Notice: spl_autoload_register(): Argument #2 ($do_throw) has been ignored, spl_autoload_register() will always throw in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-content/plugins/google-publisher/ClassAutoloader.php on line 27

Notice: Function _load_textdomain_just_in_time was called incorrectly. Translation loading for the likebtn-like-button domain was triggered too early. This is usually an indicator for some code in the plugin or theme running too early. Translations should be loaded at the init action or later. Please see Debugging in WordPress for more information. (This message was added in version 6.7.0.) in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/functions.php on line 6121

Notice: Function _load_textdomain_just_in_time was called incorrectly. Translation loading for the wp-email-template domain was triggered too early. This is usually an indicator for some code in the plugin or theme running too early. Translations should be loaded at the init action or later. Please see Debugging in WordPress for more information. (This message was added in version 6.7.0.) in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/functions.php on line 6121
comfortzone – schrijfmomenten

Moeder, dochter , minnares….recensie

The House of Books

Via een oproepje van The House of Books https://www.thehouseofbooks.com/ op facebook had ik gereageerd op het recenseren van het boek :

Heleen van Rooyen, Moeder, dochter, minnares…en zowaar, kreeg ik het bericht dat ik een exemplaar kon ontvangen. Heleen van Rooyen, als mens bijzonder als schrijfster?? Diep gravend in mijn geheugen kom ik niet verder dan het boek Godin van de jacht, waar heel Amsterdam in de rij stond, ik het boek een keer zag liggen en dacht neem het mee. Ik heb gelachen dat weet ik nog wel. Het andere pareltje wat ze samen schreef met Marlies Deckers, ja die van de waanzinnige lingerie, genaamd Stout was zo veel beter geschreven en ja er zaten wat jaren tussen. Ook in mijn genres waren veranderd, de boeken en de schrijvers(sters).

Dus nu het boek van Heleen van Rooyen, wat opvalt is dat als je menig interview op de tv gezien hebt en de interviews in de diverse bladen, Heleen schrijft zoals ze praat. Al lezende in het boek, een aaneenschakeling van wat ze meemaakt in haar leven hoor je steeds vaker haar stem doorklinken in het boek. Is het een boek als in één verhaal, nee het is het leven van Heleen opgetekend in diverse columns. Naar gelang wat je zelf hebt meegemaakt, doet het je grinniken zoals het dansen uit de jaren ’80 of er glijd een traan over je wang zoals bij het overlijden van haar ouders. Bram schreef zijn eigen bijdrage in dit toch wel bijzondere boek….hoe lastig moet het zijn geweest, kind van twee mensen die hun privé -zo leek het toen- redelijk aan de buitenkant van de waslijn hingen.

Het boek geeft zoveel meer mooie kijkjes in het heden en verleden van Heleen van Rooyen dan je beseft. Ik die niet houdt van boeken in deze stijl geschreven en toch heb ik genoten van het lezen en vaak dubbel gelegen of mijmeren over : “hoe anders zou de wereld kunnen zijn als we open kunnen zijn over wat we doen en hoe we leven”, Heleen daar benijd ik je wel eens om.

Het laatste stukje is George Michael en Fadi, dit zal een ieder anders lezen en ervaren.

Zijn we allemaal bijzonder, jazeker, Heleen geeft dat moeiteloos weer in dit meer dan bijzondere boek. Een boek wat ik wellicht voorbij zou lopen, maar nu ik het gelezen heb…..een aanrader als in stap eens uit je comfortzone en durf te durven.

Liefs E.

Share Button

Comfortzone…

webfind

En dan besluit je om een nacht te blijven slapen bij vrienden met een boot…de reacties alom waren:

Jij…

Op een boot, jij…

Jee, zou je dat wel doen…

Hoe goed ken je de mensen…

Je kunt niet weg he van een boot…

Ha aan iedereen zou ik willen zeggen: “al het bovenstaande is de mantra die iemand me jaren voor hield ‘Jij, jij kunt dat niet…’ en die zin in alle variaties die het maar mogelijk heeft. Ik heb al lang ontdekt dat ik veel meer kan dan ik ooit voor mogelijk heb gehouden, op alle vlakken. Wat niet impliceert dat ik nooit struikel of een stap terug moet doen om en uit mezelf. Wanneer gaan jullie de zinnen naar mij toe aanpassen? Ik zou het heel erg waarderen dat afschieten heb ik wel gehad, daar ben ik compleet klaar mee. Oh ja en kun je niet tegen de veranderde “ik” en hoe ik in het leven sta, dan is het wellicht tijd om het of uit te spreken of gewoon mij mezelf te laten zijn.

Laten we wel wezen, mijn leven was grotendeels bepaald en nu, nu laat ik niks meer bepalen door anderen alleen door mezelf. Leidraad daarbij is : “voelt het goed, dan is het ok en bij twijfel niet oversteken”.

Ik ging dus een dag naar vrienden met een boot en had uit mezelf gezegd zal ik blijven slapen, immers de dijk naar Enkhuizen in de avond/nacht is even zo goed niet zo fijn. Dus ‘s morgens, dekbed, kussen, pyama grinnn en de rest van alles ingepakt. Lekker op tijd weg, want vlakbij de haven zit een autodealer waar ik even wilde kijken, nee niet kopen iets met ruim boven budget maar zo fantastisch om te kijken.

Even voor 10 uur gebeld ik ben er en rustig over de steiger die door de wind wel schommelde- en ik toch iets had van oops…gelukkig een klein meisje en een kort gesprekje deden me ontspannen. Heerlijk ontspannen dus..auch de boot iets verder van de steiger af, even denken en ook dat ging super. Knuffelen op minder dan 1 meter, koffie en taart, bed opgemaakt en toen …gingen we zomaar naar Rotterdam 🙂 naar de winkel die al zo lang op mijn wensenlijstje stond.

Aldaar aangekomen, gekeken en alles moest even landen in mijn hoofd, de kleuren, de hoeveelheid, de hoogte van hakken en laarzen…en de sfeerimpressie van de winkel. Lastig ik vind/vond nl veel mooi, echter mijn enkels krijsten al van te voren ….niet doen, please…te hoog, te smal enzzz. Ik paste een paar kobaltblauwe pumps prachtig, dus genomen. Ik probeerde waanzinnige sandalen met dito waanzin hakken…helaas daar gingen mijn voeten noch mijn enkels mee akkoord. Dan toch die mooie overknee laarzen in muisgrijs aangepast..ja joh ik, die niet van passen wilde weten, trok nog een keer mijn sneakers uit. Prachtig maar de twijfel ging niet weg…dus niet genomen. Daarna om de hoek een gezamenlijke meeneem lunch genoten op een bankje in de regen met dito wind. Een stukje koopgoot, in corona stijl ingericht met potten gevuld met Lavendel. Terug naar de auto, terug naar de boot.

Lekker gegeten van de take away menukaart van https://hendrickje-stoffels.nl/

Daarna op pad voor een kop koffie bij vrienden in de kop van Noord Holland, lachen en praten is ons allemaal wel toevertrouwd.

Op de boot heerlijk nog even gepraat, wijntje erbij en dan het bed in.

Daar lag ik dan, een luik boven mijn hoofd met uitzicht op de mast, geluiden die nieuw zijn, alle geluiden, klapperende lijnen, klotsend water, de wind alles was anders maar ‘t voelde vertrouwd en veilig. In slaap gevallen als een blok beton, met hier en daar ruzie met te lange benen of een te kort bed grinnnnnzzzz….UItgerust wakker lekker kletsend over van alles en iemand die dacht dat het echt nog maar uur in de ochtend was ;-)…uiteindelijk toch eruit en ontbijt met koffie. Heerlijk dat samen ontbijten af en toe is een kadootje. Daarna afscheid nemen met een knuffel en terug naar huis. De terugrit was alsof ik een korte vakantie had gehad…

UIt mijn comfortzone ja, maar ik ging binnen de grenzen van mijn comfort…dus was het ok ok.

Dank jullie wel M & E en N & S voor de knusheid, de knuffels het lachen…enzzzz.

bovenstaande is een webfind….

Share Button
>
Facebook