “Vanwege het feit dat vogels hoog in de lucht zweven, wordt aangenomen dat vogels Gods boodschappers zijn – die een brug vormen tussen het spirituele leven en het alledaagse”.

Ook had ik een droom, een droom met iemand die de naam Jennifer had of heeft. Wat daar achter zit geen idee want werkelijk in mijn uitgebreide vriendenkring zit niemand met die naam, niet de echte en ook geen nickname….Mocht iemand deze naam kunnen duiden met of op iets dan verneem ik dat graag.

Ik ben niemands reisleidster als in “op sleeptouw nemen” noch ben ik de invulling voor een afgezegde afspraak, immers dat geeft aan dat ik alleen “bij noodgevallen” in mag vallen als iets niet doorgaat of afgezegd wordt.

Dat mijn spiegel heel helder is en dat naast veel voelen ook veel weten is zowel over heden als verleden en ook de toekomst voor een deel.

Kerstavond en eerste kerstdag geven voor mij het besef dat ik het volgend jaar wellicht anders zou kunnen doen…echter dat hangt af van een paar zaken die zich nog niet helder hebben laten zien of nog niet geheel duidelijk zijn. Stap voor stap ….

Liiefs E.

Voor iedereen die iemand mist of alles heeft en toch alleen is…

Share Button

2020….

Was het een jaar van wow…nee dat was het niet, immers Corona ofwel Covid 19 nam de wereld in beslag. Zowel op het media vlak als vakanties, de dingen die het leven leuk maken en die een onbevangenheid vereisen.

Al drie jaar genoot ik van mijn herwonnen vrijheid na de zorg voor mijn ouders, nooit heb ik het zorgen gezien als een lockdown, maar de bank was mijn plekje, zodra ik de laptop pakte was er “oorlog” lagen er boeken scheef was er “oorlog”…op het werk in die tijd was het onrustig…en nu hebben we covid 19 en is de hele wereld onrustig en in opperste staat van paraatheid.

Ooit zong de Jazz Politie een liedje “ze staan klaar de laarzen zwart gepoetst”…hoe waar want er lijkt een nieuwe versie van de NSB te zijn opgestaan, die van “vier jij een feestje dan bel ik, ben je met meer mensen in huis dan bel ik, draag jij geen mondkapje ik bel….doodeng daarbij lijkt het een kwestie van tijd voor de vlam letterlijk in de pan slaat ergens in de wereld.

Ik ben single, niet altijd even “happy” als ik wel zou willen zijn. Niet altijd happy met mezelf maar overall fijn lekker. Mijn lockdown van een paar jaar geleden doet me meer dan ik wil toegeven…nu kan ik weg en wil ik niet weg…duik ik het liefst onder in mijn huisje in mijn veiligheid…genieten jazeker met vlagen en momenten dat het me allemaal geen zier kan schelen. Want eerlijk als je als een soort van remie over de wereld dwaalt….je wereldje klein wordt ( ik had en heb me zo voorgenomen het mag nooit meer zo klein worden als toen) hoe ga je dan om met die emotie.

Ik heb ontdekt, dat ik doorgedenderd ben in een moordend tempo, na het overlijden van mijn ouders, dat ik nu misschien pas tot rust kom en dat alle emoties die daar bij komen kijken in mijn huis horen en bij mij, dat ik die emoties niet kan en wil delen, omdat ik bang ben dat men het niet snapt maar zegt : “joh t komt goed …of iets in die trant”. Het hoort bij een stukje rouw waar ik 3 jaar geleden geen tijd voor heb genomen noch gekregen…doordoen was het advies….

Ik ben ik, een knokker, ik denkt te snel, ik denk in beelden en ben hsp..dus voel veel meer dan mensen beseffen. Veranderende houdingen ik merk ze en kan er niets mee omdat ik geleerd heb in al die jaren niet alles heeft betrekking op mij.

2020 dit jaar mag uit mijn balboekje…en als covid 19 niet gewoon ergens naar toe gaat waar de zon niet schijnt…en mij en de hele mensheid “het voor eeuwig onbevangen ” afneemt, dat je alles in je vrije tijd moet gaan plannen…dan weet ik nog zo net niet of het leven wel zo prettig dan wel aangenaam is…Voorlopig ben ik als single misschien wel t beste af…mijn bubbel is klein en lijkt oneindig klein te worden…vroeger nam mama mijn vrienden en vriendinnen af, ze pikte ze in…nu hebben we covid 19 die pikt alles in wat het leven leuk maakte. En dan laten we de hele politiek er maar niet bij betrekken want een virus stoppen….ik heb daar zo mijn ideeΓ«n over…de toekomst zal uitwijzen wie dit geflikt heeft want alles komt ooit uit…

Dus de kerstboom staat, mijn weekend met kerst redelijk gepland….dus kom maar door met sneeuw en vrieskou πŸ™‚ dat maakt blij…het knisperen van vers gevallen sneeuw samen met de vrieskou…

Als ik een wens mag doen…

Alvast fijne feestdagen en een super goed 2021 dat wensen uit mogen komen en dat het leven leuk wordt πŸ™‚

Dag 2020

De bronafbeelding bekijken

Share Button

Kerst 2018

Het is alweer een tijdje terug dat mijn collega me attendeerde op de mogelijkheid vrij te nemen rond de kerstdagen. Het valt dit jaar gunstig, het kost me maar 1 1/2 dag aan verlofuren en ben ik er eigenlijk niet aan toe? na 10 jaar geen vrij te hebben gehad tijdens en rond die dagen. Het kon immers nooit. Dus nu is het nog 1 week werken en dan ben ik vrij. Echt vrij, zo bizar als je je dat realiseert. Dat je weg kunt gaan, een vakantie, sneeuw, een stad of gewoon thuis met de kerstboom. 

Goede boeken liggen klaar, de eindejaarstijdschriften haal ik volgende week. Zelfs een fijne legpuzzel ligt klaar (had ik ze allemaal al niet weg gedaan ? ) . Diverse uitnodigingen voor de tweede kerstdag zijn gedropt in berichtjes op mijn telefoon. Mijn hart maakt fijne sprongetjes “vrij” werkelijk vrij zijn. In alle jaren ben ik mezelf vergeten en dit jaar merk ik wat “Vrij”zijn betekend.

Het is nog niet zo lang geleden dat mijn mam zei: “Ik wil niet meer, want anders gaat het niet goed met Erna en die moet door, haar leven begint nog”. Ik kan me mijn verdriet de tranen en de momenten die snel volgden herinneren. Maar wat ik nu vooral voel is de enorme vrijheid die mijn mam mij gegeven heeft.

Ik doe wat ik leuk vind naast mijn werk. Ik leef vanuit mijn hart. Ontdek de wereld opnieuw, nee dat is niet makkelijk. Geloof me als je jaren de Veluwe hebt gedaan omdat dat het enige was…is het wegen net van Nederland een puzzelplaatje ondanks MrTomTom de beste vriend van mam ;-).

Vrijheid is kiezen voor mijn leven…de manier van leven waar ik voor kies vanuit mijn hart…want dat klopt.

Steeds vaker merk ik dat ik mijn hart laat spreken….dus zo ook met de kerst.

Ik sta stil bij momenten, beleef en leef het leven en kies daarvoor bewust my lifestyle in een verband waarover ik niet verder op in ga daar men er anders een oordeel dan wel een veroordeling voor heeft.

Ik deel veel , maar sommige dingen……blijven in mijn hart.

webfind

Liefs Erna

https://www.youtube.com/watch?v=-oRXq9CBPx0
Share Button

Op naar Kerst…

Half november en alles wijst erop dat Kerst voor de deur staat, immers als je geen kleine kinderen hebt, gaat Sinterklaas een beetje aan me voorbij, nee niet echt je kunt nauwelijks om de hoeveel heden drukwerk met aanbiedingen heen.

Kerst, vorige week nog dwaalde ik door een Intratuin langs alle schitteringen en ballen en hebbedingen maar meer dan dwalen heb ik niet gedaan. Kerst associeer ik nog steeds met gezelligheid, maar hoe anders ziet het er nu uit. Kerst iets met vrije dagen en hoe ga ik ze vullen of invullen.

Hoe zagen mijn kerstdagen er uit vroeger. Ik kan me uit mijn vroege jeugd herinneren dat we met zijn allen naar Oma en Opa gingen waar vaak ooms en tantes en kids ook waren. Later nodigde mijn ouders wel eens familie uit, echter de meest fijne kerstdagen waren later. Het samen gourmetten en het kijken naar fijne films waar we allemaal van hielden. De laatste jaren was het 1 dag iets speciaals en 1 dag boerenkool en een fijne wandeling en keken we voor de zoveelste keer McLeods Daughters.

Nu zijn er mensen die me uitnodigen heel lief of minder lief πŸ˜‰ maar goed bedoeld. Echter in mijn hoofd heb ik Kerst ingevuld voor mezelf. Niet erg dat er niemand komt, een stapel boeken, mooie films zijn er vast op tv en anders is er Netflix πŸ™‚ waar ik werkelijk van kan genieten.

Ik heb besloten dat deze dagen mijn flat hermetisch is afgesloten en ik onderduik , van bed naar de bank, samen met fijn eten en sweet memories en tranen want die zullen best vloeien. Verder een fijne wandeling ergens…strand of bos…dat maakt niet uit.

Vooralsnog is het november en zal ik eerst de kerstboom moeten gaan opzetten na 5 december. Om te wennen heb ik een kleine lampjesslinger los op een kast gelegd. Gewoon om te wennen aan het idee Kerst.

Kerst helemaal alleen…nooit stond ik er bij stil en nu zijn er mensen lieve mensen die allemaal gevraagd hebben wat doe je met de Kerst…vragen die ik niet geheel kan beantwoorden…niet meer dan ik hier beschrijf omdat die vragen iedere keer mijn ziel raken en daarmee een muurtje weghalen rond mijn hart en er tranen komen.

Tranen op dit moment zijn ze er meer dan de afgelopen maanden,Β  het heeft ook met rust te maken, immers mijn huis is zo goed als af. Een vraag, een gerecht, waarom heb je….vul maar in het maakt dat mijn tranen losser zitten dan voorheen. Het raakt me en toch weet ik als geen ander “tranen zijn het schoonmaakmiddel voor je ziel” en ook weet ik dat het bij het rouwproces hoort. Maar he…wie kan je vertellen hoe alleen zijn voelt??? Niemand toch, dat gevoel zit in je zelf..dus die fijne boeken heb ik, eten uitgedacht niet ingewikkeld wel lekker…

En fijn…dat wordt het ..ik ga Kerst lieven met of zonder de lieve mensen die er voor me zijn..ook op afstand πŸ™‚ blij met vrienden die vrienden zijn…blij met tranen omdat het mag en kan..maar lieve mensen het zijn mijn tranen en zal ze laten op momenten dat niemand ze ziet…

Op naar de Kerst..op naar het einde van het jaar….en wat zal ik mijn ouders in en met deze dagen missen…

webfind

 

 

 

Share Button
>
Facebook