Tag: Andre Buurman

15/05/201915/05/2019

Een dag Wassenaar…

Afgelopen zaterdag signeerde André Buurman samen met Cees Ligthart zijn boeken bij de Bruna in Wassenaar.

Nu weet iedereen – hmzzz mijn kennissen en vrienden dan 😉 – dat ik op zaterdag altijd iets doe buiten de stad waar ik woon. Mijn kostbare me time die me doet genieten van het moment dat ik wegrij en ontspannen met Mr. Red (mijn auto), you name it and it belongs to you 🙂 de weg de polder uit opdraai. Zo ook deze mooie zaterdag, al dagen had ik me verheugd op een ontmoeting met de schrijver van het boek “Terug naar Arras” waar ik met plezier een recensie voor schreef.

‘t Was heerlijk weer, dus auto geparkeerd, echt neem een straat rechts en je kunt uren staan, daarnaast heeft Wassenaar een parkeergarage waar je volgens mij 2 uur kunt staan en van daar uit de stad in kunt lopen. In de stad, ik was er een keer eerder jaren terug, veel mooie winkels met allure en de winkels zoals je die in alle steden wel vind. Genoten van een kop koffie mensen kijkend, druk of rustig wandelend op weg naar wat hen weer bezig hield op dat moment. Dan graven in mijn geheugen, de Bruna winkel …waar was ie ook alweer? Oh ja bij het pleintje aan t einde van de straat met winkels was nog een winkelstraat. Oh, bij het de hoek omgaan een meer dan fantastische wijnwinkel tegen komen, zo een waar je blij van wordt, https://www.jouwwijnvriend.nl/

Rustig een rondje gelopen, fantastische wijnen en alle rust om te kijken, heren ik kom nog een keer terug en zet mijn auto dan dichterbij :-).

Dan zie ik de Bruna, ik loop naar binnen en ja hoor er is iemand die het boek koopt dus neus ik eerst even of een boek mij nog vind 🙂 dat is de manier die voor mij werkt. Niks anders dan de krant van zaterdag die riep..neem me nu mee :-).

Ik loop naar de heren toe en stel me voor, als mijn naam valt licht het gezicht van André zichtbaar op, dit had hij niet zien aankomen ondanks dat ik op facebook wel gemeld had dat ik het zou proberen. Een leuk gesprek volgde met Meneer Cees, het boek “De verschoppeling” gaat over hem en is ook door André Buurman geschreven. Bijzonder is wel dat we alledrie de liefde voor paarden delen. Bizar hoe paarden dit keer mijn pad kruisen, ik de wereld van hobby, buitenrijden en de beide heren Duindigt liefhebbers, kan niet anders met deze drafbaan in hun “bijna achtertuin”.

Ter plekke besluit ik het boek Terug naar Arras nogmaals te kopen en werd het gesigneerd met een ongelooflijk lieve tekst erin. Mijn andere boek schuif ik door naar een vriendin. Dan zeg ik tegen Meneer Cees ik koop het boek maar dan wel gesigneerd door u. Hij lacht zegt, ik ben niet zo een schrijver, ik glimlach en kijk nog eens en zeg u kunt het best, dan gaat Meneer Cees zitten en signeert mijn boek. Glimlachend neem ik het in ontvangst.

Dan wordt ik nog voor gesteld aan de “hoffotograaf” ohhh sorry..de naam ehhhhh “pluis” hoorde ik André ergens zeggen en na een kort gesprek ben ik mijn weg vervolgd.

Buiten had ik een appje van mijn nicht in Lisse of ik kwam koffie drinken en of ik mee wilde eten. Tof dus op naar Lisse, hoe vaak ik nu niet met een routeplanner een verkeerde afslag neem geen idee, werkelijk maar nu kwam ik langs Station Lisse en de auto geparkeerd, jaren denderde ik er langs met de trein bij de uitoefening van mijn toenmalige beroep. Nu was er een kans om te kijken. https://nl.wikipedia.org/wiki/Station_Lisse een aanrader voor een lunch of koffie.

Bij mijn nicht en de kids lekker bijgepraat gelachen en voor het eerst in mijn leven taco’s gegeten, super lekker maar wat een geknoei..me beseffend dat ik inderdaad “ouder” ben geworden.

Lieve mensen, André, Meneer Cees, de fotograaf, jullie maakten mijn zaterdag speciaal.

Nichtlief en kids en vriendinnetjes…t was meer dan gezellig :-).

Liefs E.

12/02/201912/02/2019

Ik las…Terug naar Arras…

Een collega van me leest altijd het AD in zijn pauze zo ook deze dag, ik las het stukje wat hij las en verdwaalde op een artikel over Arras. De plaatst die op mij in ieder geval een aantrekkingskracht heeft, waar de WO I zijn sporen in alles heeft achtergelaten…in dat stukje las ik over het boek “Terug naar Arras” geschreven voor André Buurman. Het artikel liet me niet los, noch de titel van het boek.

Eindelijk was het donderdag, om de lokale boekwinkel te ondersteunen bestelde ik het boek daar, immers iedereen is blij dat er winkels blijven in Lelystad of elders in Nederland :-). Boek besteld, vreemde blik van de verkoper die toch ook wel getriggert werd door de synopsis.

André schrijft niet het meest makkelijke boek, maar hij zorgt er voor dat er geen saai moment in het boek zit, vanaf blz. 1 wordt je meegezogen in een karakter van de hoofdpersonen in het boek. Ben je een van de dames die op het terras zitten, ben je de rijke paardenliefhebber of wandel je graag in de omgeving van Arras en zijn geschiedenis met al het lief en leed, dit boek een aanrader.

Hypnose en flashbacks geven je een kijkje in de oorlog van toen, als beelddenker zag ik beelden wandelde de paden, bezocht plekken die je waarschijnlijk normaal niet ziet.

Hoofdlocatie is het bestaande en door de geschiedenis getekende mooie
Le Château de Couin waarin nu een hotel gevestigd is.

André Buurman zet een roman neer, die literair en zeker ook op psychologisch niveau een aanrader is. Zelden heb ik een boek gelezen met zo ontegenzeggelijk mooie zinnen en waarin zoveel emoties zijn weerlegd.

Ik kon niet stoppen met lezen, legde het weg, lamp uit slapen, draaien want wat en hoe, lamp aan en lezen…’s nachts om 02.00 uur was ‘t uit. Het verhaal nam me mee…en nog houd het me bezig. Terug naar Arras, vorig jaar reed ik eraan voorbij…dit jaar stop ik in Arras bij het kasteel uit het boek :-).

Ik dank de schrijver voor dit cadeautje in mijn boekenkast en hoofd. Nee schatten van vrienden, dit boek zul je zelf moeten kopen ik koester het namelijk, als francofiel en daarbij mijn interesse voor zowel de WO I, de slag om de Somme en France.

ISBN9789463385268 UitgeverAspekt B.V., Uitgeverij

Liefs E.

For all my readers abroad, it’s a fantastic book…you never know if it will be translated in eather the French language or the English. I cross my fingers because it’s a marvelous book about the great war and the surroundings from Arras.

22/01/201922/01/2019

Rust….

Voor het eerst in ca. 2 jaar vind ik rust, in mezelf en in mijn hoofd. Dat waar ik zelf wellicht het meest bang voor ben geweest is uitgebleven. Waarschijnlijk is dit mede te danken aan de lieve vrienden door het hele land die me steunden op welke manier dan ook. Mijn dank daarvoor 🙂 aan een ieder van jullie.

Waar ik de rust in ervaar, het weer kunnen wandelen in een boek, verdwalen aan de hand van mooie zinnen, de boeken zijn geen bladzijdes met zwarte letters, maar wat ik vroeger al vond …..een boek dat alles heeft laat letters dansen en je kunt ze drinken als wijn. Soms doet een boek dat, je dronken maken van geluk…het boek wat dat me bood was een fijne chicklit “Het geheim van Montmartre” geschreven door :
Donatella Rizzati

Mooie personages, fantastische zinnen en mooie recepten uit de natuur voor een bad, lekkere thee of ter ontspanning van de geest. Daarbij was het mijn all time favo stad die de hoofdrol speelde. Mijn hart, mijn rustpunt zat steevast op een stoel ergens in die stad in een park en zag hoe het verhaal zich openbaarde aan de lezer. Persoonlijk heeft een boek dan dat weergegeven wat ik zocht in een “boek met rustpunt”.

Rust kent vele vormen en met het lezen, opende ook mijn maag zich wat meer en heb ik voor het eerst sinds maart/april 2017 echt gekookt als in aardappels, boerenkool stamppot met Leidse kaas blokjes erdoor :-). Ik zelf hoop dat de rust me nog meer kook dingen gaat brengen, langzaam komen de recepten uit het verleden weer tot leven in de gekrochten van mijn hersens.

Maar waar was ik dan bang voor..instortingsgevaar zoiets maar dank aan uitgaan en het goede uitrusten niet gebeurt…het terugschakelen van de 7e versnelling naar de 5de ging makkelijk niks aan de hand. Easy maar toen dat eenmaal bereikt was….dat terug naar de 3e versnelling daar heb ik lang gehangen. Inmiddels geland op de 2e een fijne versnelling, waar tijd is voor alle hobby’s die ik leuk vind of vond of terug vind in mezelf.

Na alle jaren van “dat kun jij niet” en “dat past niet bij je”……doe ik dingen die ik leuk vind 🙂 om te doen.

Sommige dingen uit het verleden blijven daar deel van uit maken, zo ook het stukje buiten naar binnen brengen met veel humor aan de tafel in het bejaardentehuis waar mam heeft gewoond. Niet zo vaak meer als eerst, maar als ik koffie drink en me zo welkom voel door mensen die bijna nooit iemand zien….dan denk ik die deur mag niet helemaal dicht …nooit…ja misschien ooit wel.

Voor de komende week lees ik het boek “Terug naar Arras”van Andre Buurman. Omdat Arras met zijn verleden een diepe indruk heeft gemaakt, de voorpublicatie die ik las me vasthield.

Een boek per week, zou het een fijn begin zijn van 2019 🙂 als dat lukt kan ik wellicht in deze opschakelen naar 2 boeken per week….rustig aan mijn tempo…ik kan dat :-).

Rust is ….jezelf blij voelen worden door de dingen die je doet zonder dat het enorm veel energie kost. Ik doe het op mijn manier….mijn hart en hoofd weten het ….