Ha, ik hoor je lachen, kleding is inderdaad een issue, al jaren.
Eigenlijk diep in mijn hart loop ik gewoon graag in een spijkerbroek met een slobbertrui en blote voeten. Jawel ik ben niet zo van de mode en alle randverschijnselen die daar zo bij horen. Geen idee waar dat mis is gegaan ooit. Jawel diep van binnen wel maar of ik dat allemaal wil delen met jullie is weer wat anders.
Kleding kopen is al helemaal iets waar ik niets mee kan. Soms kom ik zomaar iets tegen, een vest of een fijne trui. Maar dat zijn de makkelijk dingen. Net als de tassen die ik tegenkwam en toch even iets goedkoper waren dan die ene saaie zwarte tas in die dure lederwarenzaak. Ik kom nooit in boetiekjes, immers de kleding past toch niet, maar voor accessoires is het er goed toeven. Dus bij boetiek 1 een tas en op de terugweg bij boetiek 2 nog een tas. Dat alles paste bij de tuniekjurk en een zwart vest wat ik voor de kerst heb gekocht.
Even een week terug, op naar Lemmer waar de winkel van Laurens en Yvonnen zit deze is van naam veranderd en heet nu “Lifa”. Ze hebben er heerlijke mode en niet te vergeten ook een fijne tafel zodat mensen die meegaan rustig kunnen wachten tot jij de paskamer uit komt. Zo ook deze zaterdag. Rustig de winkel door wandelend leuke kleding gezien en na de koffie toch maar passen.
Eerst een blauwe jurk van jersey stof, zacht vallend met een prachtig decolleté, passen deed de jurk prima. Maar herken je dat, dat je in de spiegel kijkt en denkt..hmmm dit ben ik niet en je hebt het gevoel dat jij naast de jurk staat in plaats van één geheel. Nee de mouwen moesten anders en plus en dat moest en dan denk ik ..nee ik moet me goed voelen en me thuis voelen in kleding. En dit voelde het allemaal net niet. Dus toch die tuniek met een kleine col aan, hierin voelde ik me prima, erover heen een zacht vallend zwart vest en voila. Alles een, dus compleet, hierin durf ik ook te bewegen zowel in de stad als op kantoor en tijdens een kerstdiner.
Geslaagd dus …behalve de kousen, die ga ik nog even bestellen.
Liefs E.
