Soms nemen je gedachten je mee naar zo een dag uit het verleden. Vandaag was zo een dag, 1 telefoongesprek over post ontvangen van iemand die je dierbaar was en is. Het gesprek haalde iets in me naar boven waarvan ik had gedacht dat ik het allang een plek had gegeven. Niks blijkt minder waar en wat wel een waarheid is, is dat je ingehaald kunt worden door het verleden in het heden.
Twee maal in mijn leven maakte ik het mee.
De eerste keer jaren geleden, we hadden met de familie net de crematie van mijn Oma gehad en waren nog aan het napraten over alles toen de telefoon ging. Een ons welbekende bank, een medewerker aan de lijn, die belde. Hij was op zoek naar Mevr. S. Enigszins verrast zei ik: “waarvoor belt u”.. nou zei de man, we willen mevrouw graag een lening aanbieden. Mijn oma was destijds ruim de 80 gepasseerd , us ik vroeg in mijn naïviteit :”hebt u naar de geboortedatum gekeken”, waarop ik een ontwijkend antwoord kreeg, Dus dan maar hard gezegd: “Ik denk dat mijn Oma dit waanzinnig fijn zou hebben gevonden maar we hebben haar net gecremeerd”. Hierop begon de jongeman te stotteren. Ik heb de hoorn op de haak gelegd. Jazeker, we hadden destijds een toetsentelefoon met een hoorn. Een dag later werd er een bos bloemen bezorgd met een excuusbrief van de bank.
Vandaag nog zo een moment….nog steeds stil dat een zin zoveel emoties en gedachtes teweeg kunnen brengen.
Vandaag zomaar een gesprek, iemand die al de overlijdensakte had gemaild als bewijs om iets sluitend te maken, had nog een keer een brief op de deurmat gekregen. In mijn hoofd herkende ik de stem aan de telefoon, mijn lichaam verstarde en blokkeerde. Alle zeilen bijzetten niemand hoeft te weten wat dit met me doet. Ik geloof dat dat aardig is gelukt.
Even doorbijten tot ik in de auto naar huis rijd, ik neem de afrit en draai linksaf richting het surfstrand. Klik de auto dicht en loop naar de kant…ik kijk naar het water en sta stil bij de woorden: Aan de erven van….2017 , ontving ik die post en nog vele malen dat jaar…Aan de erven van, een paar woordjes die je doen beseffen dat het meer impact heeft dan alleen die woorden. Een tijd, een episode of meerdere decennia en diverse ups en ongelooflijk veel downs…..ze komen niet terug en zullen er nooit meer zijn.
Een zin en ik was terug in de tijd….mijn tranen vonden hun weg…huilen is het ultieme schoonmaakmiddel van je ziel en hart , daarnaast lucht het op…was het dat ene zinnetje. Nee er zat iets meer bij, iets wat ik zo graag uit mijn register wil verbannen maar t lukt soms maar ten dele….Nooit goed genoeg, maar vandaag was ik de betere versie van mezelf in alles wat ik gedaan heb.
Dus naast de emoties ook iets anders….lekker gekookt en deze blog weggezet.
Gedachtes mogen zijn, het zegt iets over jouw….tranen en huilen mag. Ik mag dat van mezelf maar er nooit meer zo in verdrinken als destijds met alle downs…
Liefs E.
