Notice: spl_autoload_register(): Argument #2 ($do_throw) has been ignored, spl_autoload_register() will always throw in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-content/plugins/google-publisher/ClassAutoloader.php on line 27

Notice: Function _load_textdomain_just_in_time was called incorrectly. Translation loading for the likebtn-like-button domain was triggered too early. This is usually an indicator for some code in the plugin or theme running too early. Translations should be loaded at the init action or later. Please see Debugging in WordPress for more information. (This message was added in version 6.7.0.) in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/functions.php on line 6121

Notice: Function _load_textdomain_just_in_time was called incorrectly. Translation loading for the wp-email-template domain was triggered too early. This is usually an indicator for some code in the plugin or theme running too early. Translations should be loaded at the init action or later. Please see Debugging in WordPress for more information. (This message was added in version 6.7.0.) in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/functions.php on line 6121
werk – schrijfmomenten

Sail2025….

Sail2025

Het is al geweest…zo bijzonder dit evenement.

Even beginnen bij het begin. Mijn werkgever was betrokken bij de organisatie van dit evenement.

Vlak voor het evenement hoorde ik dat men mensen te kort kwamen op kantoor voor de telefoon en email. Dus bood ik aan om de vrijdag – dat is immers mijn vrije dag- wel kon helpen. Hierop werd gelijk gereageerd waarom niet de hele week, dan kom je dinsdag in de avond naar de schippers vergadering en blijf je tot en met zaterdag en dan hebben we zondag de eigen tocht op het schip de Soeverein. Dus ik zei ja, ook op de vraag “zal ik een slaapplek op een schip voor je regelen” was mijn antwoord “ja graag”.

Omg…onderweg naar huis dacht ik ….dit is wel echt 10.000 km uit mijn comfortzone..nou ja ik zie wel hoe dit uitpakt.

Parkeren voor de auto, was zo geregeld in een van de parkeergarages in de omgeving van de Houthavens. Een slaapplek zou eerst in de Westhaven zijn echter er was een ander schip beschikbaar in de Houthaven. De Aaltje Engelina uit Leeuwarden. Het bleek dat er nog 2 dames van Sail zouden overnachten, dit naast de bemanning en de schipper Sietse.

De kantoordagen begonnen om 08:45 uur met een meeting op kantoor waarbij in Teams de mensen uit de havens ook aansloten. Veel enthousiasme om 09:00 uur de telefoon aan tot 19:30 uur. Lange dagen maar met een kantoor waar reuring is duurt een dag nooit echt lang.

Eten was geregeld bij het Theater Amsterdam, prachtig gebouw en in de “crewmess” was er ‘s middags een lunch en kon je er ‘s avonds een warme maaltijd eten. In een van de even tussendoorpauzes liep ik een rondje en zag het Moxy Hotel. Ze hadden er ook een kleine kaart met genoeg diversiteit en even een andere omgeving. Dus daar heb ik heerlijk gegeten in de lounge, er schijnt ook een geweldig restaurant te zijn op een van de hogere etages, mijn collega gaf aan kijk uit want dan ben je zomaar € 300,00 kwijt, dus die heb ik dan ook maar overgeslagen ;-).

Van dinsdag tot en met zaterdagavond heb 1 x mee gevaren over het IJ tussen alle schepen, kleine bootjes, langs de Tall Ships en vlakbij het vuurwerk op de Adamtoren stilliggend genieten van de beelden die vertoond werden onder het vuurwerk. Het begin van Sail de eerste was 1975 tot aan nu en het eind tot ziens in 2030.

Rond middernacht nog een afzakkertje met de schipper Sietse en de bemanning napratend over de dag en de tochten, de drukte op het IJ. De mooie verhalen van Terschelling en Maine in Canada.

Voor mij was dit alles heel bijzonder, ik ben nl. een echte landrot. Heb niks met water en dat geklauter over schepen om je bed te vinden eigenlijk al helemaal niet.

Echter als ik iets geleerd heb in deze periode is behulpzaamheid van schippers, de bemanning als je iets eng vind – echt een loopplankje van iets breder dan je schoen- was voor mij iets van wegrennen of bedenken hoe ga ik dat aanpakken…en als een schipper je een hand reikt, dan heeft ie je ook vast. Dat maakt dat je je veilig voelt. En toch was er in deze week ook weer de herinnering aan Esther, die me samen met haar Marcel over de angst van water heen hielp, waar ik op zondag op de tocht met de Soeverein ook even bij stil stond.

De tocht met de Soeverein tijdens de Sail Out, was bijzonder in alle opzichten. Samen met collega’s en hun kids de meest wonderlijke gesprekken en klimpartijtjes met t zoontje van een collega die tomeloze energie heeft/had. Het eten voor de dag was verzorgd door Restaurant Next uit Lelystad en was fabeltastisch.

Had ik dit gedaan als ik alle andere stappen niet gezet had? Geen idee ik heb het nu gedaan en vond het fantastisch. Met Sail 2030 ben ik- vermoed ik zomaar- met pensioen …maar voor Sail mag men me bellen. De sfeer, het samenwerken en oh ja wat zijn er veel mooie leuke banen bijgekomen sinds mijn jeugd, het is het waard om in die periode vrijwilliger te zijn.

Dank aan Tommy Hilfinger voor de prachtige polo shirt, t- shirt en fantastische Crew jas met op de mouwen Sail2025 ( nee deze kleding zal wel niet in een website van de keten te vinden zijn).

Een week met lange dagen mooie momenten en gesprekken om te koesteren.

Tot de volgende Sail.

Share Button

Let’s new adventures begin…..

webfind

Is het echt nog maar zo kort geleden dat mijn lichaam aangaf “genoeg is genoeg..”.

Het weekend voor de beslissing na 13 jaar ga ik het bedrijf waarvoor ik gewerkt heb verlaten, was niet grappig meer.

Terugkijkend dat weekend zag ik veel herhalende gebeurtenissen waarvan ik wist…nog eens dit, dit ga ik zo niet nog een keer trekken…en zo eindigde ik zaterdagavond met hartkloppingen en tranen op mijn balkon sterren kijkend en me afvragend in een vicieuze cirkel…”wie kan ik nu bellen op dit maffe tijdstip…” het leek uren te duren maar mijn hartslag werd weer normaal en gelukkig was het niet zo koud.

Zondagmorgen tranen en een hart wat meer deed dan kloppen…moest ik de huisartsenpost bellen of 112 en zo zat ik weer op t balkon heel vroeg. Woedend was ik dus een stuk behang over een deur en krassen, plussen en minnen en dan de vraag die in me op kwam: “wat maakt je zo onrustig”…de antwoorden waren verhelderend. Inspelend op die vraag kwam de volgende vraag als vanzelf: “als je mag kiezen blijven of gaan..” wat is dan je antwoord….Vanaf dat moment was het helder als glas “gaan…” de rust kwam over me tot ‘s avonds in bed ik bijna door het plafond ging….ik appte mijn nieuwe leidinggevende of we het over een vaststellingsovereenkomst konden hebben. Het duurde even maar ‘t kon gelijk maandag om 8 uur.

Koffie en tranen en zakdoekjes…was het makkelijk nee, was het dapper en / of stoer…ik geloof voor velen wel.  Ik zag mezelf in een glasruit en dacht alleen…laat me maar gaan. 

Al met al deed ik om 12 uur zoiets de deur dicht van 13 jaar werken, tjonge alsof ik ja wat…een loden jas uit had gedaan. Gewoon geen idee maar gewoon een deur dicht doen bracht mij enorme rust.

Om 13 uur zette ik  op LinkedIn mijn cv online en vermelde ik op zoek te zijn naar een nieuwe uitdaging. Vanaf dat moment werd ik geleefd door mijn telefoon en mail verkeer. Per dag 2 of 3 sollicitatie gesprekken. Op een warme dag een speeddate met een potentiele werkgever. En ‘s middags een telefoontje we willen graag met je door. Enige gesprekken met andere werkgevers liet ik doorgaan.

Ergens dronk ik nog een bak koffie in Amersfoort met een goede vriend waarmee ik te lang niet gesproken had. Tevens een crematie op een maandag van een buurvrouw in de straat. Daarna heb ik een koffer ingepakt en een hotel in Reims gereserveerd om toch een week te gaan genieten van France, want weer een jaar zonder het land wat ik zo intens lief heb….nee dat gaat niet.

Dus ging ik even vieren dat ik, bijna 60 jaar, een baan had gevonden binnen no time ook nog eens. Gelukkig laptop mee want er moest online een contract getekend worden :-).

Mijn vakantie in France was van Lelystad naar Reims en door naar de Bourgogne, waar ik 4 dagen verbleef in een klein plaatsje tussen Dijon en Beaune. Veel gezien, veel gepraat, lekker eten her en der en mooie foto’s gemaakt.

Genoten van alle vrijheid die het leven me bood, van het land dat ik lief…nooit ziek van het eten is ook enorm fijn :-).

Morgen 30/8 begin ik dus in mijn nieuwe job met 3 weken training dat is al meer dan ik in 13 jaar gehad heb :-).

Benieuwd naar morgen benieuwd ook naar het thuiswerken wat absoluut een schakeling zal zijn en worden…maar he…ik heb een fijne werkkamer gecreëerd waar ik prima kan werken.  

Veuve Ambal :-)
Om te vieren dat ik een nieuwe job heb, nam ik uit France een fles Veuve Ambal mee.

“13 jaar achter me laten het is makkelijker dan ik dacht en voor mogelijk had gehouden, of is het dat schakelaartje wat men ook wel de mariniersschakelaar noemt om gezet”. Ik ging nog 1 x naar het kantoor om een getuigschrift op te halen, gelijk was mijn onrust terug, dat mijn beslissing de enige juiste bleek wel uit de sfeer die ik trof”.

Tip voor werkgevers>>> geef alles gelijk mee, maak het jezelf maar ook je ex-werknemer niet moeilijker dan het soms is.

Share Button

Solliciteren …

webfind

Vrijdag 13-08-2021

Echt ik ben nu dus vrij om te solliciteren nadat ik mijn Vaststellingsovereenkomst getekend had.

13 Jaar bij een bedrijf, dat vlak je niet zomaar uit, maar na de maandagochtend 2-8-2021 de deur achter me dicht te hebben gedaan, mijn CV op het internet open heb gezet, heb ik toch echt twee gesprekken per dag gevoerd. Me nog steeds verbazend over van alles en iedereen.

Oh echt, diploma’s, certificaten door je handen laten gaan voor een volgend sollicitatie gesprek en voor je CV.
De middelbare school mijn examen deed ik met 2 armen in het gips na een toch niet alledaags ongeluk met een paard.
Een aanstellingsovereenkomst en speldje van de opleiding tot Ziekenverzorgster, ik was toen echt te jong om het proces ouder worden tot aan het overlijden te kunnen behappen.
Certificaten MAVO deze haalde ik naast mijn werk in het ziekenhuis en later voor mijn plezier omdat ik nu eenmaal Frans wilde spreken 🙂 en schrijven.
Getuigschrift van het goed afronden van de cursus Hoofdconducteur met standplaats Amsterdam waar ik echt met veel plezier gewerkt heb
Getuigschrift Praktijkcoach bij de Politie.
Certificaten Word, hoeveel meer weet ik nu inmiddels en niet alleen van Word.
Certificaten De Fun van Telesales en Contractmanagement voor Salesmanagers in de praktijk.


De kracht van willen en out of the box denken, immers de zin “dat kun jij toch niet…” was er toen al en nu denk ik in “als je niks probeert slaag je nooit, durf te durven”.

Gesprekken van fijne open gesprekken zonder verborgen agenda’s. Het ontdekken dat sommige bedrijven toch gaan voor een diploma boven ervaring en kennis van…Grappig om te ontdekken dat als je niks hoeft nog, je ontspannen en relaxed bent.

Een speeddate met een trainer van een bedrijf met leuke vragen als: “en wat doe je op een zaterdag als je vrij bent…” en “waar je het meest trots op bent..” de laatste kwam even binnen..maar ook die wist ik te beantwoorden.

Benieuwd waar deze gesprekken allemaal toe gaan leiden 😊. Waar ik terecht kom…

Inmiddels mijn vakantie iets verschoven daar er vanmiddag eind van de dag nog 2 telefoontjes binnen kwamen die ik gemist had omdat ik …jaja lach maar in slaap was gevallen op de bank…en de telefoon op stil stond 😊.

Share Button

Nieuwe uitdaging..

webfind

Zomaar uit het nieuws kwam de vraag “kunnen we straks even zitten”..een zenuwknoop in mijn maag, een hoofd met duizend angsten..de afspraak werd verzet naar de volgende dag.

‘s Avonds alleen thuis, niemand om te delen..ik kon niet eten niks, maag dicht..slapen ik haalde de ene beer omver na de andere, niet slapen dus..pjoeter aan…manmanman wat is het s’nachts druk op sommige sites op het www me afvragend wie er een baan heeft en wie niet..ik heb een baan een leuke ook nog eens…weer dat stemmetje Plan B ligt het er nog, jajaja en plan C ook mopper ik. Om 6 uur ‘s morgens sta ik op een stille plek in Lelystad en stromen de tranen over mijn wangen..wat als, waarom en hoe dan…en ineens overvalt me een rust. De rust van de omgeving in me opnemend wandel ik even en lees ik her en der namen…stil ik kom er niet meer zo vaak maar t lijkt in beslissingen nemen en durven een van de weinige plekken waar ik mijn hoofd op orde krijg, zodat werken gewoon kan ook met “te” weinig slaap.

Geland op mijn werk gaan we zitten en er wordt me gevraagd of ik iets heel anders wil gaan doen. Het woord Carrière of Ambitie die was ik in alle jaren mezelf voor mijn ouders wegcijferend totaal vergeten, ik dacht gewoon dat het leven stopte als zij er niet meer waren. Nu weet ik dat dat niet zo is maar zo leefde ik wel.

En nu ben ik dus sinds 1 september sales binnendienst af en geland op de afdeling Outbound Sales.

En het is leuk, uitdagend en ik kan er mijn ziel in leggen, mijn stem gebruiken als instrument in de telefoon gesprekken, meeveren met de cadans van de gesprekken.

Blij en gelukkig dat ik ja heb gezegd op de vraag.

Als cadeautje aan mezelf want he ik werk al 41 jaar 🙂 ga ik zo werken dat ik per 1/10 alle vrijdagmiddagen vrij ben…..Dus kom maar door met weekendjes weg, feestjes en legio andere dingen die ik wil gaan doen.

Mijn 2019 …met dank aan de mensen die zagen, merkten dat ik niet meer op mijn plek zat.

liefs E.

Share Button
>
Facebook