Vandaag, in de auto terug naar huis werd ik even heel stil. Ik hoorde even geen muziek noch zag ik de omgeving behalve het wegdek en de auto´s die ook deelnamen aan het verkeer.
Vandaag kwam het gesprek over ziektes en ziektebeelden. Ik kon me heel helder voor de geest halen dat ene moment in het ziekenhuis, jaren terug toen mijn vader met een ernstige longontsteking in het ziekenhuis lag. Ik stond naast een co-assistent en vroeg hem: “Hoe gaat het nu werkelijk met mijn vader”,, de beste man opende het dossier en daar stond het woord kanker als eerste woord naast longontsteking en de bloedwaardes die zoals ik toen zag niet goed waren…helemaal niet goed. Hij schrok van mijn vraag ..deed het scherm op zwart en zei: “dat mag ik u niet vertellen..” iets met privacy en een arts die dat alleen mocht vertellen…vandaar is nog steeds alles een beetje zwart en wazig…wel weet ik dat er een gesprek volgde met de longarts en de uroloog. De uroloog begreep me beter en maakte een afspraak op een van mijn vrije middagen. Toen heb ik alle uitleg gehad…En vandaag stond ik even in de kamer in het ziekenhuis waar mijn vader toen lag met een hoofd vol watten en beelden zo helder als een film die wordt afgedraaid op groot beeld… bizar…
Het was een open gesprek met collega’s en de zin “wat mag een organisatie of arts delen met derden”…die me terugwierpen in jaren terug. Klap ging een laatje in mijn hoofd en na een paar laatjes was ik in staat om mijn emoties redelijk te verbergen.
Vandaag bevond ik me korte tijd in gisteren voor mijn gevoel. Ik kon voor het eerst praten over die dag zonder tranen…zouden mijn collega’s wel aan mijn stem kunnen horen wat mijn gevoel hierbij was…..ik hoorde mezelf redelijk helder met een wat omfloerste stem. Zo een stem alsof je lang hebt staan zingen…bizar, praten over die dag zonder dikke tranen…en toch ook bijzonder.
MIjn vader hij blijft speciaal…zeker als er een kippenvel moment is, waar ik me ook bevind, dan weet ik dat hij bij me is. Bijgeloof prima, ik voel me er fijn bij.
Gister was vandaag en vandaag was even gisteren, dichterbij dan ooit en verder weg dan ever. Geen tranen wel emoties en ja missen doe ik hem nog steeds als ik een pannenkoek eet of in zijn favoriete eethuis in Ermelo een lunch nuttig,
Als gisteren en vandaag samenvoegen is er morgen een nieuwe dag….
Dag pap, je was even zo dichtbij …ook al ben je er al bijna 6 jaar niet meer
Deze is voor jou pap…de muziek waar je zo van hield …en wat je ik zo graag had horen zingen als jonge jongen met een stem van goud, dat mensen afstapten van hun fiets om te luisteren…….in de gang tussen de woningen van jullie en de buren destijds…..
dag pap vandaag was je gewoon even heel dichtbij in alles….
https://www.youtube.com/watch?v=O-RFKSdEKvU
