Afgelopen zaterdag signeerde André Buurman samen met Cees Ligthart zijn boeken bij de Bruna in Wassenaar.
Nu weet iedereen – hmzzz mijn kennissen en vrienden dan 😉 – dat ik op zaterdag altijd iets doe buiten de stad waar ik woon. Mijn kostbare me time die me doet genieten van het moment dat ik wegrij en ontspannen met Mr. Red (mijn auto), you name it and it belongs to you 🙂 de weg de polder uit opdraai. Zo ook deze mooie zaterdag, al dagen had ik me verheugd op een ontmoeting met de schrijver van het boek “Terug naar Arras” waar ik met plezier een recensie voor schreef.
‘t Was heerlijk weer, dus auto geparkeerd, echt neem een straat rechts en je kunt uren staan, daarnaast heeft Wassenaar een parkeergarage waar je volgens mij 2 uur kunt staan en van daar uit de stad in kunt lopen. In de stad, ik was er een keer eerder jaren terug, veel mooie winkels met allure en de winkels zoals je die in alle steden wel vind. Genoten van een kop koffie mensen kijkend, druk of rustig wandelend op weg naar wat hen weer bezig hield op dat moment. Dan graven in mijn geheugen, de Bruna winkel …waar was ie ook alweer? Oh ja bij het pleintje aan t einde van de straat met winkels was nog een winkelstraat. Oh, bij het de hoek omgaan een meer dan fantastische wijnwinkel tegen komen, zo een waar je blij van wordt, https://www.jouwwijnvriend.nl/
Rustig een rondje gelopen, fantastische wijnen en alle rust om te kijken, heren ik kom nog een keer terug en zet mijn auto dan dichterbij :-).
Dan zie ik de Bruna, ik loop naar binnen en ja hoor er is iemand die het boek koopt dus neus ik eerst even of een boek mij nog vind 🙂 dat is de manier die voor mij werkt. Niks anders dan de krant van zaterdag die riep..neem me nu mee :-).
Ik loop naar de heren toe en stel me voor, als mijn naam valt licht het gezicht van André zichtbaar op, dit had hij niet zien aankomen ondanks dat ik op facebook wel gemeld had dat ik het zou proberen. Een leuk gesprek volgde met Meneer Cees, het boek “De verschoppeling” gaat over hem en is ook door André Buurman geschreven. Bijzonder is wel dat we alledrie de liefde voor paarden delen. Bizar hoe paarden dit keer mijn pad kruisen, ik de wereld van hobby, buitenrijden en de beide heren Duindigt liefhebbers, kan niet anders met deze drafbaan in hun “bijna achtertuin”.
Ter plekke besluit ik het boek Terug naar Arras nogmaals te kopen en werd het gesigneerd met een ongelooflijk lieve tekst erin. Mijn andere boek schuif ik door naar een vriendin. Dan zeg ik tegen Meneer Cees ik koop het boek maar dan wel gesigneerd door u. Hij lacht zegt, ik ben niet zo een schrijver, ik glimlach en kijk nog eens en zeg u kunt het best, dan gaat Meneer Cees zitten en signeert mijn boek. Glimlachend neem ik het in ontvangst.
Dan wordt ik nog voor gesteld aan de “hoffotograaf” ohhh sorry..de naam ehhhhh “pluis” hoorde ik André ergens zeggen en na een kort gesprek ben ik mijn weg vervolgd.
Buiten had ik een appje van mijn nicht in Lisse of ik kwam koffie drinken en of ik mee wilde eten. Tof dus op naar Lisse, hoe vaak ik nu niet met een routeplanner een verkeerde afslag neem geen idee, werkelijk maar nu kwam ik langs Station Lisse en de auto geparkeerd, jaren denderde ik er langs met de trein bij de uitoefening van mijn toenmalige beroep. Nu was er een kans om te kijken. https://nl.wikipedia.org/wiki/Station_Lisse een aanrader voor een lunch of koffie.
Bij mijn nicht en de kids lekker bijgepraat gelachen en voor het eerst in mijn leven taco’s gegeten, super lekker maar wat een geknoei..me beseffend dat ik inderdaad “ouder” ben geworden.
Lieve mensen, André, Meneer Cees, de fotograaf, jullie maakten mijn zaterdag speciaal.
Nichtlief en kids en vriendinnetjes…t was meer dan gezellig :-).
Liefs E.
