Notice: spl_autoload_register(): Argument #2 ($do_throw) has been ignored, spl_autoload_register() will always throw in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-content/plugins/google-publisher/ClassAutoloader.php on line 27
Notice: Function _load_textdomain_just_in_time was called incorrectly. Translation loading for the subscribe2 domain was triggered too early. This is usually an indicator for some code in the plugin or theme running too early. Translations should be loaded at the init action or later. Please see Debugging in WordPress for more information. (This message was added in version 6.7.0.) in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/functions.php on line 6114
Notice: Function _load_textdomain_just_in_time was called incorrectly. Translation loading for the wemail domain was triggered too early. This is usually an indicator for some code in the plugin or theme running too early. Translations should be loaded at the init action or later. Please see Debugging in WordPress for more information. (This message was added in version 6.7.0.) in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/functions.php on line 6114 schrijfmomenten – Pagina 14 – "volg je hart het weet de weg"
Deprecated: preg_match_all(): Passing null to parameter #2 ($subject) of type string is deprecated in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/compat.php on line 227
Al jaren rij ik auto met veel plezier, tenminste in de regel dan. Waar eerder de auto mijn vervoer was naar leuke uitjes, mijn favoriete vakantiebestemming Frankrijk of naar een leuke vriend c.q.. vriendin.
Tegenwoordig is mijn auto de vriend van mijn leven. Ik ben in no time waar ik zijn moet, werk, zorginstelling waar mijn moeder woont of gewoon boodschappen doen.
Dus al weken was ik aan het surfen en kijken naar iets anders. Ja maar wat? Een Fiat Panda, leuk dus offerte opgevraagd. Viel niets tegen, totdat ook dat naar de achtergrond verdween. Ongeveer 2 weken geleden op een terras, zei mijn vader zomaar ineens, zullen we een andere auto gaan kijken want deze wordt nu wel heel groot. Dus ja kunnen we doen. Fiat of Ford of Peugeot?? Oh dan maar Ford. Dus wij samen gezellig geheel onverwacht naar de Ford dealer http://www.schurer-kamphuis.nl/
Rondje gelopen even spieken wat er allemaal stond. Gaan we voor 2e hands of nieuw. Moeilijk hoor, echter de verkoper gaf uitkomst door koffie aan te bieden en of hij kon helpen.
**Tjonge wat een verschil met de snelle jongens van Peugeot die in het voorbij lopen opmerkten: “U had een vraag?” om vervolgens door te lopen. Ja jongens ik had! een vraag**.
Maar om terug te komen bij de Ford, uitgelegd wat ik wilde en kwamen we samen met mijn vader uit op een prachtige Ford Ka. Kleiner, compacter en toch alles erop en eraan. Gekeken, gezeten, nadenken, foto gemaakt voor de kleur en ja dit moeten we maar doen. Dus nog dezelfde tijd een knoop doorgehakt.
Inmiddels rij ik alweer een week in mijn Mr. Blauw en bevalt het super.
Deprecated: preg_match_all(): Passing null to parameter #2 ($subject) of type string is deprecated in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/compat.php on line 227
Dit is het beeld wat in me opkwam bij het zien van de fiets die ik mooi vind. Gewoon even kijken naar een nieuwe fiets bij http://enjoy-online.nl, eigenlijk was dat het doel. Immers mijn schuur stond vol met “oude” fietsen. De fiets van mijn moeder is naar een leuke mevrouw gegaan, de fiets van mijn vader naar een ander lief mens om te gebruiken op de camping. De dames blij en ik blij met de ruimte in de schuur. Restte me nog mijn fiets in te ruilen op een nieuwe fiets.
Op het internet had ik al rondgekeken en uiteindelijk rondlopend in de winkel en zoekend naar de bekende klik, ja dat heb ik dus met alles, als het niet klikt koop ik niks. En ja hoor daar stond “de fiets”. Gewoon een fiets, niks elektrisch enz. Een fiets is om te fietsen.
Een prachtige zwart doffe fiets van Giant met 3 versnellingen. Ik zag, keek en was verkocht. Dus nog diezelfde avond mijn oude fiets (dat was zwaarder dan ik dacht), in de auto getild, klep dicht en samen met mijn vader terug naar de winkel. Fiets eruit en even wachten op de verkoopster.
Nu is wachten in de winkel van Enjoy geen straf hoor. Er staat veel en eerlijk is eerlijk, hoe vaak bezoek je een fietsenwinkel en/of koop je een nieuwe fiets. Natuurlijk zijn er de sportieve types die telkens een nieuwe uitvoering moeten of willen hebben. Daarnaast hebben ze ook naast heel veel accessoires “koffie en thee”.
Fietsen brengt me bij onderstaand liedje. Het maakt me blij.
Maar ik, ik heb een fiets voor de leuke tochtjes, niet te ver, niet overdrijven gewoon fietsen om de wind door je haren te voelen, de vrijheid weer te ervaren die een fiets bied.
Inmiddels fiets ik regelmatig en met heel veel plezier.
Deprecated: preg_match_all(): Passing null to parameter #2 ($subject) of type string is deprecated in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/compat.php on line 227
Deprecated: preg_match_all(): Passing null to parameter #2 ($subject) of type string is deprecated in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/compat.php on line 227
Verdriet,
Zomaar acht letters niet meer en niet minder en toch is een beladen woord. Net als de foto, de afgrond, beiden zo dichtbij en zo veraf.
Acht letters, het woord verdriet. Nee niet verdrietig, echt verdriet, hoe was het, hoe werd het heel kort en nu ben je verder weg dan ooit. Ingepakt door iemand die ook ziek is net als jij.
Hoe ik hier mee om moet gaan weet ik niet. Wil ik er mee om kunnen gaan?? dat vraag ik me nu al uren af, nu pas is er me-time want je mag dan doen alsof we niet meer bestaan, je man, mijn vader, je weet wel die meneer waarmee je toch echt al 57 jaar bijna getrouwd bent, heeft het namelijk ook moeilijk mee. Prima dat je laag praat over hem en mij, maar zoals ik al vertelde stel dan ook je patroon maar bij.
De gevleugelde woorden van je zijn: “een ieder is zelf verantwoordelijk voor het leven wat hij/zij leidt”.
Prima dat ga ik nu doen. Tomeloos verdriet, opvangend verdriet van mijn vader die dit niet verdiend heeft. Verdriet om wat ik zie en ontkent werd..ja tot vanavond iemand zei dat het een probleem was. Ik ga niet praten. Ik ben het namelijk een beetje zat. Waar ben je, ik zoek je op, maar ik kan je met de beste wil niet meer zien als “mama”.
Ik zal er slechts zijn 1 x per week voor de was. Ik zal zorgen voor dingen die nodig zijn. De rest is weg, voorgoed. Je bent voor de zoveelste keer op zielen gaan staan van mensen die om je geven.
Dag zwaai…ik laat mijn verdriet hier …tot die dag..die ene dag ooit..
Deprecated: preg_match_all(): Passing null to parameter #2 ($subject) of type string is deprecated in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/compat.php on line 227
Deprecated: preg_match_all(): Passing null to parameter #2 ($subject) of type string is deprecated in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/compat.php on line 227
Eindelijk begint het nu pas door te dringen in mijn hoofd maar vooral in mijn lijf.
Er is meer rust, rust in die zin dat ik toe ga komen aan mijn eigen ik en alles wat daar weer bij hoort. Na 6 jaar van “wat is er met mijn moeder” en slapend waken of wakend slapen, weet ik weer wat echt slapen is. Niet dat ik dan uitgerust ben, nee ik sta iedere dag moe op. Een moeheid die zich het best laat omschrijven als, eigenlijk wil ik wel een tijdje uitrusten of dat nu thuis is met films boeken en fietsen of domweg langs het strand lopen schelpen zoeken. Gewoon ik en mezelf en dan ergens ook nog de vraag: wie ben ik op dit moment, waar wil ik naar toe en dan slaat er een soort van paniek toe. Kan en wil ik deze vragen nu al toe laten in mijn leven. Ben ik er zelf wel aan toe?? Vragen die vragen oproepen. Misschien moet ik er maar gewoon voor gaan zitten. Een paar a4tjes voor me en schrijven. Vraag voor vraag beantwoorden om tot een fijne conclusie te komen.
Zelf analyse degene die zegt dat dit makkelijk is, heb ik een antwoord, niet makkelijk maar iets wat je leven waardevoller maakt dan je denkt. Zo ben ik ook begonnen met bloggen/schrijven of welke naam iemand er ook aan wil geven of verbinden. Ik schrijf om mijn hoofd – wat soms overvol is – leeg te houden en zo mijn diepere ik te bewaken.
Dus mijn eerste project wordt een mindmap om in beeld te krijgen waar het hiaat zit in mijn hersenspinsels.
Deprecated: preg_match_all(): Passing null to parameter #2 ($subject) of type string is deprecated in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/compat.php on line 227
Deprecated: preg_match_all(): Passing null to parameter #2 ($subject) of type string is deprecated in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/compat.php on line 227
Deprecated: preg_match_all(): Passing null to parameter #2 ($subject) of type string is deprecated in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/compat.php on line 227
Dat ik een grote fan ben van de dorpen en steden op de Veluwe zal niemand ontgaan. Er zijn dan ook fantastische plekken te vinden waar het naast goed toeven op een mooie dag ook nog eens leuk zijn om met vrienden cq. familie naar toe te gaan.
Een van die weekenden die te leuk zijn om te laten schieten, die al ingevuld zijn in mijn agenda ver voordat het weekend er ook werkelijk aanvangt, is “ Kunst en Kitsch tussen de dennen”. Dit vindt traditioneel plaats op het Landgoed Schovenhorst te Putten.
Het is een oase van rust, de parkeerplaats oprijden, parkeren en dan een stukje (voor sommigen iets een pittig stukje) wandelen door een authentiek bos, om vervolgens de ingang te vinden voor de entree. Dit jaar kost het € 3,00 per persoon. Er is vooral veel te beleven en te doen naast de nodige artikelen voor tuin/huis enz.
Ik heb er ooit Afrikaans getrommeld en een Reiki sessie mogen ondergaan. Zo liet mijn moeder een keer een meer dan fantastische voetzone reflexologe (of dit het goede woord is …) haar werk doen op haar voeten. Let op sommige dingen kun je gewoon meedoen en anderen kosten een kleine bijdrage.
Naast een meer dan fantastische sfeer en locatie is er ook de Bostoren die hoog boven alles uit torent en een waar genoegen is voor zowel volwassenen als kinderen. Verder heeft het een mooi arboretum wat zeker de moeite waard is om te beleven. Mij lukt dat nooit allemaal op 1 dag. Want als beelddenker heb ik genoeg aan Kunst en Kitsch het beleven en kijken naar de mensen die komen naar dit fijne plekje op de Veluwe.
Je kunt er heerlijk eten en drinken bij Hop-Eest. Super bediening heerlijke lekkernijen die een dag compleet maken of dat nu koffie en gebak, een fijn biertje of gewoon die lunch is .
Het is dit jaar op 5/6 en 7 augustus van 10.00 tot 17.00 uur. Ik hoop op mooi weer en zon.
Deprecated: preg_match_all(): Passing null to parameter #2 ($subject) of type string is deprecated in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/compat.php on line 227
Ik ben begonnen met lezen in dit meer dan mooie boek.
Waar de voorkant me deed denken aan de film August Rush, was het boek nog mooier dan ik dacht.
10 Mensen stappen in een vliegtuig, 9 mensen waren ingecheckt alleen de kunstschilder – deze was uitgenodigd door een van de andere passagiers- en had op het allerlaatste moment besloten mee te gaan.
Een crash bepaalt het lot. Het lot van 10 mensen waarvan er 2 overleven. Wat volgt is een fijn stuk lezen, van overleven, ziekenhuis, ondervragingen en waarom zijn er 2 overlevenden waaronder 1 kind. Prachtige beschrijvingen volgen elkaar op. De schilderijen alleen al zijn het waard om te lezen.
De schrijver verteld prachtig, mooie zinnen en pracht verhaal. Er zou meer uitgediept kunnen worden in de vriendschap van de overlevenden, maar blijft de vraag of het dan nog een roman met dat stukje extra van een detective.
Het boek is een aanrader voor wie van een beetje spanning houd.
Deprecated: preg_match_all(): Passing null to parameter #2 ($subject) of type string is deprecated in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/compat.php on line 227
Deprecated: preg_match_all(): Passing null to parameter #2 ($subject) of type string is deprecated in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/compat.php on line 227
Ergens komt het al jaren op mijn pad. Vroeger in mijn jeugd was er een huis langs het spoor, met een grote tuin, waar een bord in de tuin stond met deze tekst. De tekst, de mensen zijn blijven hangen in mijn hoofd. Inmiddels is het een tijdje terug en ik bezocht Vlodrop tijdens een rit van het vakantiehuisje waar ik toen verbleef. Ik wist dat de Maharishi daar zijn thuis haven had. Het was immers jaren terug ook tv geweest. Wat ik niet wist was de weg er naar toe. Die is redelijk uniek te noemen. In het dorp neem je de weg naar het Station Vlodrop. Jawel er was vroeger een Station. Toen ik er langs reed was er een prachtig restaurant in gehuisvest. (Of dat nu nog is???). Een stuk doorrijdend door een prachtige omgeving kwam ik aan bij een groot ijzeren toegangshek wat wijd open stond. Een prachtige laan volgde naar…ja naar wat. Een prachtig gebouw doemde op voor ons. Een beetje vervallen en daarvoor een beveiliging en dito hefboom. Er was een groot congres, maar we mochten wel in het bos wandelen bij het “ meertje”. Het was er super rustig, vredig bijna. Tot we een stukje geschiedenis hoorden over het grote gebouw wat naast de Maharishi tempel stond/staat
Maar terug naar de Maharishi, het bos, de mensen en vooral mijn beleving. Tijdens de wandeling kwamen we dames tegen in lange witte gewaden. Nu weet ik niet of de kleuren van kleding bepalend zijn bij Maharishi, zoals bijvoorbeeld bij de Hare Krishna wel het geval is, maar de gewaden waren mooi en over de dames kan ik zeggen dat ze vriendelijk waren maar zo ongelooflijk doorzichtig en fragiel dat ik mezelf vaak heb afgevraagd: “ Is het een gezond leven, zoals zij het leven beleven”. Hierop moet ik het antwoord schuldig blijven want meer dan hallo zeiden de dames niet. Wel blijft me bezighouden het meditatie gebied. Op mijn Facebook trof ik dan ook een item aan over een info avond bij mij om de hoek in het Sidha dorp, een deel van Lelystad waar meditatie hoog in het vaandel staat. Waar je kunt gaan wonen mits je mediteert heb ik begrepen.
Aangezien er velen deze “ cursus” volgen of gevolgd hebben, word ik toch wel benieuwd naar een meditatie manier die zelfs gebezigd wordt bij o.a. de prestigieuze Harvard University. Vooral het waarom je 2 x per dag 20 minuten zou moeten mediteren. Immers hoe vaak zet ik mijn hoofd stil als ik even voor me uit staar? Is dat ook mediteren? Vraag ik me dan af.
Mediteren betekend, volgens het grote internet en google, in grote lijnen wordt daar overal hetzelfde over gezegd: “bespiegelen, overpeinzen, bezinnen en in contemplatieve overdenkingen verzonken zijn”. Overpeinzen doe ik wel, wie niet, de dag, het gebeuren op het werk, of is dat nu net wat ze niet bedoelen??
Daarom ga ik maar eens naar een informatie avond om even aan te horen “ zonder verplichtingen” hoop ik want als er iets is waar ik een enorme hekel aan heb is opdringerig gedrag van mensen die zeggen wat ik moet doen of moet gaan doen.
De regie over je eigen leven heb je namelijk zelf in de hand! En zolang ik het zelf kan bepalen zal ik dat dan ook doen.
Mocht iemand van jullie ervaringen hebben met TM Meditatie, deel het even met me. Dat kan in een reactie of anders via het mail icoontje.
Deprecated: preg_match_all(): Passing null to parameter #2 ($subject) of type string is deprecated in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/compat.php on line 227
Deprecated: preg_match_all(): Passing null to parameter #2 ($subject) of type string is deprecated in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/compat.php on line 227
2015 >>>De mantelzorgtrein
Op een dag is hij er, hij arriveert zonder tijdstabel van aankomst of vertrektijd. Er is geen perron en de trein bestaat uit twee wagons met alleen een deur om in te stappen. De trein heeft geen vast patroon en geen duidelijke snelheid of snelheidsbeperkingen. De ene keer rijdt de trein snel zonder haperen, de andere keer dreigt hij door onverwachte storingen bij hen die zorg nodig hebben uit de rails te klappen. Soms is het stoptrein die om de haverklap zacht en dan hard rijdt. Het is de meest moeilijke lastige trein die je ooit hebt genomen in je leven. Toch is het de mantelzorger die op tijd aan remmen trekt, de noodrem bediend of de trein tot stoppen dwingt.
De mantelzorgtrein is geen trein met een uitgang. In deze trein moet je mee in een reis die niet de jouwe is en lijkt het allemaal een film waarin je ongewild de hoofdrol hebt. Een hoofdrol waar je niet voor hoeft te auditeren, een rol die helemaal niet zo bij je past. Toch zit je in de trein en met je verstand weet je waar nodig hulp te vragen. Hulp die soms komt en soms niet thuis geeft. Hulp van 112 als er iets is wat je echt niet kunt. En toch overschat je soms je eigen kunnen en wordt je op feiten gedrukt van “fysieke kracht” tekort. Dan heb je hulp van een andere orde nodig zoals de hulpverleners van 112. De ambulancemensen zijn daarin bijna onmisbaar.
De ene wagon is er een met voor jou als mantelzorger en de mensen die de zorg nodig hebben. Deze is gevuld met zorgen om zorgen, medicatie, bijsturen en aansturen. De wagon van schakelen met gesprekken tussen jou/ de mensen die zorg behoeven en de daarbij horende artsen, verpleegkundigen, thuiszorg en instanties. Dit zijn altijd moeilijke gesprekken. Immers je praat- zo lijkt en voelt het soms- over de hoofden van de mensen die je zorg nodig hebben.
De ander wagon is puur voor de mantelzorger, een wagon waar je fijne momenten en de verdrietige momenten kwijt kunt, waar je uit mag rusten en slapen mag, waar de wereld van zorg en zorgen even niet belangrijk zijn. Waar je tranen mogen vloeien en waar je je even klein mag voelen. Waar je leven even van jou is, waar de rust je hoofd weer kan bereiken. Waar de toekomst even dichterbij komt die je heel hard wegschuift. Er is nu alleen heden en een leven van dag tot dag.
Niet altijd makkelijk deze trein, die voor elke mantelzorger anders zal zijn. Echter 1 ding is duidelijk, zonder hulp wordt de mantelzorger overgeleverd aan …ja daar probeer ik in ieder geval niet aan te denken. Als ik daar te veel aan denk wordt de wereld donker dan inktzwart en juist dat, is iets wat je moet zien te voorkomen! Zorg dat je de zon blijft zien…hoe dan ook is mijn credo tegenwoordig.
Dit is mijn beleving zoals ik het ervaar. Er is geen situatie in de zorg gelijk!
∞∞∞∞∞∞∞∞∞
2016>>>Update
Sinds kort is er een wagon bij, nee niet een maar 2 wagons. Tja makkelijker lijkt het wel maar is het niet.
De voorlaatste wagon, is de schakelafdeling van een bejaardentehuis. Een tijdelijke plek waar mensen een soort van tussenstation hebben op weg naar de volgende fase in hun steeds kleiner wordende leventje. Het is een afdeling met veel huiselijke sfeer, veel verscheidenheid in de behoefte en noodzaak van zorg. Een plek waar je niet hoeft te overstijgen als oudere, maar waar je klein en/of groot mag en kan zijn. Ik waardeer deze afdeling enorm. Toch zijn er kleine dingen die opvallen. Kleine dingen zoals een opname in een versnelling die zelfs voor mij best even heel lastig was. Wel een formulier mee voor het thuisfront, maar zonder wezenlijke belangrijke zaken.
In mijn optiek zou er op zo een formulier moeten staan:
Vast contactpersoon
Telefoonnummer van de afdeling
Een E-mail adres …ja hallo het 2016!! en mantelzorgers werken ook vaak.
Een opname – zo heb ik ooit geleerd vroeger- is nogal een dingetje voor mensjes op leeftijd. Dit zou zo rustig mogelijk moeten gaan.
Ergens volgt er daarna een “zorggesprek”. Nou kan ik vertellen hoe dat in zijn werk gaat. Maar dat is niet van wezenlijk belang voor dit wagonnetje. Dit wagonnetje is klein, geen ruimte voor discussie. De zorg en zorgen om de zorgen blijven maar toch geeft dit wagonnetje mij de ruimte om een rust punt in mijn leven te creëren en te zorgen dat ik ’s nachts weer slaap. Slapen?? Hoor ik je denken, ja omdat na 6 jaar van zorg te ontdekken dat je lekker kunt slapen is shocking, geloof me. Wat heb je dan gedaan?? Al die jaren..Slapend waken of wakend slapen. Mensen die dit herkennen zullen beamen dat het je sloopt. Voor een ieder hoop ik dat er een fijne plek komt waar men de volgende fase rustig kan wonen.
Dan is er nog bij gekomen, de laatste wagon. De wagon voor de andere ouder die bestaat uit een stuk afscheid nemen. De oncoloog, de zorgen die daar bij komen. Zorgen die wel gedeeld worden met de arts en oncologieverpleegkundigen. Het leven wat op een helling staat, zo voelt het en dat is wat ik zie. Ik zie dat er ingeleverd wordt op lichamelijk en fysiek vlak. Natuurlijk de leeftijd zal een rol spelen, maar kanker is een ziekte en zodra er geen behandelingen meer gedaan worden, zal het leven ergens eindigen.
Vooralsnog is dit de wagon waar gelachen wordt, waar leuke dingen nu nog mogelijk zijn. Die gaan we genieten. Wat komt zien we wel als het binnen is.
De wereld heeft er in hele korte tijd, heel erg zwart en donker uitgezien. Gelukkig mag ik soms schuilen in een gesprek of gewoon online.
Inmiddels zie ik soms een wazig zonnetje, ver weg nog maar ik zie het wel. Dankzij lieve mensen die snappen dat het allemaal best veel is en het voorlopig ook nog wel veel blijft.
Deze blog zal ik blijven updaten als er “nieuws” aan de horizon is over aan – en of afkoppelen van een wagon.
∞∞∞∞∞∞∞∞∞
Update 29 juli 2016
Inmiddels is de beschikking van CIZ binnen. Mijn moeder heeft genoeg om haar een fijn plekje te gunnen waar ze rustig en beschermd kan wonen met de nodige zorg.
Echter deze week werden opgeschrikt door een TIA of beroerte en daarbij een bloeddruk die heel erg hoog was. Hoog is bovendruk 200 :-(. Schrikken ja natuurlijk want ook al weet je dat het kan gebeuren, je blijft mens en is dat natuurlijk wat er gebeurt.
Nu heeft ze een aantal ziektes, de belangrijkste is wel lage bloedplaatjes wat in houdt dat je geen ascal = bloedverdunners mag hebben.
∞∞∞∞∞∞∞∞∞
Update 23 augustus 2016
Boosheid, woede en verdriet vechten om een plek…
Inmiddels weer veel gebeurt. Wat ik in grote lijnen nu alleen kwijt wil is dat je als mantelzorger goed moet zijn in knokken voor en om zorg en om vooral geteld te worden. Dat men moet praten over zaken als het niet goed gaat en waarom iets niet goed gaat. Ga niet denken voor de mantelzorger, die is nl prima in staat om eigen beslissingen te nemen, ook al denk jij er wss anders over. Kleur geen plaatjes in voor de mantelzorger, deze was er al toen jij nog geen idee had van het bestaan van deze persoon noch de persoon die zij/hij ondersteunt.
Als er iets niet goed is na een onderzoek, stel dan de naasten op de hoogte. Dat is het minimale wat je kunt doen. Als mantelzorger heb je nl geen tijd en energie om alles wat je tegenkomt, ziet en signaleert te deponeren bij iemand via een officiële weg. Ik kan er de moed niet voor opbrengen in ieder geval. De mantelzorgtrein maakt rare hoeken..er zijn te veel kraaien in mijn omgeving, daar bedoel ik de echte vogels mee. De voorbodes van wat ik ga ervaren. Van mij mag deze trein stoppen, het traject is / was lang genoeg.
Deprecated: preg_match_all(): Passing null to parameter #2 ($subject) of type string is deprecated in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/compat.php on line 227
Deprecated: preg_match_all(): Passing null to parameter #2 ($subject) of type string is deprecated in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/compat.php on line 227
De Franse feministische romanschrijfster Benoîte Groult is overleden. Ze werd 96 jaar. Dit is het nieuws van de dame van o.a. deze quote:
Benoîte Groult () Frans romanschrijfster
Deel deze quote op
“Hebben stelt niets voor als je niet zelf iets bent.”
De unieke schrijfster is niet meer, 96 jaar is ze geworden de schrijfster van het veelbesproken boek “Zout op mijn huid” welke in de jaren ’90 is verfilmd.
Benoîte groeide op in Parijs samen met haar zus Flora, met wie ze ook boeken schreef.
Een mooie dame, prachtige stijl van schrijven en grootofficier van het Franse Legion van Eer.
Wat was het wat zo boeide in haar boeken, het feminisme, de wijze van schrijven? Ik vermoed voor mezelf het laatste. Benoîte werd 96 jaar.
Dag mooi mens, moge je reis naar het licht goed beginnen.
Deprecated: preg_match_all(): Passing null to parameter #2 ($subject) of type string is deprecated in /var/www/vhosts/ernaschrijft.nl/httpdocs/wp-includes/compat.php on line 227
Kleuren zoals in de foto..maken een slinger, ik ben begonnen met een stukje, als iedereen er een stukje aanplakt hebben we met zijn allen meer ontspanning en meer vreugde. Zomaar een gedachte op een voor mij belangrijk “me time” momentje in Harderwijk.
Iedereen lijkt iets te hebben met etiketjes. Het maakt daarin niet uit op welke wijze. Zo is er de leukste, de liefste, de aardigste om maar eens normaal te beginnen. Dan heb je de andere, de beste, de knapste, de snelste in wat je maar wilt.
Legio zijn er je kunt er vast wel een aantal bedenken. Maar waar het om gaat is het etiket wat te maken heeft met het “uit de kast komen”. Volgens mij is dat al een etiket op zicht, immers er zijn programma’s aan geweid die openheid van zaken in huiskamers moesten bieden, daar waar de persoon in kwestie huiverig voor was en wellicht nog wel is.
Inmiddels leven we anno 2016. Jawel je leest het goed, maar om me heen lijkt het wel de 18e eeuw. Soms vraag ik me af waar het heen moet in deze wereld waarin mensen geen mensen meer lijken te zijn. Waar “heersers” van landen aan touwen trekken en waar de uitvoerenden een soort van “uitverkorenen” lijken te zijn. Wat niet impliceert dat ook zij niet “uit de kast zijn” want tja daar staat volgens sommige mensen meer op dan een scheldpartij.
Waarom ik geen etiket wil?? Omdat ik van mensen hou in hun algemeenheid. Ik zie om me heen mensen, in hun kleuren en pracht. Ongeacht het etiket wat ze krijgen van de “anderen”.
Ben ik beter af??? Geen idee ik accepteer iedereen zoals hij of zij is. Of het nu hetero/lesbisch/bi/homo of transgender of travestiet is. Als we nu eens beginnen met kijken naar wat die ander voor jou in jou leven kan betekenen? Zouden we dan al niet halverwege zijn?
Immers van al die etiketjes passen soms meer bij één enkel persoon dan één duf etiketje.
Mensen, ik hou van mensen, dat impliceert niet dat ik gelijk met iedereen wil zoenen of het bed wil/wens te delen :-). Maar ok het kan verkeren en je weet soms niet waar iets eindigt.
Ik ben wie ik ben en “thats it”. Phil Bosman begreep het jaren terug al met zijn boek: “menslief ik hou van je”.