Notice: spl_autoload_register(): Argument #2 ($do_throw) has been ignored, spl_autoload_register() will always throw in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-content/plugins/google-publisher/ClassAutoloader.php on line 27
Notice: Function _load_textdomain_just_in_time was called incorrectly. Translation loading for the likebtn-like-button domain was triggered too early. This is usually an indicator for some code in the plugin or theme running too early. Translations should be loaded at the init action or later. Please see Debugging in WordPress for more information. (This message was added in version 6.7.0.) in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/functions.php on line 6121
Notice: Function _load_textdomain_just_in_time was called incorrectly. Translation loading for the wp-email-template domain was triggered too early. This is usually an indicator for some code in the plugin or theme running too early. Translations should be loaded at the init action or later. Please see Debugging in WordPress for more information. (This message was added in version 6.7.0.) in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/functions.php on line 6121 Uncategorized – Pagina 2 – schrijfmomenten
Tjonge echt ik moest dus naar de huisarts een paar weken terug, ja ik heb nog steeds dezelfde praktijk als toen ik in Lelystad kwam wonen. Gek eigenlijk dat je gewild of ongewild bij een arts of praktijk blijft hangen. Nu hebben we wel andere huisartsen gekregen maar het pand blijft hetzelfde.
Ik was ziek voor ik ging, niet ziek als in mij mankeert echt iets 😉 maar meer weer uitslag in mijn gezicht. Dus een afspraak want tja voor dat witte briefje met de nodige medicatie moet je toch echt halen bij de huisarts. Dus alles van slag thuis, een klein kwartier op een parkeerplaats staan om rustig te worden, hoge hartslag bij binnenkomst…mij overvalt een complete angst en probeer mijn ademhaling onder controle te krijgen, uiteindelijk lukt dat wonderwel tot ik wordt geroepen en de arts begint over de bezoekkamer die veranderd is, want ook huisartsen worden bedreigd…en dan knapt er is iets alsof er een draad in mijn hoofd doorbrand en ik begin te huilen, ik wil haar angst niet noch de angst voor de praktijk en hoeveel machteloze momenten ik daar heb gehad in mijn strijd voor mijn ouders en hun zorg.
Mijn gezicht, na 5 jaar van penicilline kuren mag ik naar een dermatoloog zoals de huisarts opmerkt: “kijken wat hij er van bakt”.
Gebeld met de dermatoloog en na een tig aantal vragen vind men dat het spoed heeft….Ik vraag zal ik foto’s opsturen met de nodige informatie wordt het gewaardeerd, men is ongerust ik niet. Ik wil de angst niet en heb al jaren terug een besluit hierin genomen. Het gesprek met de kliniek bracht me jaren terug bij het AMC waar we uren op een uitslag van mijn moeder moesten wachten. Eindelijk mochten we naar binnen, alle gesprekken voor ons waren slecht nieuws gesprekken…dus onze hoofden en harten bibberden ….eng. Twee artsen met een lijst met vragen, mam beantwoorde ze met nee allemaal in mijn hoofd galmde het met allemaal ja antwoorden. Ik hoor mijn moeder vragen is het op te lossen met een pilletje het antwoord was nee , maar we willen wel graag een punctie doen bij u, mijn moeder was kort en bondig nee dat wil ik niet , dan ga ik wel wat eerder dood. Na dat bezoek zijn we door de beide artsen nog een x aantal keren gebeld want het was belangrijk, jaren later brak ze een pols en belandden we weer in AMC en deden ze een kruiswaarde bepaling op het bloed en voilà daar was het weer, de vraag voor een punctie, men durfde in de eerste instantie niet te opereren…
Terugkomend op angst die zomaar even de kop op kan steken en veel verder dendert in je leven, je hoofd en hart…..Het is tijd om de ziektekosten verzekering te bellen en te veranderen van huisarts.
Angst is anders dan bang zijn….angst ik wil het niet toelaten in mijn leven …Haar angst mag niet mijn struikelblok worden in het leven wat ik leid.
Noteert: begin bij bellen zorgverzekeraar voor een nieuwe huisarts, zorgen dat het ook met mij goed blijft gaan.
Bij de huisarts, de man waar je altijd voor 8 uur terecht kon, die gewoon deed en dichtbij de mensen stond, in Hengelo hing een geborduurd schilderijtje met de tekst :
“Een mens lijdt dikwijls ’t meest, door ’t lijden dat hij vreest”.
Het woord orkestbak galmt de hele dag al door mijn hoofd, de aanleiding is wel een melding op een social media forum dat een vriend was overleden geheel onverwacht, Het zorgde voor een vol hoofd en een jankbui die ik al maanden niet meer heb gehad. Soms is een woord genoeg om een blog te schrijven zo ook “de orkestbak”,
De orkestbak bevind zich direct tussen de zaal en het toneel, Achter de zaal het balkon en de loges en daarachter de gewone rijen stoel tot hoog in de nok.
Eigenlijk is het leven een soort van theater, de voorstelling op het toneel is het leven, het pad wat je bewandeld de mooi momenten, de mindere momenten. Als kind zit je net als in Theater Carré achterin bijna in de nok en pak je wat er rond om je gebeurt niet zo op. Je wordt ouder en zakt steeds een stoel naar beneden, iedere keer een rij dichterbij het toneel. Het leven gaat zoals gaat dus je hebt het niet zo door, het leven zijn ups en downs, beperken zich in de meeste gevallen tot de acteur, je lievelingspopster of je huisdier wat overlijdt, ook is er het verdriet om een verloren liefde in je jonge jaren.
De eerste tekenen dat je balkon zit in het theater van het leven, zijn de dierbaren die je verliest zoals grootouders ….Naarmate je ouder wordt verschijnen er ziektes in beeld die je liever niet hoort…het ontneemt je veelal vrienden/vriendinnen.
Nog wat later in je leven realiseer je jezelf dat de orkestbak van het theater best dichtbij komt. Het moment dat je meer rouwkaarten of berichten in je sociale feeds ontvangt dan je wenst. Het moment dat je omkijkt naar de nok van het theater de achterste rij, lijkt het echt nog maar zo kort geleden? Je daalt af met je ogen de momenten meenemend in je hoofd en hart. Een weemoed overvalt je, zo dichtbij dat je bijna de instrumenten van de orkestleden kunt aanraken…
Dat moment doet je beseffen dat hoe mooi het leven kan zijn in alle facetten…het niet fair is dat jij tot hier komt en anderen het balkon of de zaal niet zullen halen. Dat moment dat een ieder zich beseft….het is te kort, het is nog te mooi…het moet niet mogen.
Het moment dat rouw op voorhand al winst behaald, het toneel even leeg is als een pauze en je alleen maar kunt zijn met gedachten en de woorden van een oud collega die ooit zei: “het leven is net een theater, hoe dichter je bij de orkestbak komt hoe meer mensen afscheid nemen….”.
Het leven een theater en soms net de zee, het geeft en neemt…dat geven is fijn dat maakt je hart ongeacht waar je je in het theater bevind dat het warm is en comfortabel, het moment dat het neemt …daar doet geen enkel woord eer aan de diepe lading…dan is het toneel leeg, de stilte overdonderend en het orkest keert zich in stilte naar de zaal…
Dag J……..rip enne ik denk dat je deze wel kunt waarderen …een met een knipoog…
Ik lees ze al jaren, Flair en Viva toen toen ik jonger was, de Libelle en Margriet waren de laatste jaren mijn troostvoer en rustpunt op de vrijdagavond. Daarnaast laat ik me graag verleiden door de Happinezz, Zin, Noaber en vele andere die het af en toe halen.
Sinds ik alleen woon bleven de Margriet en Libelle voor de nodige rust in mijn hoofd. Toch knaagde er iets, iets wat ik niet geheel kon benoemen, stukjes vond in La Route en Leven in Frankrijk. Toch miste ik de verdieping die zelf niet te vinden was in de Psychologie. Gek ik die zo graag lees vind in veel tijdschriften niet de rust. De rust die mijn wezen schijnbaar nodig hebben in de drukte van werk en de hectiek van de wereld en het nieuws overal.
Tijdens een van mijn zaterdagen, ja die zijn nog steeds van mij :-), bezocht ik een boekwinkel en liep langs de tijdschriften al twijfelend wat neem ik mee, als mijn oog valt op het nieuwe tijdschrift OMG https://omgmagazine.nl/ ik nam. het mee zonder verwachting maar dit tijdschrift gaf me de rust die ik nodig had om na te denken. Om mijn hersens aan het werk te zetten, de geest te verruimen. De interviews en gesprekken die in dit tijdschrift, eigenlijk is het meer een glossy op hoog niveau geschreven met o.a. goede interviews. Ik zou het omschrijven als religie x filosofie Het is een waar cadeautje aan mezelf de OMG.
Ik hoor je denken…..
Zelf ben ik niet opgevoed met welke religie dan ook. Wel bezocht ik veel kerken woonde missen bij, zag en voelde de kerk. De beste herinnering heb ik aan de nachtmis, ik was een jaar of 17 denk ik…Nog als ik verdrietig ben of het niet weet, de antwoorden niet komen zoek ik wel eens een kerk op om de stilte die als een deken om je heen valt en niemand die je stoort. Naast kerken bezocht ik zowel en Nederland, België als Frankrijk kloosters waar mooie gesprekken ontstonden met broeders en nonnen. Dus past OMG wel bij me.
Het vierde nummer net gekocht en ik laat me weer verrassen door de mooiheid van de omslag. In 2022 neem ik een abonnement heb ik me voorgenomen zelden dat ik dat doe :-).
Zo maar een foto voor velen, voor mij een dankbare herinnering. De laatste vakantie met mijn ouders waarin niks onmogelijk was. Fietsen, wandelen, samen koken en eten. Uit eten en wat was het fijn de vakantie in Limburg. Het park waar ik zelf nooit meer naar toe zal gaan om de emoties die in mijn hart zijn geëtst niet open te laten gaan. De emoties zitten daar goed, de traan viel machteloos zijn weg zoekend over mijn wang.
Die ene foto in mijn herinnering op facebook die ik vandaag niet gedeeld heb. He, hoor ik je denken maar jij deelt bijna alles…bijna inderdaad maar dit is een foto…zo speciaal..zo intens genietend van alles. Dus alleen van en voor mijn ogen.
Wat is er zo bijzonder aan de foto? De synergie die er toen was tussen twee mensen die me dierbaar waren/zijn, die heb ik echt maar op heel weinig foto’s terug gezien. De communicerende houdingen zonder aversie of iets anders waar ik te veel van heb gezien.
Fietsen, toen door een bos waar zoveel tamme kastanjes stonden, dat mijn vader begon te vertellen dat hij toen hij klein was en zijn papa nog leefde, ze kastanjes gingen zoeken, samen op de fiets. Hoe ze samen hun schat voorzichtig boven de schouw legden, boven de haard, zodat ze konden drogen. Ik zie beelden van toen en dat moment 10 jaar geleden waar mijn vader een kommetje bovenop de radiator zette om de kastanjes die hij zo zorgvuldig had gezocht, te laten drogen. Ik zie zijn gezicht vertrekken in emoties in fracties van secondes.
Mijn ouders …toen en de laatste jaren voor 2017…bizar hoe dingen veranderen. Een ding veranderde nooit de passie waarmee mijn vader iets deed….
Pap soms mis ik je meer dan ik ever zou kunnen bekennen…de kastanjes zijn er bijna weer…mss ga ik er wat zoeken om in een vaas te doen, herfst in huis. Jij zou het prachtig vinden…
Al ben ik alweer 2 weken aan t werk bij mijn nieuwe werkgever 🙂 ben ik voordien echt wel even naar France geweest. Ik moest echt een stukje heimwee stillen :-).
Dus reed ik 17 augustus vroeg weg naar Reims voor een overnachting bij https://all.accor.com/nederland/index.nl.shtml ik kies dan bewust voor een budget hotel, het is slapen en zolang ik maar een eigen ruimte heb om te douchen / toilet vind ik het prima. Ik koos wederom voor Ibis budget Thillois, deze bevind zich buiten de stad. Met om de hoek de bekende Burger King naast fantastische restaurants op loopafstand. Dit keer was het noodzakelijk een pas sanitaire te hebben. Dus de Covid app die je op internationaal moet zetten. Het gaf iewat stress maar ok…ik kon eten en terrasjes pakken.
De volgende dag rustig aan doorgereden naar Nuits-Saint-George https://nl.wikipedia.org/wiki/Nuits-Saint-Georges een alleraardigst stadje. Wederom een budget hotel, een kleiner hotel. Een receptie, ontbijtzaaltje en een terras buiten. Hier had ik geboekt voor 4 nachten. Fantastisch personeel 🙂 internetstoring maar gelukkig mocht ik blijven 🙂 altijd fijn.
Vanaf deze plek is het uitgang uit rechts de P-plaats en rechtsaf de hoek om zit een bakker met gelegenheid tot eten van ontbijt tot pizza’s en lekkere koffie niet geheel onbelangrijk voor Nederlanders. Om de hoek zit een drankenhal en de Carrefour.
Het stadje heeft unieke leuke winkeltjes en mooie momenten van kunst.
Kunst in Nuits-Saint-Georges
Moe maar zo fijn om in France te zijn, genoten van fijne gesprekken en leuke momenten met lach..doodmoe mijn bed in. Dus op tijd wakker de volgende dag.
Een dag Beaune
Rustig aan door de Route des Grands Crus de Bourgogne prachtige wijnhuizen 🙂 met dito optrekjes. In Beaune stonden mensen al rijen dik voor het Hospice de Beaune. Stil en met enige verbazing heb ik er vanaf een terras naar zitten kijken. Een latte en een crêpe – iets met sweet memorylane- heerlijke gesprekken gehad met Fransen/Duitsers/ Engelsen. Waarvan er toch echt 2 ACDC fans waren en het gesprek al snel ging over Nightwish…:-) hoe leuk kan het zijn. Youtube op het terras aan en Henk Poort en Floor Jansen deden het super zo :-). Kunst, op elke hoek zit wel een kunstwinkel of antiquar (gelukkig zat het dicht, maar ik zag er een schilderij welke in mijn huis perfect zou passen). De boekhandel Anthaneum https://www.athenaeum.fr/ is een bezoek waardig louter alles wat met wijn te maken heeft. Dus heerlijk dwalen. En dan gaat het lekker ruiken in de stad, tafels worden ingedekt, lunchtime, dus voor er geen plek meer is…tafeltje gescoord en een plat du jour was echt maar € 16 euries. Vooraf meloen en ardenner ham en hoofdgerecht sirloine steak met een overheerlijke saus en patat. Daarna nog een schilderij expositie bezocht in een oude kerk wat zo mooi was en ook weer een glas water en een mooi gesprek opleverde met de aanwezigen. Duiters kunnen idd alleen maar Duits dus getolkt naar het Engels en terug. Dan is er een Cinema de Claude Lelouch, prachtige filmposters aan de zijkant. Een dag zo fijn…en al met al vandaag ook nog eens 7,5 km gelopen :-). Nu geland in t hotel en uitrusten met een cola en een stukje camembert op brood.
Paul Delmée hij maakt fantastische schilderijenZoveel mooie blikjes..alleen al voor de afbeeldingen zou je ze meenemen …ansjovis brrrrrrLunch op een terras
Een dag Dijon…
Vroeg wakker na heerlijk te hebben geslapen. Twijfel tussen gympen of wandelschoenen. ‘t Wordt warm zeggen ze dus maar gympen aan 🙂 Op naar Dijon. Via de route binnendoor, niet dat de tolweg duur is, maar dan ontgaat je het mooiste deel van de omgeving. De grote wijnhuizen links en rechts. In Dijon zijn er tig parkeerplaatsen. Ik parkeerde mijn Mr Noir in de overdekte geheel lege bewaakte parkeergarage Parking Monge Dijon waar ik eigenlijk zo naar toe kon rijden, via de zone industriël en Dijon Sud. Onderweg naar de stad kwam ik de meest mooie en bijzondere deuren tegen. Elke stad heeft een wandelroute gemarkeerd met een messing? tegeltje. Bioscoop Le Darcy met een groot rond raam. Ik ben van de straatjes links en rechts dus liep ik tegen een bijzonder postkantoor aan. Getuige de mooie gevel met aan weerszijden hanen :-). Bijzondere gebouwen en kerken met een bijzondere klokkentoren een man en vrouw hoog boven de stad uitkijkend draaien als de klok slaat. Tijd voor koffie op een terras, bijzonder hoe mensen toch snel contact leggen als je alleen bent. Men vind het wel vreemd maar als ik uitleg je kunt links of rechts als je dat wilt glimlachen ze en beamen dat dat heel handig is :-). Heerlijk gewandeld en voor de lunch was er een soort van binnenplaats, zoals je die wel meer ziet in Franse steden, echter er was een klein maar leuk restaurantje. Lekker gegeten een Croque Monsieur met sla en een mosterddressing uit de regio. Mosterd kent veel smaken hier 🙂 regionaal product. Als ik stil sta op een plein midden in de stad kijk ik omhoog en zie een rode ligstoel op een balkon. Een klein meisje vraagt me wat is er zo bijzonder..ik leg uit dat ik vind dat het een unieke balkon is. Ze knikt en beaamt wat ik zeg. De moeder lacht en zegt, oh ze heeft haar gelijke gevonden, mijn dochter praat met iedereen en zo belanden we samen op een terras voor een drankje en zijn we zo een uur verder. Verder wandelend door Dijon bekijk ik een kerk en ja hoor weer kruisen paters mijn weg. Bijzonder iedereen heeft een mondkapje maar zij niet…mijn vraag werd beantwoord, God beschermd iedereen. Zucht ik heb alleen mijn armen omhoog gebracht “hoe dan …”. Zelfs de Fransen waren verbaasd hoe dom mensen dus kunnen zijn. Al met al een dag met veel zon en mooie gesprekken met diverse mensen.
Prachtig versierde deurelke stad heeft zoiets met een unieke afbeelding…Detail bioscoopPostkantoor…mooiVerstillend mooiMooi….Oude bouwstijlen zie je er nog wel/vakwerkhuizenHet mooiste plekje in Dijon …zonnen met uitzicht over de stad…moet mooi zijn daar …Tegenover de winkel van Hermes 🙂Straatje achter de winkelstraat met een fijn klein restaurant 🙂Franse cola was goed van smaak
Al met al een unieke fijne vakantie, die te kort was dit keer omdat het geheel onverwacht was. Normaliter plan ik niks in de zomer uch voor wat de vakantie betreft.
De Bourgogne is mooi om te ontdekken, groen, warm en aardige mensen. Mijn voorkeur gaat meer uit naar groen/kastelen of historie.
Volgend jaar? ga ik zien …welk deel en hoe ik het dan ga doen 🙂
Echt ik ben nu dus vrij om te solliciteren nadat ik mijn Vaststellingsovereenkomst getekend had.
13 Jaar bij een bedrijf, dat vlak je niet zomaar uit, maar na de maandagochtend 2-8-2021 de deur achter me dicht te hebben gedaan, mijn CV op het internet open heb gezet, heb ik toch echt twee gesprekken per dag gevoerd. Me nog steeds verbazend over van alles en iedereen.
Oh echt, diploma’s, certificaten door je handen laten gaan voor een volgend sollicitatie gesprek en voor je CV. De middelbare school mijn examen deed ik met 2 armen in het gips na een toch niet alledaags ongeluk met een paard. Een aanstellingsovereenkomst en speldje van de opleiding tot Ziekenverzorgster, ik was toen echt te jong om het proces ouder worden tot aan het overlijden te kunnen behappen. Certificaten MAVO deze haalde ik naast mijn werk in het ziekenhuis en later voor mijn plezier omdat ik nu eenmaal Frans wilde spreken 🙂 en schrijven. Getuigschrift van het goed afronden van de cursus Hoofdconducteur met standplaats Amsterdam waar ik echt met veel plezier gewerkt heb Getuigschrift Praktijkcoach bij de Politie. Certificaten Word, hoeveel meer weet ik nu inmiddels en niet alleen van Word. Certificaten De Fun van Telesales en Contractmanagement voor Salesmanagers in de praktijk.
De kracht van willen en out of the box denken, immers de zin “dat kun jij toch niet…” was er toen al en nu denk ik in “als je niks probeert slaag je nooit, durf te durven”.
Gesprekken van fijne open gesprekken zonder verborgen agenda’s. Het ontdekken dat sommige bedrijven toch gaan voor een diploma boven ervaring en kennis van…Grappig om te ontdekken dat als je niks hoeft nog, je ontspannen en relaxed bent.
Een speeddate met een trainer van een bedrijf met leuke vragen als: “en wat doe je op een zaterdag als je vrij bent…” en “waar je het meest trots op bent..” de laatste kwam even binnen..maar ook die wist ik te beantwoorden.
Benieuwd waar deze gesprekken allemaal toe gaan leiden 😊. Waar ik terecht kom…
Inmiddels mijn vakantie iets verschoven daar er vanmiddag eind van de dag nog 2 telefoontjes binnen kwamen die ik gemist had omdat ik …jaja lach maar in slaap was gevallen op de bank…en de telefoon op stil stond 😊.
Ergens vorig jaar ontving een brief van Tante H. ze zou 80 worden en had ondanks Corona bedacht of een huis in het oosten van het land als het kan of een picknick in het Noorderpark. Heerlijk die ondernemende familie van me :-). De datum kwam dichterbij en ontving van mijn nicht een telefoontje …ben jij er eigenlijk het hele weekend van vrijdag tot en met zondag? Ik heb uitgelegd in principe heb ik het hele weekend niks gepland, dus ja dat kan :-).
Vrijdag 23 juli vanuit het werk even verse bloemen halen, aftanken bij de BP en rustig aan naar het oosten van het land, via de A1 tot aan Borne en dan binnendoor naar Vasse. Een beetje memorylane want hoe vaak hadden we vroeger die stukken gefietst, voor een pannekoek bij https://www.tantesien.nl/ of bij https://www.watermolenbels.nl/.
Ik reed Vasse https://nl.wikipedia.org/wiki/Vasse_(Nederland) binnen en heb mijn auto maar geparkeerd, ik herkende echt niks in het dorp ja ok, Tante Sien en de kerk..daar hield het wel op. Het was een mooie dag dus tijd voor ijs, ik was vroeg dus, bij IJssalon Vasse een bekertje ijs besteld en op het terras al pratend met mensen die uit Hengelo kwamen t ijsje genuttigd.
Dan de weg tegenover de ijssalon in rijdend, komend langs weilanden met mais, gerst en gras beland ik op de Uelserweg, ik geef gas en zie nog net het bord “Landgoed de Mosbeek” en beland in het dorpje Getelo en zit al in Duitsland. Ik hoorde een stemmetje in mijn hoofd “keer om …” dus gekeerd iets rustiger teruggereden en via een mooi smal weggetje aangekomen bij ‘Landhuus’ zo mooi zo rustig gelegen. Prachtig huis en serieus van alles voorzien en dan voor 20 personen …
Vanaf dat moment was het eigenlijk een ontspannen binnen vallen van familieleden onder het genot van koffie/thee/limonade. MIjn neef M. zou de vrijdagavond het eten verzorgen…Paella met kip, garnalen en knoflook…ik snap de combi kip en garnalen nooit zo …maar wat was het lekkerrrrrrrr…
Het was een avond van praten/bijpraten/delen en vooral het begin van een ontspannen weeekend. Er waren naambordjes gemaakt voor wie op welke slaapkamer zouden slapen.
‘t Was laat dat we naar bed gingen mijn nicht en moi deelden een kamer dus nog even gepraat en toch in slaap vallen. Nu is het zo dat het Landgoed buiten een dorp ligt en omgeven van mooie boerderijen…oh ja vergeten ze hebben ook vaak kippen en hanen…dus zaterdagmorgen ergens tussen 6 en 7 ging de wekker hoor https://www.youtube.com/watch?v=xxr5QMlsQiQ En ja er waren er een stuk of 3 hanen met allemaal een ander keelgeluid ;-)…dus wakker, het kwam wel lekker uit van ook sta ik gelijk “aan” als ik wakker wordt het eerste kwartier kan ik niemand in mijn ruimte velen ..sorryyyyyyyy grinnnnn…Uiteindelijk maar bed uit en ook Tante H. was al wakker en er was koffie, buiten met het uitzicht van de foto, weiland met paard en rust. Lekker gepraat en snel aankleden om samen met Tante H. naar Vasse te lopen, Oom J. had al gevraagd om de krant dus dat kon dan gelijk. Werkelijk waar Vasse in mijn jeugd klein enzo was waren er nu mooie huizen bijgebouwd in de lijn van de natuur en de boerderijen.
Terug was iedereen wakker en er werd eten gemaakt heerlijk altijd gaat het zo ongedwongen niks moet en veel mag en kan gewoon. Aangezien ik op zaterdag altijd mijn dag heb, deed ik dat nu ook. Dus reed ik rustig aan naar het altijd lieflijke pittoreske kunstenaars stadje Ootmarsum. Zoveel unieke mooie winkels. Van kunst naar unieke winkels, zoals http://gewoonmooii.nl/ waar ik van de dames koffie kreeg en een leuk gesprek volgde, ik zag een kastje maar twijfelde en bij twijfel niet doen ..Aan de overkant had ik een leuk ornament gekocht voor mijn raam met vensterbank in de kamer. Tevens was er een winkel geopend met grote maten, dus even gespiekt en toch een leuk zomers item kunnen scoren.
Prachtige kunst van Ton Schulten, Annemiek Punt, Bronzen beelden…of je nu van winkelen houdt of van kunst er is zoveel te zien naast de vele terrasjes, restaurants en een prachtige kerk. Het was enorm warm en drukkend dus rustig aan naar de auto en terugrijdend naar het huis, realiseerde me weer dat Genieten mijn ding is en dat ik dat nodig heb om op te laden en te resetten van de hectiek van de wereld waarin we allemaal op onze eigen manier meedraaien.
Pas geleden zag ik een film..de mooiste zin: “Het maakt niet uit hoe de carrousel draait hij blijft toch wel draaien, maar jij kunt bepalen op welke plek je je bevind in de carrousel..”
Zaterdag had nicht M. een BBQ besteld dus ook opgehaald in de middag, ook weer super leuk, heerlijk wijn erbij, mooie gesprekken over boeken/politiek/brexit. Eigenlijk lukte het net allemaal voor het ging regenen
Wij zaten heerlijk onder de overkapping, toen de achternichtjes zeiden dat we naar binnen moesten voor ene quizz op https://kahoot.it/ helemaal ingespeeld op verleden en heden van Tante H. met unieke leuke vragen. En lekker competatief 🙂 aangezien ik weet dat ze deze deze blog gaan lezen “dametjus dank dank voor de leuke quiz :-)”.
Naarmate de avond vorderde werd de kamer leger en leger….heerlijk genoten.
Zondagmorgen heb ik de wekker om 5 uur gemist maar om 7 uur waren ze er 🙂 dus even wakker worden, een zon die scheen…uit bed en ja hoor de jarig Tante H. zat al aan de koffie. Lekker koffie gedronken, alles rustig aan..aangezien een 3 tal nog naar Luxemburg ging, allemaal apart gegeten en hen uitgezwaaid.
Aangezien er iemand afzegde wat echt wel een hele leuke verrassing zou zijn, bood ik aan even op en neer naar Goor te rijden…de dame in kwestie was zo leuk dat we eigenlijk best snel weer in Mander waren. De verrassing was super want Tante H. viel helemaal stil (uniek moment hoor). En zo mooi …..een klein gebaar en zulke waardevolle momenten.
De lunch aan een hele lange tafel, met lekker broodjes/croissants en veel gezelligheid en het overhandigen voor Miss K. en Miss B. aan Tante H. en het eten van een heerlijke taart was er bijna het einde van een weekend aangekomen.
Opruimen , ik besloot om weg te gaan na de lunch, afscheid nemen en rijden. Ik moest omrijden omdat de weg van Harderwijk -Lelystad eruit lag. Op het moment dat de landwegen verlaat en de N wegen bereikt en de A28 besef je pas in welke rust je een weekend hebt gezeten.
Ergens bij een tankstation kwam ik tot de ontdekking dat ik mijn tas had laten staan in het huis, dus die gaat nu met nicht M. mee en vis ik die wel op ergens op weg naar ‘t strand ofzo :-).
Ik wil Tante H. nogmaals bedanken voor een fabeltastisch weekend op een mooie locatie, mijn familie voor het warme bad wat we met zijn allen hebben gemaakt, in dit mooie bijzonder weekend met veel zon, fijne gesprekken en alle ontbijten, lunches en de maaltijden ‘s avonds. De vrienden van Tante H. die ieder op elke wijze kleur gaven aan het weekend.
Liefs E.
Rust – Relax- Emo momentje voor mezelf gevangen in de focus van de lens 🙂
Vandaag werd ik wakker, mijn kussen nat van tranen. Bizar, niks van gemerkt, geen idee hoe laat, hoe vroeg….alleen dat ik rood doorlopen ogen had en mijn gezicht er niet uit zag.
Alles maar in de was, de kussenslopen en het kussen…tranen ik heb ze zo lang niet gehad, waarom nu dan wel? Langzaam dringt het tot me door ik hoor al een paar dagen voetstappen in mijn huis..voetstappen die ik ken, voetstappen waarvan ik dacht ze zijn weg. Ik zit op de rand van het bed en stel de vraag hardop : “geen zorgen maken meer om mijn…ik ga goed, al twijfel ik soms zo enorm aan de wereld …”. Mag ik twijfelen jazeker, dat mag ik van mezelf gelukkig wel.
Het jaar 2017 ligt nog vers in mijn geheugen hoe ik mezelf een belofte gaf…4 jaar en dan zien we verder, dat Meneer Corona de nare virus meneer er 2 jaar afknabbelde …heeft een grotere impact dan ik zelf dacht.
Dus van 4 jaar is dus 2 jaar…2 jaar waarin Genieten mijn toverwoord was, waarin ik reisde naar mijn geliefde France…naar de huisjes voor Rust/Relax en mooie gesprekken.
De lockdown met steeds minder mensen zien en spreken …het deed me herinneren hoe klein mijn wereld was geworden in de tijd van de zorgen voor mijn ouders. Nu is de wereld weer klein en stil en soms oorverdovend stil. Ooit zei ik een klooster is een stap te ver. Nu leef ik in een redelijke stilte waar Netflix en boeken oh en schrijven een weg vinden naar mijn hart en hoofd.
Ik die eigenlijk de gesprekken en mooie momenten nodig heb, haal net als die jaren met mam en pap de momenten van vakanties en mooie momenten naar huis in de vorm van boeken. Landen, mooie plekken, soms bestaan ze echt dan is het een virtueel uitje soms ook niet maar zou ik wensen dat het wel zo zou zijn.
Nog 2 volle maanden te gaan …dan wordt ik 60 en werk ik 43 jaar. Ik vier mijn verjaardag niet…niet voor niemand, ik ga daar waar mijn auto me brengt naar ik hoop -duimen jullie mee- naar mijn geliefde France. Ondanks alles hoop ik op fijne plekken, mooie gesprekken en veel zien. Zo niet ga ik ergens in Nederland op een fijne plek mijn 60 ste verjaardag vieren. Ik kan dat 🙂 geloof dat maar.
Alleen zijn een last of ben ik beter af dan in een relatie zitten met de diverse lastigheden die je dan weer hebt.
Ik koos voor een happy single leven….niet altijd leuk en makkelijk maar wel rustig.
Dit jaar, ik had het in 2017 anders bedacht…nee ik ga daar niet dieper op in omdat het terugkijken naar dat jaar wonden open trekt die nu langzaam helen merk ik iedere dag opnieuw.
Hoe anders het is blijkt wel uit het feit dat ik andere kleuren kleding durf te kopen dan het “veilig blauw”. Dat het plannen van even een dipje heeft gehad maar ik vooruit kan en wil kijken.
Toch lig ik al vroeg in bed ondanks het mooie weer en besef me dat er nog een randje zit wat pijn doet. De pijn is schurend en ik besef dat ik deze pijn altijd zal houden want alles heeft te maken met waarom vragen waarop ik nooit het antwoord zal weten. Om de meer dan simpele reden, diegene die de antwoorden had…is er niet meer. Rouw is soms best een dingetje.
Zorgen om en zorgen voor anderen is in mijn optiek makkelijker dan zorgen voor jezelf. Ook dat heb ik moeten leren…en dankzij lieve mensen om me heen gaat me dat goed af. Uch….soms want toelaten van mensen in mijn “verdriet en angst” is een ander verhaal. Daarin merk ik dat ik mezelf afscherm…een stuk wat ik niet wens te vertellen aan niemand.
Dit jaar wordt ik 60 en ehhh je merkt er niet zoveel van 😉 behalve dat je je realiseert dat de wereld sneller draait dan je soms denkt, je een schat aan kennis enzo in je rugzak hebt geladen…en dat je pensioen echt dichterbij is dan je denkt.
Vandaag werd me de vraag gesteld: “Hoe lang moet jij nog…” de vraag waarop 2017 weer heel dicht bij kwamen me vol trof in mijn hart en hoofd..immers in 2017 was alles veel donkerder dan iedereen zou kunnen vermoeden…Hoe vaak kon ik mezelf niet meer motiveren om anderen te motiveren….hoe donker waren de uren op de SEH…’t haalde een wondje open…Hoe lang..nee ..ik heb het niet toegelaten ik heb een pleister geplakt, tranen weggeslikt en ik hoorde mezelf zeggen een jaar of 5 tot aan mijn pensioen…
2021 ik hoop mijn vakantie en mijn verjaardag te vieren in France het land waar mijn hart ligt, waar ik me meer thuis voel dan in Nederland.
60 het is maar een getalletje maar voor mij een getal met een diepe en zware lading.
Koester wat je hebt en niet wat je mist…..ik mis veel maar wat ik heb is groter, vele malen groter dan het gemis.
Liefs E.
Dit liedje jaren geleden in Carre Amsterdam (1987?) ….doet me denken aan mooie tijden waarin angst/demonen in ieder geval niet zichtbaar waren …waar geluk meervoud was…..
Ik en shoppen, het waren echt jarenlang twee verschillende dingen. Eigenlijk bizar, maar ik vind het leuk. Niet dat ik altijd iets koop, maar het kijken naar het modebeeld deed ik altijd wel in de glossy’s als https://www.nouveau.nl en de https://www.elegecance.nl om maar mijn favorieten te noemen. Natuurlijk zijn deze in vergelijk met de mode die via de libelle of Margriet worden afgebeeld vele malen duurder. Echter er is niks zo leuk om te kijken of er bij een winkel die, mijn maten verkoopt en bij mijn budget past, iets te kopen wat vergelijkbaar is.
Nu was ik altijd roodharig en toch ook wel wat gevulder dan de modellen uit de diverse tijdschriften en vielen veel kledingstukken en kleuren af. Inmiddels heb ik grijs haar en afgelopen zaterdag ontdekt dat er toch iets veranderd is kon wederom slagen bij wel een hele fijne en leuke winkel in Nunspeet http://angelique-mode.nl. Angelique kijkt en ziet en zegt of ze iets bij je vind passen of zoals ik een jurk in blauw/wit paste zei: “Vrouw trek dat maar weer uit..” ik mag dat wel. Ik ging superblij de winkel uit met mijn outfits, voor het eerst in mijn leven heb ik groen in mijn kleerkast naast het vele blauw en zwart. Onderweg veel vragen over de tekst op de tas. Dat is de enige tas waar handgeschreven iets liefs staat.
Bij Dutch Bliss een kleine maar unieke winkel vond ik een shawl met zachte kleuren wat het geheel afmaakte. ( wel even alle oude shawls opruimen nu).
Ik nam altijd mijn auto mee tot vlakbij maar gezien de “het is een ruim vakantiegebied” had ik dit keer de auto bij het parkeerterrein gezet bij het station. Heerlijk geen zorgen om die blauwe P-kaart en Nunspeet ontdekkend in alle rust is toch anders. Vlak naast het station zit een fiets verhuur http://outdoornunspeet.nl, ik zag goede fietsen prijs per dag € 12,00, het lelijke eendje (2CV) en nog veel meer ontdek de site.
Al lopend door de winkel straat met leuke 2e hands winkels, kunst, heerlijke terrasjes langs mijn favoriete schoenwinkel. Rondgekeken en weer mooie goede schoenen gezien. Door naar de winkelstraat. Nunspeet is niet groot maar heeft legio fijne winkels en ik ga voor een lunch graag naar http://beregoed.nl het was fris op het terras, maar he het kan weer dus een tosti met cola en fijne gesprekjes her en der besloten dat de boekwinkel dit keer niet haalbaar was. Dus terug naar de auto en binnendoor naar huis rijden is altijd een soort van vakantie.
Mijn dag was top, meer dan top…Nunspeet een aanrader 🙂 ik kom graag weer terug.
