En dan zie ik er niet uit, vlekken in mijn gezicht en ‘t jeukt zo erg, dat ik gelijk de dokter bel voor een afspraak. Dit is is nu 2 1/2 week terug. De jeuk alsof er een spin onder je huid door kruipt en vlekken en ontstekingen veroorzaakt en ja t heeft nog een naam ook. Stafylokok de veroorzaker van alle ellende. Dus kreeg ik voorgeschreven 14 dagen een kuur penicilline en toch ook maar de rust nemen.
Rust?? ik werk het liefst maar heb me toch ziek gemeld met enige moeite om ook maar eens lief te zijn voor mezelf en even niet aan alle anderen te denken. Ziek zijn alleen is een dingetje heb ik ontdekt. Ik geef niet graag werk uit handen, zo ook niet mijn boodschappen doen, daar dit toch eigenlijk een soort van socializen is geworden in deze tijd. Thuisbezorgen is ook al geen optie want AH gebruikt kratten en tja kratten de trappen op slepen is erger dan 2 x per week de AH bezoeken met boodschappen tassen.
De 2 weken van de antibiotica werd ik geleefd door de wekker, pillen erin en 1 uur wachten voor je kunt eten. Super na ongeveer 1 1 /2 uur werd de wereld een licht draaiend gebeuren, dus naar bed en slapen want schijnbaar helpt rust in genezen ;-). Tussen 11 en 13 uur voelde ik me het beste van de dag, daarna slapen en ergens tegen 16 uur en rustig aan alles even doen, eten en een paar uur tv kijken …oh nee Netflix. En om 22 uur weer slapen.
Bizar, ik zal het wel nodig hebben gehad met die malle bacterie in mijn lichaam die een feestje vierde.
Inmiddels zit ik in de derde week thuis en ben ik nog doodmoe. Ik geef mezelf nu maar de tijd om te herstellen van de schade die de bacterie heeft aangericht in mijn lichaam. Ik wandel wel elke dag nu en kom uitgewoond thuis en vraag me af waar en hoe ik het heb gefikst de afgelopen jaren.
Komt er nu de rust….ik vermoed van wel en zoals alles als je ouder wordt duurt herstellen wss iets langer dan ik wil/wens voor mezelf. Eerlijk gezegd werk ik liever dan thuiszitten, maar ook ik weet…te vroeg beginnen is hakkelend het jaar door.
Zo heb ik een postapp op mijn iPhone en zag gisteren dat er een pakket bezorgd zou worden…had ik iets gekocht? nee het was van Greetz. Benieuwd wie mij een pakketje had gestuurd, lag ik nog net niet voor de deur te wachten 🙂 😉 maar ook ik weet dat Post NL vroeg bezorgd in onze wijk. Wekker gezet dus…..pakket ontvangen en oh wow van mijn collega’s incl een lieve tekst in het kaartje.
En dan ….daar ging ik stuk, dikke tranen, tranen van emoties…zo een lieve tekst, en het boek van Sacha de Boer “Onverwacht Nederland”.
Ik heb het boek doorgebladerd, trillens en emotioneel, ik geloof dat ik er nog niet helemaal ben als in hersteld….maar in het boek leuke bestemmingen gezien en ik ga boeken voor een weekendje weg.
Dank jullie wel en hopenlijk tot snel 🙂
Liefs E.
