Notice: spl_autoload_register(): Argument #2 ($do_throw) has been ignored, spl_autoload_register() will always throw in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-content/plugins/google-publisher/ClassAutoloader.php on line 27

Notice: Function _load_textdomain_just_in_time was called incorrectly. Translation loading for the subscribe2 domain was triggered too early. This is usually an indicator for some code in the plugin or theme running too early. Translations should be loaded at the init action or later. Please see Debugging in WordPress for more information. (This message was added in version 6.7.0.) in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/functions.php on line 6114

Notice: Function _load_textdomain_just_in_time was called incorrectly. Translation loading for the wemail domain was triggered too early. This is usually an indicator for some code in the plugin or theme running too early. Translations should be loaded at the init action or later. Please see Debugging in WordPress for more information. (This message was added in version 6.7.0.) in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/functions.php on line 6114
zorg – schrijfmomenten

Genieten, dat kun jij wel….

webfind

Zomaar een zin, ergens vorige week die me in een chatgesprek werd toebedeeld.

Mijn antwoord: “dat heb ik mezelf wel geleerd”.

Deze zin zette me tot nadenken. Nadenken wanneer ik daarmee ben begonnen om weer te genieten en het tot levensgenieter te brengen.

Beginnen in 2017 alles daarvoor bestond uit zorgen, zorgen om en voor zorg en me vooral zorgen maken over de zorg van mijn beide ouders.

Het is Januari 2017 dat ik voor het laatst de zin zei in het ziekenhuis, omdat men niet wilde geloven dat het met mijn vader niet goed ging…de zin der zinnen: “Kom pap dan gaan we naar de dijk rijden eraf en dan zoeken ze het allemaal maar uit”. Op dat moment besloot men dat mijn vader toch maar moest blijven en er een WMO consulente moest komen. Die kwam, zag en overzag alles en toen mijn vader zei:  “ Om mij hoeven jullie je geen zorgen te maken ik ga toch dood, maar daar zit iemand waar ik me wel heel ernstig zorgen over maak”. Let op mijn dochter ik kan het niet meer van deze afstand. De WMO mevrouw keek me aan alsof ze door me heen keek, mijn vader moest een klein stukje lopen, ze had genoeg gezien”. Nou zegt pap, dit was wel heel kort he ….hoop dat ze iets kunnen doen…ga je straks langs mam? Ja pap dat doe ik zeker.

Buiten in de veiligheid van mijn auto kwamen tranen…dikke tranen.  Zucht, rug recht adem en uit, je kunt het nog even langs mam en dan naar huis. Tja de een in het ziekenhuis, de ander in een verzorgingstehuis en met beiden ging het echt niet goed.

’s Avonds thuis, adem in en uit, iets eten en slapen morgen werken. Tussen alle spagaten door.

Mijn vader is kort daarna in maart overleden en mijn moeder in april. Drie weken na elkaar zoals mijn moeder al lachend voorspeld had.

2017 het jaar van verhuizen , inhuizen, uitruimen, huis verkopen en appartement kopen. ’t Was het jaar van kracht en adem in en uit….en tranen veel tranen.

2018 ik zag op tegen de datums dat beiden het leven lieten…ze zeggen wel eens dat je hele blauwdruk en DNA veranderd. Ik besloot in maart een huisje te huren bij  https://www.landal.nl/parken/duc-de-brabant#filter:eyJzIjoiMyJ9al. Vanuit deze plek een deel van de wereld weer herontdekt, want 7 jaar zorgen en daarnaast werken in een steeds kleinere wereld laat echt wel sporen na.

Met trillende knietjes deed ik het inchecken maar t werd gezien door de receptioniste. Ze waren echt lief, ook de mensen die achter me stonden. In het huisje aangekomen stond het zweet op mijn rug en was ik bekaf. Ik vermoed dat dit het moment was waarop ik besloten heb, me nooit meer aan iemand te committeren en puur voor genieten gaan in het leven.

Hoe zwaar het was al die jaren laat zich ook vangen in een angst, de dijk van Lelystad en het water links en rechts. Net als alle sommen in mijn hoofd wat als je x km per uur rijd en dan t stuur naar rechts gooit…..Nooit meer heb ik die momenten, zelfs niet als ik zomaar op een richel beland, door anderen, doordat men woorden verdraaid die ik never zal zeggen…immers ik kan veel maar ik kan niet kijken in de hoofden van anderen.

Ik leef mijn leven, en dat is genieten van soms veel en soms van de kleine geluksmomentjes zoals vandaag in Genk de waanzinnige kerstetalage van Valentino chocolatier, waar een mooi gesprek plaatsvond over de kosten van de ornamenten en dat je foto’s in je hoofd maakt en die gedachten en foto’s kan niemand je afpakken.

** Dit is een beroemde uitspraak van Edith Eger : “Niemand kan je gedachten van je afpakken”. **

Dit jaar was met alle kosten van de tandarts mijn duurste jaar ever, een knappe e-bike verder, de tandarts ed. kosten bakken geld, maar ik heb nog in geen enkel jaar na het overlijden van mijn ouders zo genoten als afgelopen jaar.

Geniet vandaag, want morgen is niemand  beloofd ongeacht je status, religie of leeftijd.

Liefs E.

Share Button

Vuurwerk…

Het eind van 2020 nadert, nog 2 weken werken en dan is er 2021.

Bizar dit jaar dat geheel werd overheerst door het alom zich heen maaiende virus Covid19 of Corona. Het virus dat de wereld laat sidderen en met maaiende armen en scherpe messen lijkt wel een gehele generatie van ouderen naar het hiernamaals heeft gedirigeerd. Het virus wat je niet in de hand hebt, die je geliefde, je naaste, je collega, je vriend of vriendin, je oma of opa zomaar neermaait. Het virus kent geen mededogen…bizar is wel dat de mensheid zich waagt hiermee te meten. Regels opgelegd door de regering, wie zich er niet aan houdt, krijgt een boete of nog erger….laten we wel zijn…in de oorlog was er de nsb…nu lijkt het broertje te zijn opgestaan de klikkers die menen dat jij met te veel mensen thuis zit en een feestje hebt…niet alles is wat je hoort en niet alles is wat je ziet.

Verder komt er een vuurwerkverbod, waar ik eigenlijk best blij mee ben. In de jaren dat ik zorgde voor mijn ouders die ziek waren, kwam het misschien wel eens in een write. Maar de reden dat ik nooit weg kon was zo simpel als wat.

Mijn vader lag in zijn jeugd in het zwaarste bombardement oktober 1944 in Hengelo. Tijdens dat bombardement bevond hij zich op weg van zijn werk in verband met het luchtalarm naar huis. Midden is de stad stond het Vios gebouw aan de Beekstraat…daar heeft hij vlak tegen het pand aan opgekruld gelegen tot het over is. Men heeft nadien 4 uur gezocht naar mijn vader, destijds ook nog maar een tiener, liep compleet verdwaasd over de Deldensestraat compleet trillend. Niet weten wat moest en kon, vanaf die tijd had hij een tremor ( een trilling die altijd aanwezig is) in zijn hand. Meer hoorden we er nooit over, t leven ging door en alles werd vergeten…zo leek het.

Wanneer werd zijn tremor erger, ik zag en merkte het als hij zenuwachtig was of met een “woordenwisseling” dus als de emoties een loopje namen met hem. Naarmate hij ouder werd, nam de tremor toe, nooit begrepen waarom tot op dat ene moment,,,dat alles duidelijk was en werd.

Het was een paar jaar geleden dat er carbid werd geschoten, dan werd mijn vader meer dan onrustig. De tv wat harder hielp wel, de mooie uitzendingen op de Duitse tv zenders dan ging het goed maar vanaf 22 uur tot middernacht liep mijn vader van voor naar achter door het huis. Naarmate de knallen donkerder en heviger werden veranderde zijn stap, zijn houding, leek het huis te bestaan uit onrust en een keuken- en achterraam. Geen rust, ogen op onrustig, de blauwe ogen van een klein jongetje dat was wat ik zag.

Dat waren de momenten van sturen en bijsturen en praten en blijven observeren in de hoop dat er rust kwam. Die kwam vaak pas als hij in bed lag, stiekem keek ik wel eens, opgekruld heel klein lag hij daar dan…zijn wereld waarin hij even niemand toeliet.

Naarmate de jaren verstreken werd het erger….toen ik in 2016 op naar 2017 mijn hand op zijn schouder legde…schrok ik niet alleen van hoe mager hij was geworden – was me echt niet opgevallen- en vooral het trillen als een espeblaadje…en toen, toen pas vertelde hij alles in tranen, hoe erg het was dat ene bombardement, hoe zijn moeder had gereageerd….samen hebben we gehuild om iets uit het verleden wat zo lang niet gedeeld was. Het vuurwerk was naast dat mijn vader het mooi vond het meest confronterende uit zijn leven en dat heeft hij bijna tot het laatst toe bij zich zelf gehouden.

Blij dat hij het heeft het gedeeld…en dit jaar ben ik thuis en kijk naar een stille en bijna niet gekleurde hemel (uitzonderingen zullen zijn) en hef het glas met de woorden : “Pap ze zijn stil hoor je het daarboven ook de rust het relaxte…”

Wij keken die avond naar The Red Army Choire op een of andere zender…

Mijn vader was een groot fan van dit koor…helaas verongelukt in 2017…

NU anno 2020, sta ik stil bij “geen vuurwerk” en hoeveel mensen met een trauma op welke manier dan ook blij zijn met dit besluit.

Ik wens iedereen een goede oudejaarsavond en een frisse start in 2021

Liefs E.

Share Button

Maart 2020

Maart is de maand die uit mijn balboekje mag, ziekte en overlijden maakten deze maand 3 jaar terug zwaarder dan ever. Ja dat dacht ik voor kort inderdaad, veranderen aan die mood kan ik niks, alleen zorgen dat het met mij goed gaat en blijft gaan. Een week vakantie fijn lekker leuke gesprekken ik keek en kijk er naar uit. Geen kantoor even geen druk op de ketel, iets met relax en ontspan. Makkelijk als je alleen bent…soms wel soms minder of totaal niet.

Hoe anders is het nu, 22 maart overheerst angst over het Corona virus en is een leven niet eens echt zeker. Wie of wat je bent, een virus heeft geen respect voor status, aanzien, leeftijd of waar je bent/woont in de wereld.

Waren we zo onvoorzichtig dat iets zo om zich heen grijpt? Ik heb er geen idee van of oordeel over, echter sommige dingen vallen mij al een paar jaar op, met hoest, proest voor zicht uit, handen wassen was een dingetje …allemaal tot voor kort Corona gaat de geschiedenisboeken in als het meest heftige wat velen mee maken in hun leven.

Angst is een psychologisch verklaarbaar woord, maar als angst overgaat in paniek dan vervalt het rationele denken en neem het alles over…paniek was mijn moeders wereld, hoe erg? dat is een ander verhaal maar geloof me een staat van paniek is “alles gaat over jouw grenzen van toelaatbaarheid heen”. Dus in mijn visie is angst gegrond als het tastbaar of voelbaar is. Je mag angst hebben voor de tandarts de hitte van vuur…

Paniek en angst voor een virus is als zand wat door je vingers glipt. Het is niet vast te pakken, niet om te buigen..het is willekeurig en je kunt er niet van weg lopen of je omdraaien om het niet te zien. Onzichtbaar, sluipend, misselijkmakend virus. Ik werd gevraagd ben jij niet bang dan….dat zette me aan het denken.

Ben ik bang voor het virus..ik kan en wil niet bang zijn voor iets wat ik niet kan omkeren in een andere beleving.

Maart de maand van ontluikende bomen, tulpen op hun mooist, legio toeristen her en der, drukke luchthavens, uit eten met vrienden, lieve leuke gesprekken…maart 2020 is totaal anders, mensen werken thuis, winkels zitten dicht of hebben gewijzigde openingstijden en toch…..ben ik bang voor een lock down dat alles stilstaat en ik me afvraag hoeveel mensen dat gaan overleven. Mensen als jij en ik….met allemaal eigen hoofden, denk- en zienswijzen.

Gezelschapdsdieren zijn we geworden…maar hoe overleeft de mens alleen alhoewel we wel social media hebben veelal familie (eigen) of je (zelfgekozen) family.

Ik zat 7 jaar in een mallemolen met 2 zieke mensen 24/7 deed er een baan bij …en de laatste 2 jaar van die 7 jaar was hell on earth…steeds verder geisoleerd, het andere woord noem ik bewust niet 🙁 omdat ik dat nog steeds niet kan en wil…

Het heden …je mag nog steeds naar buiten, niemand die zegt dat het maar 15 min mag, je mag boodschappen doen ook langer dan 15 min, maar hou in vredesnaam die 1 1/2 meter afstand.

Petje af voor de mensen die hun leven op het spel zetten voor alle mensen die ziek zijn/worden/sterven. Ik vermoed dat er nog aardig wat trauma’s zijn als het virus in de ban is…het meest moeilijke ooit.

Ik ga een week naar de bossen, wandelen me afzonderen want de laatste week maart is zo voorbij…

Lieve papa deze is voor jou omdat je er zo van genoot destijds…time changes, music stays forever…

https://www.youtube.com/watch?v=H9jClSJozaI

Liefs E.

Share Button