Notice: spl_autoload_register(): Argument #2 ($do_throw) has been ignored, spl_autoload_register() will always throw in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-content/plugins/google-publisher/ClassAutoloader.php on line 27

Notice: Function _load_textdomain_just_in_time was called incorrectly. Translation loading for the likebtn-like-button domain was triggered too early. This is usually an indicator for some code in the plugin or theme running too early. Translations should be loaded at the init action or later. Please see Debugging in WordPress for more information. (This message was added in version 6.7.0.) in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/functions.php on line 6121

Notice: Function _load_textdomain_just_in_time was called incorrectly. Translation loading for the wp-email-template domain was triggered too early. This is usually an indicator for some code in the plugin or theme running too early. Translations should be loaded at the init action or later. Please see Debugging in WordPress for more information. (This message was added in version 6.7.0.) in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/functions.php on line 6121
Rust – schrijfmomenten

Dag Lelystad…

35 Jaar geleden nam ik de stap na een verbroken relatie om van Amsterdam naar Lelystad te verhuizen. Destijds was er leegstand en kon je kiezen waar je wilde wonen. Zo belandde ik destijds in een wijk, een beneden woning met voor en achtertuin…en dat tuinieren was een ramp. De straat ach, ik had wel fijne buren naast een x aantal wat mindere buren. Ik vond er weer rust en relaxte momenten in mijn leven. Na 5 jaar gebeurde er iets in mijn leven met een impact, die ik niet voorzien had. Mijn ouders besloten toen naar Lelystad te verhuizen. Samen betrokken we een meer dan fijn huis, waar zij beneden woonden en ik een fijne ruimte boven had. Veel deden we samen, 23 jaar lief en leed, veel fijne vakantie en heel veel zorgen om zorg, zorgen voor zorg en tranen met alle emoties van dien.

Na het overlijden van mijn ouders in 2017, kwam alles in een stroomversnelling. Ik wilde graag huren, de makelaar vond het geen optie. Dus kocht ik met zijn hulp een fijn appartement in een groene wijk. Zes jaar heb ik er genoten van alles, de buurt, de buren en de BBQ die regelmatig werden georganiseerd. Toch was er iets wat knaagde, de raambekleding die maar niet wilde lukken voor de schuifpui was er een van. Op enig moment had ik een gekke droom. Een groot water, verdwalen in een bootje en eindigen bij een open plek met veel ruimte. Het zette me aan het denken, de behangrol over de deur en een bak kleurpotloden deden de rest. Dat dit ook een naam heeft dit kleuren kwam ik kortgeleden pas achter op LinkedIn, het heet” bilateraal tekenen” https://www.youtube.com/watch?v=arrVc8Jpg8A

Het kristalliseerde mooi uit, ik pakte de rol in, legde hem weg, de tekening nogmaals bekijkend, wist ik dat verkopen het enige goede kon zijn wat moest doen. Wat en hoe en waarnaar toe? dat waren dingen om over te denken. Het begon met het uitnodigen van makelaars. De eerste twee aardig, maar helaas de een had geen huurhuizen en de ander wilde wel veel maar helaas wilde een investeerder in nieuwe appartementen in Lelystad niet meegaan in het verhaal. Dus wat nu, zoeken op het www, een woongroep? ik deed een mailtje met in mijn achterhoofd “pas ik wel bij zoiets”. Ik belandde op de site huren bij Makelaardij van der Linden https://www.vanderlinden.nl/woning-huren/. De volgende stap was de makelaar uitnodigen, helaas werkte de makelaar van 6 jaar terug er niet meer, echter dit keer was het een dame met een mooie achternaam die kwam. Grappig om te ontdekken dat er mensen zijn zoals ik zelf met open vizier en houding. Het werd een gesprek met een lach en traan en ze ging gelijk bellen voor een huurwoning. Ik kon kiezen tussen t Harde en Putten. Beide gemeenschappen zijn nogal kerks, waarbij t Harde een wel heel gesloten kern heeft. Dus Putten dan, even later ontving ik een mail voor een bezichtiging. Twee appartementen een aan de weg kant en een aan de achterkant. De keuze was snel gemaakt. De verkoop van mijn appartement kwam in een stroomversnelling. Ik kon huren per 1 oktober en de overdracht van het appartement zou 26 oktober zijn.

Met hulp van vrienden verhuisd, alle dozen zijn gestapeld, er is een deel ingericht en ik slaap er heerlijk in Putten.

De overdracht is geweest, ik ervaar een rust die ik lang niet heb gehad. Rust die je nodig hebt om te kunnen presteren en te accelereren.

Op zondag wakker worden van klokgelui van de naastgelegen kerk, het horen en me omdraaien en nog even wegdromen.

Rust is het enige wat je moet hebben, de drukte is om de hoek. En Putten /Lelystad is niet zo ver ook niet vice versa :-).

Mijn grootste dank gaat uit naar Makelaardij van der Linden, mijn lieve vrienden die er gewoon waren om te helpen, zodat ik dit keer niet alleen voor stond.

LIefs E.

Share Button

Dag 2021……

Een bijzonder jaar, van af en toe uitgaan mensen die ik graag mag gezien. Een bijzonder jaar dat kunnen we gerust zeggen.

Het afscheid van mijn baan 13 jaar gewoon uitgegumd 🙂 . Men dacht ze krijgt nooit meer een baan maar 1 week van me gek solliciteren resulteerde in een baan voor 40 uur per week met trainingen en coaching en de nodige maandelijkse gesprekken.


De vakantie naar de steden Beaune en Dijon in Frankrijk die ik wilde bezoeken waar ook weer mooie gesprekken zijn weg vonden in alle talen die ik spreek en door vertalen vanuit het Frans voor hen die de taal niet machtig zijn.
Het heerlijke weer, gewoon genietend van alles om me heen, een Franse bakker die op 15 passen van het hotel zat, de rondleiding door het Champagne huis, waar ik nr 16 was en het eigenlijk vanwege corona niet mocht maar men het door de vingers zag.


Het jaar waarin ik 60 werd en nog nooit door zo weinig mensen gefeliciteerd ben …het liet weer zien dat mijn ouders gelijk hadden….helaas maar waar.

Wederom geslapen op een boot 😉 en ja ik durf zelfs over de steiger te lopen en zonder hulp de boot op te stappen (als ie zo makkelijk ligt, dat weer wel ),

2021 een bewogen jaar waarin ik me realiseerde hoe makkelijk sommige mensen je leven in denderen en vervolgens ook je leven verlaten. Het moment dat ik me zo helder realiseerde dat ik prima voor mezelf kan zorgen en dat soms een verwenmoment erg fijn is als het gedaan wordt door mensen die in je hart zitten  ♥♥.

Vaak genoeg hoor ik heb je nu nog geen man??, je bent zo een leuk mens. Zoek ik …nee ik geloof al jaren niet in zoeken. Mensen kruisen je pad met een reden, sommige laat je toe en voor de hele unieke mensen heb ik een plekje in mijn hart. Deze mensen heb ik lief op een speciale manier, daar hoeft nooit iemand jaloers op te zijn,,,dat “liefhebben is nl een heel groot goed, wat ik koester en waardeer”.

Dankbaar voor een kerst zonder kerstdiner, voor het eerst in 13 jaar gewoon niet ziek nadien 🙂 en ik kreeg kerstpakketten die zowel https://werkis.nl en de teamleider van http://feenstra.com langs kwamen brengen. Dankbaar voor leuke de leuke collega’s in mijn nieuwe werkomgeving. Dat het thuiswerken me een ontegenzeggelijke rust geeft.


Dus op naar 2022…..mijn eerste vertelis dagboek https://vertellis.nl/ voor mezelf, breigaren https://hobbii.nl/gekocht voor meer rustpunten en de ereader die afwisseling biedt als verlangens te groot worden, de wereld even klein is.

Ik heb oudjaar uitgeluid met wijn en in goed gezelschap, met fijne gesprekken, over plannen en vakanties en Leef het leven , elke dag elke seconde, we zien om ons heen hoe situaties binnen fracties van secondes veranderen….een traan die wederzijds zacht werd weggeveegd omdat het ook bij ons de nodige flashbacks gaven….


Share Button

Al een tijdje niet geschreven…

webfind

Hey Erna, we hebben je gemist op je site. Ja ik weet het, daarom even een write over mijn periode na ik ontslag nam bij mijn vorige werkgever.

Er was veel gebeurd, zeker de laatste weken voor ik de beslissing der beslissingen nam. Iemand noemde wat er gebeurd was “Karaktermoord ” een woord wat mij deed denken aan een thriller en “Drogredenen” dat woord moet je zelf maar googelen, mocht je het herkennen, dan kun je of enorm trots zijn dat je het bezigt, of bij jezelf denken wow ik ging of ga echt te ver. Na wat psychologisch leeswerk, werd het me duidelijk dat dit niet iets was van de laatste weken, echter al veel langer gaande was. Ik stond letterlijk zoals ik me de laatste tijd voelde met de rug tegen de muur gezet en een regelrechte schietschijf. Ik vraag me niet eens meer af wat er allemaal met voorbedachte rade is gedaan of wie er zich niet bewust was wat men aan het doen was. Ik heb de touwen met dat verleden doorgesneden door te kiezen voor mezelf en mijn hart te volgen.

MIjn hart weet de weg, ik ben inmiddels een van de mensen die een gesprek begint met : “mag ik beginnen met uw postcode en huisnummer ” en er iets wat het werk fijn maakt. Dat is niet alleen het thuiswerk, wat mij een gevoel van rust gaf, wat enorm wennen was na 13 jaar kantoortuin, nee het zijn de gesprekken die waardevol zijn.

Inmiddels de 2e training gehad voor weer een skill erbij. Een die wat voeten in de aarde had, maar waar ik wederom ervaren heb dat het zoveel anders kan. Dat als het fout gaar je niet afgebrand wordt maar er gekeken wordt hoe je het wel begrijpt en snapt met een “komt goed schatje” mentaliteit.

Wat ik ook heb geleerd over mezelf is dat ik de regie heb over mijn leven en mijn werk, op mijn werk middels coaching en aanwijzingen.

Privé ben al een regisseur pur sang, daarbij volg ik mijn hart, als het nu wat minder uitgaan is om mensen of leuke locaties te bezoeken komt dat mede door het hervinden van een rust in mezelf. Een rust ik mezelf enorm gun. Omdat met de rust de liefde voor lezen langzaam zijn weg vind, het schrijven meerwaarde krijgt. Het uitgaan blijft wel, net als vrienden en vriendschappen. Sommige vriendschappen blijven dat plekje in mijn hart houden, die zijn zo speciaal ❤️, die zijn welkom in mijn huis en geloof me dat is een handjevol.

Wat begon met een woord uit de psychologie heeft een diepe wond achtergelaten, ik heb respect voor eenieder, maar het disrespect voor hen die het bezigen laat ik niet winnen. Langzaam geneest de wond en is mijn leven fijner dan ooit.

Op naar de toekomst wat deze ook gaat brengen…ik ben blij met de beslissing die ik gemaakt heb…Volg je hart, ik doe het sinds 2017 en zo blij met de stappen nu…

Trots..

Terugkijkend op het leven, heeft het me geleerd nooit bang te zijn, ben je bang laat het toe maar laat het niet omslaan in angst.

Heden en verleden geven de toekomst, een deel staat in de sterren een deel is bekend. Het is mijn hart wat de weg wijst, niks meer en niks minder.

Niks gebeurt voor niks alles heeft een reden…

Vandaag ben ik trots op wie ik ben, waar ik vandaan kom en waar mijn toekomst me brengt..

Liefs E.

Share Button

2020….

Was het een jaar van wow…nee dat was het niet, immers Corona ofwel Covid 19 nam de wereld in beslag. Zowel op het media vlak als vakanties, de dingen die het leven leuk maken en die een onbevangenheid vereisen.

Al drie jaar genoot ik van mijn herwonnen vrijheid na de zorg voor mijn ouders, nooit heb ik het zorgen gezien als een lockdown, maar de bank was mijn plekje, zodra ik de laptop pakte was er “oorlog” lagen er boeken scheef was er “oorlog”…op het werk in die tijd was het onrustig…en nu hebben we covid 19 en is de hele wereld onrustig en in opperste staat van paraatheid.

Ooit zong de Jazz Politie een liedje “ze staan klaar de laarzen zwart gepoetst”…hoe waar want er lijkt een nieuwe versie van de NSB te zijn opgestaan, die van “vier jij een feestje dan bel ik, ben je met meer mensen in huis dan bel ik, draag jij geen mondkapje ik bel….doodeng daarbij lijkt het een kwestie van tijd voor de vlam letterlijk in de pan slaat ergens in de wereld.

Ik ben single, niet altijd even “happy” als ik wel zou willen zijn. Niet altijd happy met mezelf maar overall fijn lekker. Mijn lockdown van een paar jaar geleden doet me meer dan ik wil toegeven…nu kan ik weg en wil ik niet weg…duik ik het liefst onder in mijn huisje in mijn veiligheid…genieten jazeker met vlagen en momenten dat het me allemaal geen zier kan schelen. Want eerlijk als je als een soort van remie over de wereld dwaalt….je wereldje klein wordt ( ik had en heb me zo voorgenomen het mag nooit meer zo klein worden als toen) hoe ga je dan om met die emotie.

Ik heb ontdekt, dat ik doorgedenderd ben in een moordend tempo, na het overlijden van mijn ouders, dat ik nu misschien pas tot rust kom en dat alle emoties die daar bij komen kijken in mijn huis horen en bij mij, dat ik die emoties niet kan en wil delen, omdat ik bang ben dat men het niet snapt maar zegt : “joh t komt goed …of iets in die trant”. Het hoort bij een stukje rouw waar ik 3 jaar geleden geen tijd voor heb genomen noch gekregen…doordoen was het advies….

Ik ben ik, een knokker, ik denkt te snel, ik denk in beelden en ben hsp..dus voel veel meer dan mensen beseffen. Veranderende houdingen ik merk ze en kan er niets mee omdat ik geleerd heb in al die jaren niet alles heeft betrekking op mij.

2020 dit jaar mag uit mijn balboekje…en als covid 19 niet gewoon ergens naar toe gaat waar de zon niet schijnt…en mij en de hele mensheid “het voor eeuwig onbevangen ” afneemt, dat je alles in je vrije tijd moet gaan plannen…dan weet ik nog zo net niet of het leven wel zo prettig dan wel aangenaam is…Voorlopig ben ik als single misschien wel t beste af…mijn bubbel is klein en lijkt oneindig klein te worden…vroeger nam mama mijn vrienden en vriendinnen af, ze pikte ze in…nu hebben we covid 19 die pikt alles in wat het leven leuk maakte. En dan laten we de hele politiek er maar niet bij betrekken want een virus stoppen….ik heb daar zo mijn ideeën over…de toekomst zal uitwijzen wie dit geflikt heeft want alles komt ooit uit…

Dus de kerstboom staat, mijn weekend met kerst redelijk gepland….dus kom maar door met sneeuw en vrieskou 🙂 dat maakt blij…het knisperen van vers gevallen sneeuw samen met de vrieskou…

Als ik een wens mag doen…

Alvast fijne feestdagen en een super goed 2021 dat wensen uit mogen komen en dat het leven leuk wordt 🙂

Dag 2020

De bronafbeelding bekijken

Share Button

Rust….

Voor het eerst in ca. 2 jaar vind ik rust, in mezelf en in mijn hoofd. Dat waar ik zelf wellicht het meest bang voor ben geweest is uitgebleven. Waarschijnlijk is dit mede te danken aan de lieve vrienden door het hele land die me steunden op welke manier dan ook. Mijn dank daarvoor 🙂 aan een ieder van jullie.

Waar ik de rust in ervaar, het weer kunnen wandelen in een boek, verdwalen aan de hand van mooie zinnen, de boeken zijn geen bladzijdes met zwarte letters, maar wat ik vroeger al vond …..een boek dat alles heeft laat letters dansen en je kunt ze drinken als wijn. Soms doet een boek dat, je dronken maken van geluk…het boek wat dat me bood was een fijne chicklit “Het geheim van Montmartre” geschreven door :
Donatella Rizzati

Mooie personages, fantastische zinnen en mooie recepten uit de natuur voor een bad, lekkere thee of ter ontspanning van de geest. Daarbij was het mijn all time favo stad die de hoofdrol speelde. Mijn hart, mijn rustpunt zat steevast op een stoel ergens in die stad in een park en zag hoe het verhaal zich openbaarde aan de lezer. Persoonlijk heeft een boek dan dat weergegeven wat ik zocht in een “boek met rustpunt”.

Rust kent vele vormen en met het lezen, opende ook mijn maag zich wat meer en heb ik voor het eerst sinds maart/april 2017 echt gekookt als in aardappels, boerenkool stamppot met Leidse kaas blokjes erdoor :-). Ik zelf hoop dat de rust me nog meer kook dingen gaat brengen, langzaam komen de recepten uit het verleden weer tot leven in de gekrochten van mijn hersens.

Maar waar was ik dan bang voor..instortingsgevaar zoiets maar dank aan uitgaan en het goede uitrusten niet gebeurt…het terugschakelen van de 7e versnelling naar de 5de ging makkelijk niks aan de hand. Easy maar toen dat eenmaal bereikt was….dat terug naar de 3e versnelling daar heb ik lang gehangen. Inmiddels geland op de 2e een fijne versnelling, waar tijd is voor alle hobby’s die ik leuk vind of vond of terug vind in mezelf.

Na alle jaren van “dat kun jij niet” en “dat past niet bij je”……doe ik dingen die ik leuk vind 🙂 om te doen.

Sommige dingen uit het verleden blijven daar deel van uit maken, zo ook het stukje buiten naar binnen brengen met veel humor aan de tafel in het bejaardentehuis waar mam heeft gewoond. Niet zo vaak meer als eerst, maar als ik koffie drink en me zo welkom voel door mensen die bijna nooit iemand zien….dan denk ik die deur mag niet helemaal dicht …nooit…ja misschien ooit wel.

Voor de komende week lees ik het boek “Terug naar Arras”van Andre Buurman. Omdat Arras met zijn verleden een diepe indruk heeft gemaakt, de voorpublicatie die ik las me vasthield.

Een boek per week, zou het een fijn begin zijn van 2019 🙂 als dat lukt kan ik wellicht in deze opschakelen naar 2 boeken per week….rustig aan mijn tempo…ik kan dat :-).

Rust is ….jezelf blij voelen worden door de dingen die je doet zonder dat het enorm veel energie kost. Ik doe het op mijn manier….mijn hart en hoofd weten het ….

Share Button

Rust en dan


Deprecated: preg_match_all(): Passing null to parameter #2 ($subject) of type string is deprecated in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/compat.php on line 227

Deprecated: preg_match_all(): Passing null to parameter #2 ($subject) of type string is deprecated in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/compat.php on line 227

Eindelijk begint het nu pas door te dringen in mijn hoofd maar vooral in mijn lijf.

Er is meer rust, rust in die zin dat ik toe ga komen aan mijn eigen ik en alles wat daar weer bij hoort. Na  6 jaar van “wat is er met mijn moeder” en slapend waken of wakend slapen, weet ik weer wat echt slapen is. Niet dat ik dan uitgerust ben, nee ik sta iedere dag moe op. Een moeheid die zich het best laat omschrijven als, eigenlijk wil ik wel een tijdje uitrusten of dat nu thuis is met films boeken en fietsen of domweg langs het strand lopen schelpen zoeken. Gewoon ik en mezelf en dan ergens ook nog de vraag: wie ben ik op dit moment, waar wil ik naar toe en dan slaat er een soort van paniek toe. Kan en wil ik deze vragen nu al toe laten in mijn leven. Ben ik er zelf wel aan toe?? Vragen die vragen oproepen. Misschien moet ik er maar gewoon voor gaan zitten. Een paar a4tjes voor me en schrijven. Vraag voor vraag beantwoorden om tot een fijne conclusie te komen.

Zelf analyse degene die zegt dat dit makkelijk is, heb ik een antwoord, niet makkelijk maar iets wat je leven waardevoller maakt dan je denkt. Zo ben ik ook begonnen met bloggen/schrijven of welke naam iemand er ook aan wil geven of verbinden. Ik schrijf om mijn hoofd – wat soms overvol is – leeg te houden en zo mijn diepere ik te bewaken.

Dus mijn eerste project wordt een mindmap om in beeld te krijgen waar het hiaat zit in mijn hersenspinsels.

Tot zover 🙂

Share Button
>
Facebook