Samen met mijn vader keek ik deze film. Een film die ons in luttele seconden pakte en terugbracht naar Verdun en de enorme stiltes aan de Somme, waar zoveel mensen, zo jong hun leven lieten in een oorlog die zo erg moet zijn geweest.
De film Testament of Youth. Het verhaal naar de biografie van Vera Brittain,
https://en.wikipedia.org/wiki/Vera_Brittain
Natuurlijk is er liefde en vriendschap op weg naar Feminisme en Pacifisme. Als de oorlog uitbreekt, vertrekken de jongens naar het front. De film laat vele beelden zien, van prachtige beelden van onbezorgdheid tot aan de loopgraven en de gevolgen van het Mosterdgas. Van weelde op de Summerville school te Oxford naar de harde wereld van verpleegster aan het front.
Wat mooi is in de film, dat vriendschappen blijven er gedicht werd. Onderstaand gedicht is van de vriend van Vera, met wie ze zou trouwen maar welke helaas het leven liet tijdens de loopgravenoorlog. Violets is van Roland Leighton.
https://en.wikipedia.org/wiki/Roland_Leighton.
Dit maakte in de film op dat moment een onuitwisbare indruk.
“Violets from Plug Street wood,
Sweet, I send you from oversea.
(It is strange they should be blue,
Blue, when his soaked blood was red,
For they grew around his head:
It is strange they should be blue.)
Violets from Plug Street Wood,
Think what they have meant to me—
Life and hope and love and you.
(And you did not see them grow,
where his mangled body lay,
Hiding horror from the day;
Sweetest it was better so)
Violets from oversea,
To your dear, far, forgetting land,
These I send in memory,
Knowing you will understand”
Verder is de rolverdeling van zowel hoofdrolspelers als allen die mee hebben gewerkt aan deze film meer dan top.
Het gedicht Violets, Verdun en de Somme laten me niet los.
Ik ben er geweest, jaren terug.. Verdun en naar de Somme. Daar waar voetstappen over elkaar staan. Waar tastbaar is wat er gebeurd is. Waar je intense stiltes voelt, vogeltjes die fluiten, de witte kruizen en de grauwe grijze stenen van de Duitse begraafplaatsen. Ze waren allemaal zo jong en aan het begin van een carrière op welke wijze dan ook. Prachtige mensen met idealen, wensen en ouders, broers en zussen.
Soms maakt het leven dat je zo terug bent op een plek ergens op de wereld. Dat deed de film met mijn vader en mij. En toch keken we elkaar aan bij het einde en zeiden gelijktijdig: “Man, man wat is dit mooi gefilmd en vertaald naar een film”.
Liefs E.
