Vandaag is het een dag dat ik denk, wat zou mijn vader trots zijn geweest op me. Met name op het traject wat ik in ben gegaan met de tandarts https://www.tandartsputten.nl/ waar oog was voor alle details, mogelijkheden en wat oh zo belangrijk was…de ontstekingen die zich bevonden in mijn bovenkaak, waar je op geen enkele manier meer bij kon komen, immers alle kanalen waren al volgestort met cement jaren terug toen de kronen zijn gezet.
Het lijkt gister dat ik naast mijn vader zat op de stoel, die maandagmiddag in maart 2017, zijn hand vasthoudend en pratend over vakanties, cruisen en de tandarts. Cruisen is waarschijnlijk nu nog niet mijn ding, echter de tandarts was ik na de vorige verhuizing niet geheel vergeten, maar hey luisterende tandartsen zijn een unicum geloof ik zo langzamerhand. Dus pap, dit keer heb ik aangegeven wat ik wenste of het kon? ik zat met gierende zenuwen in de stoel. Tot de tandarts Ja zei…en ik dacht nu , dit keer ga ik het doen want he….het leek wel of iedereen mooie tanden mocht hebben…behalve als je Erna heet…en dat deed al tig keer heel veel pijn.
Een lang traject van wortelkanaalbehandelingen, opbouwen, wegbranden en freezen ( ja echt je leest het goed) van huilen bij de verdovingen en blij zijn met nieuw opgebouwde kiezen. Eten werd weer fijn, en dan realiseer je je hoe lang je eigenlijk bepaalde dingen niet meer kon eten, om te noemen een hard stokbrood, nootjes en lekker vlees. Eigenlijk gewoon het normale leven…..tenenkrommende en tranen trekkend he….Ja dat vond en vind ik dus ook.
De laatste dat is geweest afgelopen wpensdag, de verdoving was afzien, het trekken van 4 tanden ging snel, het frame werd geplaats..uch is het al gebeurd?????….er zaten ontstekingen, en eigenlijk was de enige vraag van de tandarts “gebruikt u bloedverdunners” nee ik gebruik geen medicatie…toch zette deze zin me weer aan het denken…immers ooit zat ik bij de artsen in het AMC met mijn moeder, er was een kruiswaarde bepaling gedaan en die was niet goed. Alle vragen kon ik met ja beantwoorden …scary ja maar ik heb toen al besloten “welke meerwaarde heeft het voor mij om te weten” …niks nada nul . Dus nu ook niet.
Rustig aan naar huis, auto geparkeerd en met paracetamol naar bed. Drinken veel drinken, water met een smaakje, het smaakje koop ik bijmhttps://www.bolerolimonadewinkel.nl/nl/ , zodat de verdoving snel uit mijn lijf is. Vla, Slagroomvla en Yoghurt met aardbeitjes en perzik, zijn mijn vriendjes…echter pijn heb ik niet gehad, wel naweeën van de verdoving (redelijk normaal weet ik uit ervaring).
Inmiddels heb ik gister rul gebakken gehakt met spinazie a la crème op en vandaag een saucijzenbroodje.. iedere dag gaat het een stukje beter. Voor volgende week maar yoghurt met muesli gehaald van https://www.zuivelhoeve.nl/assortiment/ van die 1 persoons bakjes, daar kan ik t wel mee doen naast zacht fruit voor tussendoor.
De winst lieve papa is dat ik weer durf te lachen. De eerste foto was gemaakt…echter een opm. van iemand deed me beseffen dat pijn voor iedereen een andere lading heeft. Dus foto verwijderd, het maakt mij niet minder trots…ik heb het dit keer alleen gedaan…alle dates bij de tandarts, waar ik altijd met iedereen mee ga…ik deed het gewoon alleen want tja papa net als Oma Dien altijd zei..”zie könnt better niks vroagn want ze wilt er altied wat veur terugge”….Vragen is in die zin ook niet mijn sterkste kant….
My live, my journey, dit keer kostte het uren, verlofdagen, bakken geld en onbetaald verlof….maar de glimlach zoals ik eruit zag voor ik de kronen kreeg…is onbetaalbaar :-)…happy lady aan deze kant…
Wat’s next ? ik ben goed zo, er hoeft niks verspijkerd of veranderd te worden…..op naar de volgende vakantie 🙂 waar dan ook…en pap ik merk t soms dat je meereist …met mij gaat het goed…ik volg mijn hart, neem beslissingen uit mijn hart…mijn hart weet de weg…
Pap deze is voor jou….wat had ik je graag trombone willen horen spelen….soms zou ik nog wel eens memorylane willen lopen met je,,, soms mis ik het delen en praten met je ……blaast een zoen naar de hemel