Notice: spl_autoload_register(): Argument #2 ($do_throw) has been ignored, spl_autoload_register() will always throw in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-content/plugins/google-publisher/ClassAutoloader.php on line 27

Notice: Function _load_textdomain_just_in_time was called incorrectly. Translation loading for the subscribe2 domain was triggered too early. This is usually an indicator for some code in the plugin or theme running too early. Translations should be loaded at the init action or later. Please see Debugging in WordPress for more information. (This message was added in version 6.7.0.) in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/functions.php on line 6114

Notice: Function _load_textdomain_just_in_time was called incorrectly. Translation loading for the wemail domain was triggered too early. This is usually an indicator for some code in the plugin or theme running too early. Translations should be loaded at the init action or later. Please see Debugging in WordPress for more information. (This message was added in version 6.7.0.) in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/functions.php on line 6114
emoties – schrijfmomenten

2023 wat een jaar….

webfind

2023…ik heb er lang over gedacht, wel een blog, geen blog en toch kriebelt het. Want 2023 was een meer dan raar jaar. Voor mij in ieder geval, wellicht wel voor meerderen.

Januari was een maand waarin mijn beste vriendin ever E. 💕afscheid nam van het leven, ik kon niet naar het afscheid en de crematie. Maar lieve E. je zit in mijn hart en mens wat kan ik onze gesprekken hemelsbreed missen. Dat je maar met veel liefde neerkijkt op een ieder die je lief is en/of is geweest. Na haar kaart volgende er nog 7 enveloppes met brede en smalle rouwranden in de eerste 2 maanden van het jaar. De post app en de brievenbus werden even mindere vrienden. Nee niet alle crematies of condoleance avonden bezocht. Na het overlijden van mijn ouders heb ik daar echt een lijn in getrokken om mezelf mijn geest en mijn hart te beschermen.

Op mijn werk was het al niet beter, dus cv op Indeed en ik deed het weer, een leuke baan vinden dit keer in de reiswereld als medewerkster sales en servicedesk voor de Duitstalige klanten. En wow wat een verademing om niet gepest te worden, hoe anders kan een bedrijf en de leiding zijn. Zo blij mijn hart klopte weer en ik vond rust.

Leuke avonden en gezellige gesprekken met de buurman bij de open haard of heerlijk bij hem in de tuin. Genieten in hoofdletters, hij heeft een speciaal plekje in mijn hart.

En toen gebeurde het meest niet verwachtte in mijn leven. Ik woonde heerlijk in een leuk appartementen complex met fijne buren. Nadat er appartementen werden verkocht en daarna verhuurd, veranderde de sfeer dusdanig dat mijn lichaam dag en nacht aan stond. Iets wat men al snel door had op het werk. Inmiddels had ik een beslissing genomen, ik zou gaan verkopen en huren. Makelaars over de vloer en via een makelaar kon ik gaan huren. Een belletje was voldoende, nog diezelfde avond schreef ik me in en een dag voor mijn vakantie in Augustus ging ik 2 appartementen bekijken. Het ene appartement was zo fijn dat ik bij de mail gelijk gereageerd heb. Een dag later had ik het appartement en kon de makelaar alles in gang zetten voor de verkoop.

Een top vakantie mooie steden, veel gezien, leuke en fijne gesprekken, waar taalbarrières hun weg vonden in ogen en zielen. Het uit eten bij het restaurant Le Tazon in het Novohotel in Le Subdray, waar de keuken fabeltastisch was, een aanrader gewoon.

Mijn appartement verkocht, een fijn appartement terug in een rustige woonomgeving, heerlijk een 55+ complex. Soms zitten er voordelen aan het ouder worden ;-). Wonen op de Veluwe ik had het niet bedacht. Maar drukte kun je opzoeken, de stilte is lastiger te vinden.

Na de verkoop heb ik Mr Noir mijn auto ingeruild voor Mr Bordeaux, you name it and it to you. Heerlijk hoge instap, veel snufjes en niet meer hoeven krabben Nissan en de verkoper in Lelystad , doen het goed, en oh ja, stuurverwarming waar mijn handen blij van worden.

Een weekend weg met vrienden en hun dochters en honden in een leuk huisje vlak bij de Duitse grens was heerlijk. Veel winkels gezien, gegeten en oh zo jammer dat dan een weekend eindigt met een maag die enorm van slag is. Zo van slag dat ik maandag en dinsdag heb moeten af melden op het werk :-(.

Maar nu, nog een week te gaan en heb ik voor het eerst in mijn werkbare leven, vrij vanaf 22 december tot 2 januari 2024. Het klinkt als vakantie en misschien moet ik het er even van nemen de dagen na kerst en voor oudejaarsdag. Dus twijfel ik aan, Berlijn, Lille of Antwerpen. Ha ja het ligt ook allemaal dicht bij elkaar zo he :-).

Voor nu Prettige kerstdagen en op naar 2024

** ik verwacht geen witte kerst maar dromen mag **

Share Button

2020….

Was het een jaar van wow…nee dat was het niet, immers Corona ofwel Covid 19 nam de wereld in beslag. Zowel op het media vlak als vakanties, de dingen die het leven leuk maken en die een onbevangenheid vereisen.

Al drie jaar genoot ik van mijn herwonnen vrijheid na de zorg voor mijn ouders, nooit heb ik het zorgen gezien als een lockdown, maar de bank was mijn plekje, zodra ik de laptop pakte was er “oorlog” lagen er boeken scheef was er “oorlog”…op het werk in die tijd was het onrustig…en nu hebben we covid 19 en is de hele wereld onrustig en in opperste staat van paraatheid.

Ooit zong de Jazz Politie een liedje “ze staan klaar de laarzen zwart gepoetst”…hoe waar want er lijkt een nieuwe versie van de NSB te zijn opgestaan, die van “vier jij een feestje dan bel ik, ben je met meer mensen in huis dan bel ik, draag jij geen mondkapje ik bel….doodeng daarbij lijkt het een kwestie van tijd voor de vlam letterlijk in de pan slaat ergens in de wereld.

Ik ben single, niet altijd even “happy” als ik wel zou willen zijn. Niet altijd happy met mezelf maar overall fijn lekker. Mijn lockdown van een paar jaar geleden doet me meer dan ik wil toegeven…nu kan ik weg en wil ik niet weg…duik ik het liefst onder in mijn huisje in mijn veiligheid…genieten jazeker met vlagen en momenten dat het me allemaal geen zier kan schelen. Want eerlijk als je als een soort van remie over de wereld dwaalt….je wereldje klein wordt ( ik had en heb me zo voorgenomen het mag nooit meer zo klein worden als toen) hoe ga je dan om met die emotie.

Ik heb ontdekt, dat ik doorgedenderd ben in een moordend tempo, na het overlijden van mijn ouders, dat ik nu misschien pas tot rust kom en dat alle emoties die daar bij komen kijken in mijn huis horen en bij mij, dat ik die emoties niet kan en wil delen, omdat ik bang ben dat men het niet snapt maar zegt : “joh t komt goed …of iets in die trant”. Het hoort bij een stukje rouw waar ik 3 jaar geleden geen tijd voor heb genomen noch gekregen…doordoen was het advies….

Ik ben ik, een knokker, ik denkt te snel, ik denk in beelden en ben hsp..dus voel veel meer dan mensen beseffen. Veranderende houdingen ik merk ze en kan er niets mee omdat ik geleerd heb in al die jaren niet alles heeft betrekking op mij.

2020 dit jaar mag uit mijn balboekje…en als covid 19 niet gewoon ergens naar toe gaat waar de zon niet schijnt…en mij en de hele mensheid “het voor eeuwig onbevangen ” afneemt, dat je alles in je vrije tijd moet gaan plannen…dan weet ik nog zo net niet of het leven wel zo prettig dan wel aangenaam is…Voorlopig ben ik als single misschien wel t beste af…mijn bubbel is klein en lijkt oneindig klein te worden…vroeger nam mama mijn vrienden en vriendinnen af, ze pikte ze in…nu hebben we covid 19 die pikt alles in wat het leven leuk maakte. En dan laten we de hele politiek er maar niet bij betrekken want een virus stoppen….ik heb daar zo mijn ideeën over…de toekomst zal uitwijzen wie dit geflikt heeft want alles komt ooit uit…

Dus de kerstboom staat, mijn weekend met kerst redelijk gepland….dus kom maar door met sneeuw en vrieskou 🙂 dat maakt blij…het knisperen van vers gevallen sneeuw samen met de vrieskou…

Als ik een wens mag doen…

Alvast fijne feestdagen en een super goed 2021 dat wensen uit mogen komen en dat het leven leuk wordt 🙂

Dag 2020

De bronafbeelding bekijken

Share Button

Herinneringen ….

Soms vraag ik me af, gaat het ooit over, wordt het ergens minder?? Oh wat ..het missen van de mensen die zolang deel uit hebben gemaakt van mijn leven in alle facetten. Vlak voor kerst werd een buurman opgenomen in het ziekenhuis, natuurlijk ga ik mee op bezoek, natuurlijk kan ik dat ook al weet ik dat dat niet zo is, dat wat ik doe meer dan energie kost, meer dan iemand anders ooit zal beseffen….en wat ik ooit zal vertellen…

Ik reed want dan hoefde ik niet na te denken over hoe en als en wat als en hoe dan en waarom doe ik het überhaupt. De auto geparkeerd, tot daar had ik alles redelijk onder controle, mijn ademhaling werd anders toen we het ziekenhuis binnen liepen..de buurvrouw en me myself and i…ik geloof niet dat iemand iets merkte van de onrust die in me huishield op dat moment…dat moment van lezen van bordjes Interne en oncologie die me ver terug voerden in de tijd. Die me lieten belanden in die nare wachtkamer in het AMC afd. bloedziektes….nee geen tijd ik kom voor iemand anders, fruitmandje mee, leesboekjes mee…t moet lukken…adem in adem uit en weer hoor ik heel sterk iemand zeggen : “Recht je rug, schouders naar achter en door ….” op die stem heb ik jaren geleefd op dat zinnetje lukte toen alles zo ook nu. Een heel uur hebben we gepraat en gezeten, ik voelde er te veel dus alle hekwerken omhoog, ik zag te veel…ik liet het niet toe, niet in de mate dat ik het deed met mijn ouders. ander ziekenhuis ander persoon…ik mag doen maar ik mag van mezelf nooit meer zo diep gaan als toen.

De kerst voor de deur, niks gepland, geen zin, geen enkele manier om rust te vinden, niet in lezen niet in wandelen…en toch is er rust, de kerstboom geeft troost, de engelen die mama mooi vond, de lampjes van papa…ze zijn er altijd een beetje in meer of mindere mate…Dan een uitnodiging van lieve vrienden na een fijn gesprek over “opruimen” dat één woord genoeg is om ja te zeggen. Opruimen dus op tweede kerstdag, een bijzonder leuke aangename dag kan ik vertellen. Het zijn dan ook waanzinnig lieve vrienden, waarin veel over en weer gaat.

Vanmorgen was ik shoppen in Lemmer en wandelen even km maken in de vrieskou, lopend langs de winkeltjes het water merkte ik dat de onrust in me verdween en ik weer oog kreeg voor fijne dingen. Ik kocht een windlicht met de Franse lelie voor mijn huis. Comfort momentjes die ik koester, Frankrijk in Nederland tegen komen…hoe fijn is dat :-).

Langzaam daalt het in, dat een bezoek aan ziekenhuizen niet meer mijn ding zijn, dat het me te veel uit balans haalt. Dat balans in me zo ongelooflijk belangrijk is. Ik dus inderdaad te veel heb gegeven in de uurtjes van en naar en in een ziekenhuis.

Ik ga nog meer mijn weg afbakenen in gezonde dingen voor mijn geest. Als dat impliceert dat ik kaartjes ga sturen ipv bezoekjes afleggen…so be it.

Al is er altijd de keuze van: ” ben ik van meerwaarde om er te zijn en hoe dicht staat iemand bij me..” Dat zal de maatstaf zijn om ergens wel of niet te zijn.

Missen ik mis ze, anders dan voorheen maar na het lezen van mijn schrijfsel De mantelzorgtrein….weet ik één ding zeker ik ga het niet meer doen..mijn portie zorg was genoeg….

‘t Leven gaat door…nog even en het is 2020 en op mijn agenda staan feestjes en feesten en vrienden enzo…doen wat fijn is en wat energie oplevert.

Ik heb de dagen na oud en nieuw vrij genomen 🙂 een kadootje van en aan mezelf daar ben ik wel enorm goed in geworden :-).

Herinneren blijft dat gaat niet veranderen …en denk aan de mooiste film The Lovely met de waanzinnige muziek waar mijn ouders zo van konden genieten….en glijden er tranen langs mijn wangen…latersssssssss

Share Button

Bezinning…..

Vrijheid het woord is de hele week al denderend op alle geluidsgolven aanwezig.

Ik kan niet anders zeggen dat na alle jaren zorgen deze vrijheid die ik nu ervaar me meer waard is dan alle andere vrije jaren voor het zorgen.

Vrijheid is voor mij inderdaad, mijn hart volgen, genieten met een hoofdletter of het nu de feestjes zijn die ik bezoek of de immens leuke waardevolle gesprekken her en der met lieve leuke mensen van alle leeftijden en alle geloven.

Vrijheid is ook even me niet zo goed voelen, even een “verdriet momentje” hebben, inmiddels weet ik dat dat ook maar van korte duur is. Vrijheid is dan ook me even afsluiten van alles en iedereen, terugkomen in mezelf, zodat mijn fundering steviger wordt, zonder dat ik immense muren of gietijzeren gordijnen opwerp.

Vrijheid is ook, in gedachten aan het strand van Normandië staan, in herinnering aan de lieve Amerikaanse mensen , op een respectabele leeftijd, die ik jaren geleden ontmoette op een deel van Omaha Beach. Zij herdachten hun broer, een van de velen die het leven lieten zodat wij nu kunnen doen en laten wat we willen.

Samen de tranen, samen met mijn ouders, zij spraken geen Engels de amerikanen geen Nederlands en de Fransen alleen Frans, deelden we emoties en was ik de brug tussen de duizenden emoties met een wijn en stokbrood. Wat zou ik nu graag dat moment over willen doen…ook dat is vrijheid, je gedachten zijn van jou van niemand anders, tenzij je ze deelt…

Vrijheid is uitgaan, zeggen wat je denkt en wat je wilt/wenst, leuk of niet leuk vindt.

En toch verlang ik soms naar die vrijheid in gebondenheid verbonden met iemand dat me snapt en begrijpt. Die in alle vrijheid kan en durft te zeggen en te vragen en soms het vragen en zeggen overslaat en doet, omdat Hij dat wil.

Vrijheid is bezinnen op wat is, kan en zou kunnen.

Letters ze vinden altijd hun weg op het papier…zomaar een schrijfsel..zomaar ik in een flow..bezinning ‘t brengt veel te weeg op de dag 4 mei …

webfind

Share Button