Posts

Posted on

Postcrossing

 

Het is zo eenvoudig, kaarten sturen en ontvangen van over de hele wereld. Je maakt een profiel aan op de site van postcrossing.com, daarna volgt er een deel van je adres gegevens en de profieltekst en vooral welke kaarten of je houdt of al dan niet verzamelt om de kaarten of de postzegels. Want werkelijk in beide is een uitgebreide markt te vinden op het grote www 🙂 iets wat mij altijd vrolijk stemt. Vaak stuur ik leuke kaarten van de Veluwe, fietsen met bloemen of prachtige kaarten van de wereldwinkel of zoals je soms zomaar plaatjes tegen komt in kleine winkeltjes, brocante winkels en gewoon de boekenwinkel.

Zelf ben ik een fan van de volgende sites die uitgelezen collecties hebben:

http://www.hipenstipkaarten.nl

http://www.denieuweboekerij.nl/kaarten

http://www.alternote.nl/wenskaarten

Verder zijn er legio winkels te vinden met eenvoudige webshops tot hele ingewikkelde in Rusland met de meest prachtige kaarten.

Voor postzegels tja dat lijkt makkelijk, gewoon Willem erop en klaar, echter postcrossing is uitdagend en gezellige zegels zijn dan ook in andere landen iets om naar uit te kijken.

Ik bestel dan ook online bij -zie onderstaande link- zeker als je vermeld dat je zo voor postcrossing gebruikt fantastische zegels.

http://www.postzegelsmetkorting.nl

Het is iedere keer weer een verrassing of er kaarten komen en of de kaart die jij hebt geschreven geregistreerd worden. Niet alleen ik geniet van post, zo ook mijn huisgenoten en  niet in de laatste plaats de postbode.

Via Facebook kwam ik ook terecht bij de Nederlandse tak van postcrossers. Wat me opvalt is dat de lieve mensen veel kaarten sturen aan de zg. oproepjes voor zieke kinderen, ouderen of naar gewoon iemand die het nodig heeft. Zelf heb ik ondervonden dat het je goed doet dat er mensen aan je denken op welke wijze dan ook.

Dank jullie wel lieve mede postcrossers voor alle liefde die jullie nu, daar en over de wereld geven.

Postcrossen verbind mensen door kaarten. De kaarten vertellen hun verhaal. De handschriften en verhaaltjes die van de ander.

Ze maken me blij en gelukkig en ja soms zit het in een kaart met een lieve tekst.

Liefs E.

 

Share Button
Posted on

Workshop Handlettering

Woensdag 1  juni..

Eindelijk was het dan zover. De Workshop Handlettering bij Marjolein in Harderwijk. In de onderstaande blog vindt je meer over Marjolein.

marjolein

Een workshop waar ik dankzij mijn vader toch ben beland. Het begin van de week was namelijk niet zo goed begonnen. Mijn vader zei: “Ga nu maar gewoon en maak het even zo leuk mogelijk voor jezelf,  dat heb je wel verdiend”. Met enige moeite had ik  me er toe gezet. Langzaam de straat uitrijdend en stil aan toch genietend van de autorit met mijn favoriete muziek van “Gare du Nord” reed ik naar het prachtige gebied in Harderwijk vlakbij de locatie : “Sonnevanck”.

Op het terrein van Sonnevanck een rondje gereden. Al jaren rij en reed ik er langs. Nooit is me de intensiteit van het stukje land zo opgevallen als op deze avond. Langzaam reed ik de straat met hobbels in waar Marjolein haar workshop zou geven.

Aan het eind, dicht tegen het bos aan, een plekje om te parkeren. Ik zette mijn auto stil, de muziek heel zacht en voelde dat er een traan over mijn wang gleed. Dit kleine plekje deed me zo denken aan dat mooie intense moment in Frankrijk. Dat ene moment wat in mijn hart gebeiteld is. Snel poetste ik de traan weg, ik kom hier niet om te huilen, nee ik kom voor een workshop Handletteren.

webfind
webfind

De ontvangst bij Marjolein was warm en gezellig. Aan alles was gedacht, koffie, thee met wat lekkers, water voor de liefhebbers. De groep was leuk en divers. Het was dan ook leuk om te zien dat “iedereen” dit kan doen.  Het koste meer energie dan ik dacht maar mijn hoofd werd van binnen stiller dan stil. Genietend van leuke fijne gesprekken, de mooie quotes van mensen..het grote woordje “moeten” verdween in die tijd naar de achtergrond. De tijd was veel te snel op. De avond die zo lang leek was over met een gevoel dat deze avond een bijzondere avond “me-time” was.

Een setje om mee te beginnen meegenomen naar huis. Ik ben er nog niet aan toe gekomen om er iets mee te doen maar heb op Facebook al hele mooie dingen gezien.

Al met al een avond die meer was dan Top!

Liefs E.

Share Button
Posted on

Testament of Youth- film

 

Samen met mijn vader keek ik deze film. Een film die ons in luttele seconden pakte en terugbracht naar Verdun en de enorme stiltes aan de Somme, waar zoveel mensen, zo jong hun leven lieten in een oorlog die zo erg moet zijn geweest.

De film Testament of Youth. Het verhaal naar de biografie van Vera Brittain,

https://en.wikipedia.org/wiki/Vera_Brittain

begint jaar voor de oorlog met de strijd dat Vera naar de prestegieuze Sommerville school wil. Haar broer en zijn vrienden studeren er aan Oxford.

Natuurlijk is er liefde en vriendschap op weg naar Feminisme en Pacifisme. Als de oorlog uitbreekt, vertrekken de jongens naar het front. De film laat vele beelden zien, van prachtige beelden van onbezorgdheid tot aan de loopgraven en de gevolgen van het Mosterdgas. Van weelde op de Summerville school te Oxford naar de harde wereld van verpleegster aan het front.

Wat mooi is in de film, dat vriendschappen blijven er gedicht werd. Onderstaand gedicht is van de vriend van Vera, met wie ze zou trouwen maar welke helaas het leven liet tijdens de loopgravenoorlog.  Violets is van Roland Leighton.

https://en.wikipedia.org/wiki/Roland_Leighton.

Dit maakte in de film op dat moment een onuitwisbare indruk.

“Violets from Plug Street wood,
Sweet, I send you from oversea.
(It is strange they should be blue,
Blue, when his soaked blood was red,
For they grew around his head:
It is strange they should be blue.)
Violets from Plug Street Wood,
Think what they have meant to me—
Life and hope and love and you.
(And you did not see them grow,
where his mangled body lay,
Hiding horror from the day;
Sweetest it was better so)
Violets from oversea,
To your dear, far, forgetting land,
These I send in memory,
Knowing you will understand”

viootljes

Verder is de rolverdeling van zowel hoofdrolspelers als allen die mee hebben gewerkt aan deze film meer dan top.

Het gedicht Violets, Verdun en de Somme laten me niet los.

Gigantisch, groot, stil, verstillend.
Gigantisch, groot, stil, verstillend.

Ik ben er geweest, jaren terug.. Verdun en naar de Somme. Daar waar voetstappen over elkaar staan. Waar tastbaar is wat er gebeurd is. Waar je intense stiltes voelt, vogeltjes die fluiten, de witte kruizen en de grauwe grijze stenen van de Duitse begraafplaatsen. Ze waren allemaal zo jong en aan het begin van een carrière op welke wijze dan ook. Prachtige mensen met idealen, wensen en ouders, broers en zussen.

Soms maakt het leven dat je zo terug bent op een plek ergens op de wereld. Dat deed de film met mijn vader en mij. En toch keken we elkaar aan bij het einde en zeiden gelijktijdig: “Man, man wat is dit mooi gefilmd en vertaald naar een film”.

Liefs E.

 

Share Button
Posted on

Lezen over Engeland

 

 

Voor mij  is dit een super boek.

Het verhaal gaat over een antiekhandelaar die een boekenkast heeft gekocht met boeken. Daarin een pracht fotoalbum. Dit album geeft hij aan zijn dochter Pippa. Pippa raakt behoorlijk geïntrigeerd door het album en de maker. Ze gaat op zoek naar de persoon van de foto’s.

De reis in de rode MG over kronkelende landweggetjes en het vinden van het landhuis met prachtige tuin en lieve mensen doet een vakantieverlangen naar boven roepen.

red-mg

Het boek is al jaren in mijn bezit, alleen om dit gevoel blijft het staan in goed gezelschap en herlees ik het soms. Heerlijk zo een boek wat eigenlijk zegt: ” Lees me, ik neem je mee op een reis met onbekende bestemming”.

Dat zijn de boeken voor een ultieme middag in een luie stoel als het hier in Holland regent en je niet hoeft te werken.

Liefs E.

Onderstaand nog zo een prachtboek.

Share Button
Posted on

Het medicijn

Ik heb er lang over gedacht. Zorgen om de zorg, past het wel bij mijn blog, wil ik het wel delen. Delen ja met wie? Met mijn de lezers? Wil ik nog wel vertellen wat er allemaal gebeurt? Zes jaar is het al, zes jaar zorgen en zorgen om de zorg voor mijn ouders. Het is lang als je -grotendeels alleen – voor staat. Natuurlijk zijn er mensen die luisteren, die er zijn als je je gewoon “verdomd alleen voelt”. De uren wachten op de eerste hulp van het ziekenhuis met de telefoon en de lieve vrienden en vriendinnen die je kunt contacten op de social media. Dankbaar ben ik deze schatten voor hun liefde en de knuffels virtueel in de wereld van “me zorgen maken om en over mijn ouders”.

Nu is het zo dat mijn vader eigenlijk “uitbehandeld” is. Toch kwam de oncoloog met een “middeltje” dat de levensverwachting goed zou doen en de waardes zouden met dit middel moeten veranderen. Laten we het maar 5 weken proberen, aldus geschiede. Zes weken van 2 pillen per dag van http://www.astellas.nl/producten/xtandi%E2%84%A2

Wonderbaarlijk genoeg deed mijn vader het goed. Zijn lichaam werkte goed en hoewel hij wel inleverde op energie, niks te klagen.

Gisteren gingen we weer op date bij de oncoloog. Bloedwaardes waren goed, PSA gestegen – was normaal vertelde de arts- en zijn voorstel was om over te gaan op 3 tabletten van dit medicijn  per dag en ‘s morgens prednison erbij. Nou zei mijn vader: “Laten we dat maar doen”, tja wie ben ik dan als dochter, immers mijn paps kan prima zelf beslissen wat hij wil en nog doet. (Soms moet je wel een beetje bijsturen maar vooruit, mag het op zijn leeftijd?).

Vanmorgen kwam hij de trap af. Als een dood vogeltje en zo niet als mijn vader. Alsof het kaartenhuis ingestort was. Hij voelde zicht zo slecht dat ik even niet wist hoe te handelen. Hij vertelde ik voel me licht in mijn hoofd en toch echt wel 40% minder als gisteren. 40%!!! Tjonge dat was schrikken. Dus toch draaiboek erbij, verstandig is om te bellen. Dus  bellen met pieper xyz in het ziekenhuis. Oh tja  het beste is bellen met de poli. Fijn hoor, dat je van het kastje naar de muur wordt gestuurd. Nou ja, in goed overleg toch maar gaan werken, de thuiszorg kwam voor mijn vader en ik heb op mijn werk gemaild met de oncoloog. ‘s Middags kwam per mail het antwoord: “stop maar met de Xtandi en doorgaan met prednison” en over een halve week mailen hoe het is.

Voorlopig ga ik nu de dialoog maar aan met mijn vader of hij nu gaat voor de arts of voor de kwaliteit van leven “voor wat nu nog haalbaar is” dus leuke uitjes en nog dingen zien.

Mens wat is het leven soms lastig. Soms is het ook wat eenzaam met dit soort zaken, hoewel ik me niet laat kisten. Vaak denk ik aan het boek van Elisabeth Kübler Ross wat verplicht leesvoer was in de opleiding tot ziekenverzorgende. Het boek kwam binnen maar wat heb ik veel aan de teksten van Elisabeth, die lijken geëtst in mijn hoofd.  Een boek waar iedereen veel aan zou kunnen hebben.

Het leuke is dat ik me door deze zaken ga verdiepen in fijne dingen. Iets nieuws voor mij is dat ik tuinplanten heb gekocht en me verdiept heb in borderplanten en heesters.

Ze zeggen dat altijd de zon gaat schijnen. Ze zeggen zoveel. Soms is het donkerder dan donker en moet je zelf zorgen dat je niet ondergaat in iets waar je toch geen grip op hebt.

Dus zorg ik voor leuke dingen om het allemaal vol te kunnen houden.

Liefs E.

Share Button
Posted on

Vakantieplannen

Vandaag na het lange pinksterweekend begon de dag op het werk, heel druk. Een lang weekend staat voor beginnen met een overvolle mailbox en praten met collega’s over het voorbije weekend. Door het praten over het weekend, het weer en wat heb je gedaan, ging het moeiteloos over naar vakantie en het plannen van de vakanties.

Vakantie. Ik kan er nu gelukkig over praten en denken zonder dat het emoties en tranen met zich mee brengt. Mijn laatste echte vakantie is namelijk ongeveer 6 jaar terug. Een echte vakantie is voor mij toch echt Frankrijk, veel zien, leuke mensen ontmoeten en de Franse taal bijschaven. Zes jaar terug waren we in:

https://nl.wikipedia.org/wiki/Par%C3%A7ay-les-Pins

Alwaar ik samen met mijn ouders een gîte had gehuurd. Een vakantie waarin niemand ziek was en we oneindig veel hebben gezien. Van mooie kastelen tot tuinen die de moeite meer dan waard waren.

http://gite-leplessis.com/nl_le-plessis.html

Heerlijk huisje met alles begane grond, Nederlandse eigenaren. Betty en Frank het lijkt gisteren maar het is al even terug. Een fijne plek om te lezen, te ontspannen.

Niemand ziek, zwak of misselijk…wat kan er veel veranderen. De afgelopen jaren stonden in het teken van ziektes van mijn ouders, zorgen en me zorgen maken om de zorg. Vakantie het woord alleen bracht stress met zich mee. Dus nam ik hier en daar een keer een lang weekend vrij. Nee niet om weg te gaan maar om bij te komen van of het doen van een achterstallige klus.

Vakantie, vanmorgen dus. Lang hoefde ik niet na te denken. Zodra het kan, ga ik naar mijn land Frankrijk. Het hoeft niet zo ver, gewoon een fijne plek ergens waar ik kan overdenken hoe ik straks mijn leven in ga richten. Immers 20 jaar samen met mijn ouders en dan alleen op vakantie. ‘t Zal wennen zijn, maar hé die vakantie, die ga ik doen. Frankrijk het land waar ik me zo thuis voel, waar ik zou willen wonen en werken. Ach dromen moet je houden, vandaag € 0,10 cent gevonden 😉 het begin van iets groots? Je weet nooit.

Voorlopig zit de vakantie er nog niet in. ‘t Komt wel er is rust dat is al heel veel en daar ben ik blij om.

Liefs E.

Share Button
Posted on

Handlettering

Schoonschrijven heeft me altijd geïntrigeerd.  Sommige mensen doen het automatisch, die hebben gewoon een mooi schrift van zichzelf. Schrijven binnen de lijntjes ahum, ik persoonlijk ben daar niet zo goed in. Toch blijft het in mijn hoofd triggeren. Dus is er ook enorm veel over te vinden op het immense www. Verbazingwekkend is dat cursussen vaak “vol” zitten, zeker in de buurt.

Via Facebook kwam ik op de blog van:

marjolein

Zij geeft cursussen op locatie. De mooiste locatie om te doen is wel bij de boekhandel Riemer en Wallinga boekhandel in Ermelo. Helaas is deze helemaal vol, dus ga ik voor een andere locatie in Harderwijk.  Het moet wel te doen zijn, vaak zijn leuke dingen wat verder weg, iets wat zich soms lastig laat combineren met zorg en een normale baan. Toch is dit zo een cursus waartoe ik me laat verleiden. Schrijven en het leuker dan leuk maken, dat zouden ze op school ook moeten doen. Ik heb geleerd dat kleuren veel zeggen over je, zeker de manier en wijze waarop je ze gebruikt.

Ik ga het doen, me inschrijven voor een avond.  De mail is onderweg :-).

Liefs E.

 

webfind
webfind
Share Button
Posted on

Zomaar een super dag

Gisteren zomaar een dag. Een dag die startte met regen en donkere wolken. Toch maar naar Ermelo dan? Daar is een braderie, nu ben ik niet zo stuk van braderieën in het algemeen maar er zijn wel leuke winkels in Ermelo en heel fijn alles is af te lopen. Aangekomen in Ermelo gelijk door naar bij http://www.indevolksmond.nl/ met koffie en een broodje. Terrassen waren neergezet, dekens erbij, nee ik eet liever binnen, zowel zomer als winter.

Daarna even rond kijken op een braderie die het niet meer haalt met een paar jaar terug. Helaas mensen de braderieën zijn  op zijn retour. Wat doen we nu??> Door naar Putten zegt mijn vader, dat is maar een klein stukje. Het is niet druk op de weg. Raar het is zaterdag toch??? Onderweg zien we een bord, Beleven en proeven, de rest konden we niet lezen. Nou eerst maar even kijken in het dorp. Opvallend leeg, veel kijkers in de winkels, dat wel of het ook een omzet oplevert is mij niet duidelijk. De schoenwinkel, ooit een van mijn all time favo om te kijken en vooral te kopen, wekte bij mij niets anders op dan verwondering. Woorden die me daar te binnen schoten waren: te veel, te vol, te weinig pas ruimte. Als men denkt dat vol uitnodigd om te passen en te kopen? Is het dat werkelijk? Dan is de oplossing gevonden in: “Denk terug aan een paar jaar terug” en veel is niet de oplossing voor omzet. De oplossing is kwaliteit en diversiteit. Maar enfin, ook dat was het niet toch maar naar de auto.

Op de telefoon opgezocht “Beleven en proeven”. Oh dat is 5 km van het centrum. Dan rijden we daar maar naar toe. Een pracht landgoed waar we belanden.  De Vanenburg. http://www.vanenburg.nl/

Prachtige locatie, mooie ambiance. Er waren o.a. stands waar je de meest lekker gerechtjes, amuses, wijn enz kon proeven welke dagelijks in de keuken werden bereid. Heerlijk, oosterse eend met asperges, lamskoteletjes met saus en aardappeltjes en een klein glaasje rosé immers ik ben de “BOB” en dat ik dan voor een beetje wijn dezelfde prijs moet betalen als voor een vol glas, dat maakt in dit geval niet uit. Het was goed toeven in de tuin aan een ronde tafel met leuke mensen elkaar totaal onbekend en toch ontstonden er fijne gesprekken.

De rondleiding was voor mijn  vader net even te groot. Super, me ingeschreven voor de nieuwsbrief want deze locatie is niet alleen leuk voor een evenement maar zeker voor een wandelroute en zalige koffie na.

 

Ik verheug me nu al op wandelschoenen mee, wandelen in de omgeving op een mooie dag. Ik en mijn andere ik, mensen op leeftijd thuis latend en genieten van de natuur in optima forma.

Ik kom graag terug, vandaag, morgen iedere dag als het zou kunnen.

Liefs E.

 

De Vanenburg
De Vanenburg
Share Button
Posted on

Een boek met een uitdaging

Een boek met een uitdaging ja wel voor mij zeker. Ik val onder de categorie “luie lezers” voor mij is dat dus lezen in het Nederlands. Natuurlijk kan ik Engels, Duits en Frans lezen zonder moeite. Maar ja mijn voorkeur is lezen in de Nederlandse taal.  Ik laat me graag verleiden door de diversiteit op de boekenmarkt. Mijn boekenkasten zijn dan ook veelkleurig en dan bedoel ik niet de ruggen van de boeken :-). Ik ga er vanuit dat een boek jouw kiest en niet jij het boek. Soms kom je dan thuis met pareltjes van boeken.

Maar het boek met een uitdaging is :

Door Marie Rebelle schrijfster van bovenstaand boek, ben ik op het pad gekomen van schrijven, bloggen en schrijfwedstrijden. Nu ben ik echt benieuwd naar haar boek. Want als er iets is wat er leuk is aan lezen, dat het een wereld voor je ontvouwt. Een wereld van de ander, eigenlijk gunnen schrijvers je een “kijkje in hun gekrochten van de hersenen”.  En laat dat nu een enorme leuk uitdaging te zijn. Want wat ik me altijd afvraag bij het lezen van een boek “Hoe fixen zij dit toch” vaak naast een baan en van Marie Rebelle weet ik dat zij een grote hoeveelheid tijd in haar blog van  http://ewanederland.nl stopt.

Het boek is in het Engels geschreven dus voor ik het ga lezen duurt het even. Daar ik nu nog niet de rust heb gevonden voor lezen in zijn algemeenheid.

Maar Marie Rebelle…het komt goed. Je boek staat op mijn “to read list”.

Liefs E.

Een leeslijst is niet meer en minder dan jouw favoriete boeken opschrijven die je graag zou willen lezen.
Een leeslijst is niet meer en minder dan jouw favoriete boeken opschrijven die je graag zou willen lezen.

 

Share Button
Posted on

A walk in the woods

De mooiste quote: “Een boek is de tv van slimme mensen”.

Aldus Robert Redford tegen Nick Nolte in de film.[

Van de week, niets op tv.  Aangezien ik deze film op aanraden van een collega toch moest zien de film maar besteld. En oh wat heb ik genoten van mooie beelden, unieke mensen en hilarische momenten.

De hoofdrol spelers de mooiste mannen ahum van de vorige eeuw, ja want voor dit decennia was er een wereld met stoere mooie acteurs. Acteurs als Robert Redford en Nick Nolte die deze film met al hun talenten van acteren tot een succes maakten.

Maar mens wat kan een mens schrikken van metamorfoses van acteurs. RR bijvoorbeeld was toch echt wel de categorie “lekker ding” waarvoor in de bioscoop tijdens The Horse Whisperer zeker gefloten werd. Maar nu, ja jee ik kan wel uitweiden maar ga er maar vanuit dat het schrikken was. Aan acteertalent heeft de beste niks ingeboet. Ouder ja, maar zeker niet slecht.

NN ook zo een prachtmens. The deep ook van de vorige eeuw, gezien in de bios, waarom tja omdat iedereen voor NN naar de bios ging. Of zoals in de mooie serie The Jordaches.

Laten deze heren nog maar een film maken waarvan je zo kunt genieten als “A walk in the woods”.

Mocht je hem kopen, dan hoop ik dat je geniet zoals ik ook heb genoten.

Liefs E.

 

 

Share Button