Notice: spl_autoload_register(): Argument #2 ($do_throw) has been ignored, spl_autoload_register() will always throw in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-content/plugins/google-publisher/ClassAutoloader.php on line 27

Notice: Function _load_textdomain_just_in_time was called incorrectly. Translation loading for the subscribe2 domain was triggered too early. This is usually an indicator for some code in the plugin or theme running too early. Translations should be loaded at the init action or later. Please see Debugging in WordPress for more information. (This message was added in version 6.7.0.) in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/functions.php on line 6114

Notice: Function _load_textdomain_just_in_time was called incorrectly. Translation loading for the wemail domain was triggered too early. This is usually an indicator for some code in the plugin or theme running too early. Translations should be loaded at the init action or later. Please see Debugging in WordPress for more information. (This message was added in version 6.7.0.) in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/functions.php on line 6114
morgen is niemand beloofd – schrijfmomenten

Genieten, dat kun jij wel….

webfind

Zomaar een zin, ergens vorige week die me in een chatgesprek werd toebedeeld.

Mijn antwoord: “dat heb ik mezelf wel geleerd”.

Deze zin zette me tot nadenken. Nadenken wanneer ik daarmee ben begonnen om weer te genieten en het tot levensgenieter te brengen.

Beginnen in 2017 alles daarvoor bestond uit zorgen, zorgen om en voor zorg en me vooral zorgen maken over de zorg van mijn beide ouders.

Het is Januari 2017 dat ik voor het laatst de zin zei in het ziekenhuis, omdat men niet wilde geloven dat het met mijn vader niet goed ging…de zin der zinnen: “Kom pap dan gaan we naar de dijk rijden eraf en dan zoeken ze het allemaal maar uit”. Op dat moment besloot men dat mijn vader toch maar moest blijven en er een WMO consulente moest komen. Die kwam, zag en overzag alles en toen mijn vader zei:  “ Om mij hoeven jullie je geen zorgen te maken ik ga toch dood, maar daar zit iemand waar ik me wel heel ernstig zorgen over maak”. Let op mijn dochter ik kan het niet meer van deze afstand. De WMO mevrouw keek me aan alsof ze door me heen keek, mijn vader moest een klein stukje lopen, ze had genoeg gezien”. Nou zegt pap, dit was wel heel kort he ….hoop dat ze iets kunnen doen…ga je straks langs mam? Ja pap dat doe ik zeker.

Buiten in de veiligheid van mijn auto kwamen tranen…dikke tranen.  Zucht, rug recht adem en uit, je kunt het nog even langs mam en dan naar huis. Tja de een in het ziekenhuis, de ander in een verzorgingstehuis en met beiden ging het echt niet goed.

’s Avonds thuis, adem in en uit, iets eten en slapen morgen werken. Tussen alle spagaten door.

Mijn vader is kort daarna in maart overleden en mijn moeder in april. Drie weken na elkaar zoals mijn moeder al lachend voorspeld had.

2017 het jaar van verhuizen , inhuizen, uitruimen, huis verkopen en appartement kopen. ’t Was het jaar van kracht en adem in en uit….en tranen veel tranen.

2018 ik zag op tegen de datums dat beiden het leven lieten…ze zeggen wel eens dat je hele blauwdruk en DNA veranderd. Ik besloot in maart een huisje te huren bij  https://www.landal.nl/parken/duc-de-brabant#filter:eyJzIjoiMyJ9al. Vanuit deze plek een deel van de wereld weer herontdekt, want 7 jaar zorgen en daarnaast werken in een steeds kleinere wereld laat echt wel sporen na.

Met trillende knietjes deed ik het inchecken maar t werd gezien door de receptioniste. Ze waren echt lief, ook de mensen die achter me stonden. In het huisje aangekomen stond het zweet op mijn rug en was ik bekaf. Ik vermoed dat dit het moment was waarop ik besloten heb, me nooit meer aan iemand te committeren en puur voor genieten gaan in het leven.

Hoe zwaar het was al die jaren laat zich ook vangen in een angst, de dijk van Lelystad en het water links en rechts. Net als alle sommen in mijn hoofd wat als je x km per uur rijd en dan t stuur naar rechts gooit…..Nooit meer heb ik die momenten, zelfs niet als ik zomaar op een richel beland, door anderen, doordat men woorden verdraaid die ik never zal zeggen…immers ik kan veel maar ik kan niet kijken in de hoofden van anderen.

Ik leef mijn leven, en dat is genieten van soms veel en soms van de kleine geluksmomentjes zoals vandaag in Genk de waanzinnige kerstetalage van Valentino chocolatier, waar een mooi gesprek plaatsvond over de kosten van de ornamenten en dat je foto’s in je hoofd maakt en die gedachten en foto’s kan niemand je afpakken.

** Dit is een beroemde uitspraak van Edith Eger : “Niemand kan je gedachten van je afpakken”. **

Dit jaar was met alle kosten van de tandarts mijn duurste jaar ever, een knappe e-bike verder, de tandarts ed. kosten bakken geld, maar ik heb nog in geen enkel jaar na het overlijden van mijn ouders zo genoten als afgelopen jaar.

Geniet vandaag, want morgen is niemand  beloofd ongeacht je status, religie of leeftijd.

Liefs E.

Share Button