Notice: spl_autoload_register(): Argument #2 ($do_throw) has been ignored, spl_autoload_register() will always throw in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-content/plugins/google-publisher/ClassAutoloader.php on line 27

Notice: Function _load_textdomain_just_in_time was called incorrectly. Translation loading for the likebtn-like-button domain was triggered too early. This is usually an indicator for some code in the plugin or theme running too early. Translations should be loaded at the init action or later. Please see Debugging in WordPress for more information. (This message was added in version 6.7.0.) in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/functions.php on line 6121

Notice: Function _load_textdomain_just_in_time was called incorrectly. Translation loading for the wp-email-template domain was triggered too early. This is usually an indicator for some code in the plugin or theme running too early. Translations should be loaded at the init action or later. Please see Debugging in WordPress for more information. (This message was added in version 6.7.0.) in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/functions.php on line 6121
verleden – schrijfmomenten

Kerst 2022

Merry Christmas

Kerstmis 2022, bijzonder want met de kerstboom pakken, leek het net of ik hem gisteren nog had opgeborgen net als de kerstspullen. Ik keek ernaar en eigenlijk was dit na 2017 de keer dat ik dacht “zal ik hem niet opzetten” en tegelijkertijd de gedachte dan mis ik hem toch en moet ik het op het laatste moment doen. De boom staat en op de een of andere manier kan ik er waanzinnig van genieten en voel en ervaar ik de rust van kerst.

De eerste dag heb ik doorgebracht in pyjama en een dik vest met enorm veel kerstfilms, vannacht wakker om 5:30 uur en na woelen in bed de tv aangezet (lang leve het single leven) en belande in een fijne kerstfilm, in de reclame toch maar een beker melk en een broodje gesmeerd. Kerst is uitrusten en bezinnen…de kerstfilm die ik keek was “Christmas in Bramble house” of het lag aan de knusheid van de slaapkamer (nee hier staat geen kerstboom oid) of de rust in mezelf, ik heb genoten van deze film.

https://youtu.be/kkVnL1mV2X4

Na de film ben ik als een blok in slaap gevallen en was het rond 10 uur dat ik wakker werd.

Lekker ontbeten, nagedacht en geschreven in een mooi schrift over reflectie van het afgelopen jaar naar aanleiding van een nieuwsbrief welke een oud collega gestuurd had. Daarna heerlijk tv gekeken en niks gedaan…helemaal niks om vervolgens nog maar weer in slaap gevallen te zijn de rest van de dag wel besteed met niksen :-).

Wel kristallen zich dingen uit door het schrijven in een schrift 🙂 dus dank je wel Martine https://www.sparkletrainingcoaching.nl/ voor deze super tip.

te koop bij Bol.com

Ik koos voor schriften met vogels zij staan voor mij voor vrijheid. Op het grote www staat het volgende: “Vanwege het feit dat vogels hoog in de lucht zweven, wordt aangenomen dat vogels Gods boodschappers zijn – die een brug vormen tussen het spirituele leven en het alledaagse”.

Ook had ik een droom, een droom met iemand die de naam Jennifer had of heeft. Wat daar achter zit geen idee want werkelijk in mijn uitgebreide vriendenkring zit niemand met die naam, niet de echte en ook geen nickname….Mocht iemand deze naam kunnen duiden met of op iets dan verneem ik dat graag.

Ik ben niemands reisleidster als in “op sleeptouw nemen” noch ben ik de invulling voor een afgezegde afspraak, immers dat geeft aan dat ik alleen “bij noodgevallen” in mag vallen als iets niet doorgaat of afgezegd wordt.

Dat mijn spiegel heel helder is en dat naast veel voelen ook veel weten is zowel over heden als verleden en ook de toekomst voor een deel.

Kerstavond en eerste kerstdag geven voor mij het besef dat ik het volgend jaar wellicht anders zou kunnen doen…echter dat hangt af van een paar zaken die zich nog niet helder hebben laten zien of nog niet geheel duidelijk zijn. Stap voor stap ….

Liiefs E.

Voor iedereen die iemand mist of alles heeft en toch alleen is…

Share Button

Boten en een naderend einde ….

Gisteren was er tussen hier en daar 😉 een BBQ met een groepje intimi en bootjes en oh ja tentjes en een brandweerwagen en er waren er die met een rode specale bus waren gekomen en anderen sliepen in een auto of gingen laat op de avond weer weer.

Dit weekend was speciaal omdat mijn allerliefste vriendin, de moeilijke strijd heeft verloren.

De strijd die jaren terug zijn intrede deed in haar/hun leven. De strijd waarin op dit moment minimaal 1 grote verliezer is. Nee dit is geen ode aan dit is hoe ik het zie de strijd in ongelijkheid waarvan de winnende component “kanker” is.

Iedereen heeft een verleden een heden en de toekomst die voor iedereen verschillend is van breedte maal lengte, waarin je vrienden kunt maken ongelimiteerd, waarin alles binnen je eigen grenzen mogelijk is en zelfs soms ver daarbuiten.

Zij die de ziekte die kanker heet of cancer in het engels hebben, verleden heden een stuk niemandsland. Niemandsland waarin nieuwe vriendschappen aangaan lastig is waar vaste meubelstukken staan die niet veranderen in samen stelling maar wel kunnen veranderen in opstelling. Wie laat je nog toe aan nieuwe mensen in het “niemandsland” welke personen wil je nog dicht om je heen? Moet iemand je beslissingen overnemen of kun je het zelf. Heb je en hou je de regie ? want niemand weet hoe breed en lang het stuk niemandsland is ….Ik heb geen antwoorden maar besef dat diegene die verliezer is van niemandsland, door medicatie en kuren kan veranderen zowel in opstelling als in samenstelling .

Zij hebben een relatie die zo verweven en zo intens bijzonder is, dat ik soms alleen verstillend kan kijken naar de intense liefde die ze uitstralen. Dit weekend zag ik echter nog iets van verschillend intens verdriet, die bijna te groot werd voor vele harten.

Verdriet in de aanloop naar een naderend afscheid waarin veel wensen nog kunnen, ga dat ijsje eten, ga ipv fietsen met de auto naar die bijzondere plek van bv de fotoshoot waar klein geluk heel groot kan zijn. Probeer het niemandsland te begrijpen waarin de ander zicht bij iedere pas beseft, ik eindig op enige dag, jouw leven gaat door ….Maar blijf open naar elkaar zoals ik jullie heb mogen leren kennen. Ik noem het laat je hoofd kantelen kijk naar opties wat kan en wat niet kan. Laat niet de wereld jullie spaarzame momenten bepalen :-).

Goede gesprekken bij het afscheid vanmorgen, tranen iedereen heeft ze en soms is er dan even die knuffel. Mijn hart is bij jullie, ook nu het steeds zwaarder wordt. Waar in het besef komt dat elke dag, iedere moment het afscheid kan zijn. Mijn schouder is er …en zoals vanmorgen gezegd “Ik weet waar je huis woont” .

Lieve M en E ik had jullie nog zoveel meer mooie momenten gegund, zoveel bijzondere tijden …echter de tijd haalt je in en maakt het zo lastig.

Voor velen was het vandaag ook de laatste keer dat ze E zouden zien…..sommigen vinden woorden anderen hadden tranen of totaal geen woorden. Het bijzondere in deze groep mensen is wel dat alles kan en er altijd wel een troostende arm is.

Misschien is dat binnen een wereld die complex is wel het grootste goed wat je kunt vinden.

Geschreven voor en met veel liefde voor 2 mensen die in mijn hart zitten op een hele speciale manier, waar ik ze nooit genoeg voor kan bedanken …Love you to the moon and back …..

Soms komen woorden vanzelf zonder nadenken zonder vooropgezette kreten of opsommingen zo ook deze blog, een deel was het gesprek van vanmorgen waarin ik ook heb gekozen niet alles weer te geven wat gezegd is. Dat is niet relevant in mijn optiek.

Veel mensen krijgen kanker of hebben het in welke vorm / mate ook. Ik hoop dat ook zij iets kunnen met het stukje niemandsland, waarin zij de hoofdpersoon zijn en wij slechts toeschouwers dichtbij of aan de zijlijn.

Heb je geen woorden om iets te zeggen tegen mensen die aan het einde van hun leven staan….een knuffel is vaak genoeg of woorden als “ik kan geen woorden vinden” de persoon waarom het gaat is blij met je komst en heeft vaak liever een hand op een arm of een knuffel dan dat je wegblijft omdat je geen woorden hebt. Is het makkelijk als toeschouwer aan een zijlijn , zeker niet maar wellicht heb je net als ik ook al veel mensen ziek zien worden zowel in dichte nabijheid of collega’s vrienden….

“Gewoon er even zijn zodat iemand anders even rustig boodschappen gaan doen of zijn/ haar ontspanning kan opzoeken geeft zoveel voldoening voor mij en mijn hart, eigenlijk gun ik dat iedereen”.

Share Button

Niet goed genoeg….

webfind

De zin” der zinnen steekt zo af en toe zijn kop op.

De alles in mijn leven overheersende zin….”jij kunt dat niet”….”jij bent niet goed genoeg”.

Jij die me dit aan hebt gedaan hebt het heden voor het oneindige ingeruild een paar jaar geleden en toch, achtervolgd het me deze week.

Die zinnen, de vrienden en vriendinnen die je van me inpikte….soms weet ik nog niet hoe ik een vriendschap moet aangaan, me altijd over mijn schouder kijkend voel, altijd denkend wanneer is het moment daar…dat je er staat en het weer doet. Oh wat is dit voer voor psychologen, na de jaren komen er steeds meer momenten van “waarom deed je dat..”

Ik heb nog zoveel onbeantwoorde vragen waarop ik nooit een antwoord zal vinden of krijgen…een ding weet ik wel…die ene zin ” je kunt het toch niet”. ik probeer het zo vaak op negeer te zetten of weg te drukken, meestal lukt het maar op kwetsbare momenten komt hij dubbel binnen…zo ook deze week…waar alles dubbel was een bezoek aan de kaakchirurg (het hoeveelste bezoek in mijn leven was dit nu al) het hoogte punt van de week want he…zonder tranen, behoorlijk duizelig de deur uit lopen…vlakbij de auto mijn lievelingshond tegen komen, duizelig naar huis gereden, eng ach t mag maar een naam hebben, de buuf die even lief deed….trap op , bed gehaald zonder ongelukken ;-). IK kan dat en he…ik fixte het wederom alleen.

Vragen nee dat zit niet meer in mijn register….want soms heel soms is alleen alles beter…

Soms is mijn hoofd te vol, mijn hart te leeg..

Soms is kiezen en aarzelen mijn ding.

Soms is het ogen sluiten of wegrennen.

Soms is het verleden wat kruist met het verleden om vanuit dat punt opnieuw te leren lopen en vertrouwen in jezelf binnen de mogelijkheden die het leven biedt.

Ik beloof mezelf nog steeds…ga niet in de auto als je je machteloos, woedend of vol emoties zit…vandaar de blog…het brengt een soort van rust.

Relativerend en overdenkend…ik heb t grootste deel van mijn leven gehad nog jaren (zeggen ze dan) te gaan…genieten waar en wanneer het kan….me beseffend dat ik degene ben die de touwtjes van mijn leven bediend …ook dat is vrijheid.

Share Button

10 jaar terug….

Zo maar een foto voor velen, voor mij een dankbare herinnering. De laatste vakantie met mijn ouders waarin niks onmogelijk was. Fietsen, wandelen, samen koken en eten. Uit eten en wat was het fijn de vakantie in Limburg. Het park waar ik zelf nooit meer naar toe zal gaan om de emoties die in mijn hart zijn geëtst niet open te laten gaan. De emoties zitten daar goed, de traan viel machteloos zijn weg zoekend over mijn wang.

Die ene foto in mijn herinnering op facebook die ik vandaag niet gedeeld heb. He, hoor ik je denken maar jij deelt bijna alles…bijna inderdaad maar dit is een foto…zo speciaal..zo intens genietend van alles. Dus alleen van en voor mijn ogen.

Wat is er zo bijzonder aan de foto? De synergie die er toen was tussen twee mensen die me dierbaar waren/zijn, die heb ik echt maar op heel weinig foto’s terug gezien. De communicerende houdingen zonder aversie of iets anders waar ik te veel van heb gezien.

Fietsen, toen door een bos waar zoveel tamme kastanjes stonden, dat mijn vader begon te vertellen dat hij toen hij klein was en zijn papa nog leefde, ze kastanjes gingen zoeken, samen op de fiets. Hoe ze samen hun schat voorzichtig boven de schouw legden, boven de haard, zodat ze konden drogen. Ik zie beelden van toen en dat moment 10 jaar geleden waar mijn vader een kommetje bovenop de radiator zette om de kastanjes die hij zo zorgvuldig had gezocht, te laten drogen. Ik zie zijn gezicht vertrekken in emoties in fracties van secondes.

Mijn ouders …toen en de laatste jaren voor 2017…bizar hoe dingen veranderen. Een ding veranderde nooit de passie waarmee mijn vader iets deed….

Pap soms mis ik je meer dan ik ever zou kunnen bekennen…de kastanjes zijn er bijna weer…mss ga ik er wat zoeken om in een vaas te doen, herfst in huis. Jij zou het prachtig vinden…

Liefs E.

Share Button
>
Facebook