Dit jaar, ik had het in 2017 anders bedacht…nee ik ga daar niet dieper op in omdat het terugkijken naar dat jaar wonden open trekt die nu langzaam helen merk ik iedere dag opnieuw.
Hoe anders het is blijkt wel uit het feit dat ik andere kleuren kleding durf te kopen dan het “veilig blauw”. Dat het plannen van even een dipje heeft gehad maar ik vooruit kan en wil kijken.
Toch lig ik al vroeg in bed ondanks het mooie weer en besef me dat er nog een randje zit wat pijn doet. De pijn is schurend en ik besef dat ik deze pijn altijd zal houden want alles heeft te maken met waarom vragen waarop ik nooit het antwoord zal weten. Om de meer dan simpele reden, diegene die de antwoorden had…is er niet meer. Rouw is soms best een dingetje.
Zorgen om en zorgen voor anderen is in mijn optiek makkelijker dan zorgen voor jezelf. Ook dat heb ik moeten leren…en dankzij lieve mensen om me heen gaat me dat goed af. Uch….soms want toelaten van mensen in mijn “verdriet en angst” is een ander verhaal. Daarin merk ik dat ik mezelf afscherm…een stuk wat ik niet wens te vertellen aan niemand.
Dit jaar wordt ik 60 en ehhh je merkt er niet zoveel van đ behalve dat je je realiseert dat de wereld sneller draait dan je soms denkt, je een schat aan kennis enzo in je rugzak hebt geladen…en dat je pensioen echt dichterbij is dan je denkt.
Vandaag werd me de vraag gesteld: “Hoe lang moet jij nog…” de vraag waarop 2017 weer heel dicht bij kwamen me vol trof in mijn hart en hoofd..immers in 2017 was alles veel donkerder dan iedereen zou kunnen vermoeden…Hoe vaak kon ik mezelf niet meer motiveren om anderen te motiveren….hoe donker waren de uren op de SEH…’t haalde een wondje open…Hoe lang..nee ..ik heb het niet toegelaten ik heb een pleister geplakt, tranen weggeslikt en ik hoorde mezelf zeggen een jaar of 5 tot aan mijn pensioen…
2021 ik hoop mijn vakantie en mijn verjaardag te vieren in France het land waar mijn hart ligt, waar ik me meer thuis voel dan in Nederland.
60 het is maar een getalletje maar voor mij een getal met een diepe en zware lading.
Koester wat je hebt en niet wat je mist…..ik mis veel maar wat ik heb is groter, vele malen groter dan het gemis.
Liefs E.
Dit liedje jaren geleden in Carre Amsterdam (1987?) ….doet me denken aan mooie tijden waarin angst/demonen in ieder geval niet zichtbaar waren …waar geluk meervoud was…..
(40) Ik leef voor jouw lach – musical Joe – YouTubehttps://www.youtube.com/watch?v=nuopRBuP5uE